A box of old letters was found from Dorinda Aseron’s treasure chest by three of her youngest great-grandaughters who were all named after her. Riri, Doreen and Indy were looking for old photographs of their parents at the attic of Aseron Castillo when they found the old dark wood chest. Riri, the most daring of the three opened the chest. Doreen, the hopeless romantic squealed with glee when they saw a diary. But it was wise Indy who found the box of old letters.
They started reading the letters and soon found out that the latest letter was sent just a few months ago. Aghast, they stared at each other. Was there a secret lover in Lola Dorinda’s life that they did not know about?
To my dearest J,
I do not know if you will even read this letter. I do not know if I will ever send this letter to you. Siguro kapag nagkaroon ako ng sapat na tapang at lakas ng loob, ipapadala ko ang sulat na ito sa iyo. Napakatagal na mula nang huling sumulat ako sa iyo. Alam ko na nagtatampo ka. Marami akong maaaring gamitin na dahilan kung bakit hindi ako sumulat sa iyo. Subalit hindi ko na iisa-isahin pa ang mga dahilan na iyon. Sapagkat sa huli, iisa pa rin naman ang kinahinatnan, sumira ako sa pangako ko sa iyo. Isang bagay na isinumpa ko na hindi ko na uulitin pa pero naggawa ko pa rin. Sana ay mapatawad mo ako. Sana ay mabasa mo ang sulat na ito. Sana ay magkaroon ako ng lakas ng loob na ipadala ito sa iyo.
Ang totoo, nagkaroon lang ako ng lakas ng loob na sumulat sa iyo ngayon dahil sa mga apo ko sa tuhod. Natatandaan mo pa ba ang ikinwento ko sa iyo noong magkasabay-sabay ng panganganak ang tatlo sa asawa ng mga apo ko? We were celebrating my birthday when Simoun’s wife, Ravin’s wife and Bastian’s wife all gave birth to three beautiful baby girls. At dahil sabay-sabay kami ng kaarawan, ipinasya nina Menchie, Shebbah at Aishell na ipangalan sa akin ang mga anak nila.
I’m sure my three grandsons tried to argue and refuse but who are they kidding? All three of them would rather be buried alive than refuse their wives’ wishes. Those three pretty little babies were all named Dorinda after me and there is nothing that my grandsons can do to change it. But to avoid confusion, those three little Dorindas were also given nicknames. Riri, Doreen and Indy.
Alam ko, tumatawa ka dahil iyon din ang mga naging palayaw ko noon. Riri noong bata pa ako. Doreen noong dalagita na ako. Indy noong dalaga na ako. You used to call me by those nicknames depending on your mood.
I wonder if my grandsons knew about it. Probably not. Dahil kung alam nila ang tungkol roon, sigurado na hindi sila papayag na iyon ang ipalayaw sa mga anak nila.
Kahit na hindi dapat, ikinahihiya ko na aminin na sa lahat ng mga apo ko sa tuhod ay sina Riri, Doreen at Indy ang mga paborito ko. But nobody knows about it. Well, at least I hope nobody knows. Hindi ko gusto na saktan ang damdamin ng aking ibang mga apo sa tuhod. But I always thought of Riri, Doreen and Indy as my second chance at life. They always make me feel younger than I really am. They lift my spirits whenever I am with them. And I see parts of myself in them.
Sabi mo, matigas ang ulo ko at wala akong ibang naririnig kapag may gusto akong makuha. Ugali rin ni Riri iyon.
Sabi mo, masyado akong mahilig sa fairytales at hopeless romantic ako. Ugali rin ni Doreen iyon.
Sabi mo, matalino at tuso ako kaya mahirap na maloko at malamangan ako. Ugali rin ni Indy iyon.
Sana lang ay hindi nila gayahin ang mga maling desisyon ko sa buhay. Sana lang ay gayahin nila ang mga tamang ginawa ko sa buhay. At sana, balang-araw, makatagpo rin sila ng kanya-kanya nilang J. If not, well, I’m not Nemo’s sister for nothing. I can easily do what he did for all his children and grandchildren. Meddle, manipulate and scheme! Didn’t you say those were some of my best verbs, my darling J?
Still loving you,
Dorinda
NAPANGISI si Johnny nang lalong humigpit ang pagkakayakap ng mga braso ni Celeste sa baywang niya nang irebolusyon niya ang sinasakyan nilang motorsiklo. “Make it go faster, Johnny!” udyok ni Celeste sa binata gayong halos lumipad na nga sila sa bilis habang papalabas ng malawak at mahabang driveway papasok sa villas ng mga Winter. “As you wish, sweetheart,” tugon ni Johnny na lalong pinabilis ang pagpapatakbo sa bagong motorsiklo niya. His overprotective mo
“HELLO, brat,” nakangiting isinungaw ni Johnny ang ulo sa pinto ng hospital room ni Riri kung saan ay mananatili pa ito hanggang bukas. Ayon sa doktor ay pupuwede na naman daw itong ilabas ngayong araw ding ito at kung magkakaroon ulit ng concussion ay saka na lamang ibalik sa ospital which the doctor very much doubted base sa mga obserbasyong ginawa nito. Subalit ayaw maniwala ni Aunt Shebbah, mas gusto nitong doon muna tumigil si Riri sa ospital for as long as matiyak na nito sa sariling ayos ang anak.&n
NO one has ever accused Riri of being stupid kaya pagtakbo niya pababa galing sa kwarto ni Johnny, dumiretso agad siya sa pool area kung saan nagbabasa ng magazine si Ninang Dita habang nakaupo sa lounging chairs doon. Johnny wouldn’t dare touch her with his mother around. Naupo siya sa katabing silya ni Ninang Dita but immediately decided na masyadong obvious kung doon siya pupwesto kaya umalis siya doon at naupo sa gilid ng pentagon-shaped pool. “What was it this time, Riri, my girl?”
“HELLO, Johnny!” Ginulat si Johnny ng masiglang tinig ni Riri mula sa likuran niya habang kinukumpuni niya ang lumang bike niya. Nasa dating garahe siya nila na ipinasara na ng ama niya at ginawa na lang bodega dahil sa paniniwalang hindi siya makikita ng makulit na bubwit na ito doon pero bigo pa rin pala siyang mataguan ito. “Paano mo nalaman na nandito ako?” “Sinabi ni Ninang Dita syempre.”&n
PALIHIM na pinagmamasdan ni Riri si Johnny habang papasok sila sa sinehan. He seemed pleased kaninang makita muli si Karla. At nabuhay na naman ang panibugho niya sa dalagang alam niyang unang naging crush ng binata. She was playing in Johnny’s room noon nang makita niya sa ilalim ng pillows nito ang picture ni Karla. He was eleven or twelve maybe at nang tanungin niya ito kung bakit may picture ito ni Karla ay saka nito sinabing crush daw nito si Karla. By that time ay hindi pa niya alam ang ibig sabihin ng crush kaya’t kinulit niya itong ipaliwanag sa kanya.&n
“YOU know what?!” tulad ng inaasahan ni Johnny, hindi na napigilan ni Riri na basagin ang katahimikang namamayani sa backseat habang pauwi na sila galing sa shop ng Tita Teree nito. Sa halip na sumagot ay ihinilig lang niya ang ulo sa sandalan at pumikit. Nababakas sa tinig nito ang pagkairita dahil mula pa kanina sa shop ng sikat na designer ay puros monosyllables ang itinugon niya sa bawat tanong nito. He didn’t even show a flicker of interest when she asked his opinions about her gown.&
“GOOD morning, Ma’am Riri!” masiglang bati kay Riri ng guard sa building ng main office ng WinFoods Food Manufacturing Company na pag-aari ng pamilya ni Johnny. Ilang beses na siyang nakapunta rito noon. Kaya kilala siya ng halos lahat ng mga empleyado doon magmula sa janitor hanggang sa mga iba’t ibang general managers. And everytime she goes there ay hindi pupuwedeng hindi niya babatiin ang lahat ng naging kaibigan at kakilala doon. Sabi nga ni Ninong David, daig niya pa ang popularity nito sa loob ng kompanya nito dahil dulo pa lang ng anino niya’y kilala na
Nakikita ni Riri mula sa sulok ng mga mata niya ang pagsenyas sa kanya ni Johnny pero pinili niyang ignorahin ito. “Let’s go the conference room, Karla.” “That’s good! We can eat this cake there too. I mean after your interview of course,” tango niya na tumayo at sumunod rin sa dalawa. Dinig niya ang kaakibat na exasperation sa pagbuntung-hininga ni Johnny pero hindi na siya nito kinontra. Pormal ang tinig nito as he started to interview Karla while Riri kept herself busy by scrolling throug