"Can we act as a real husband and wife who loves each other for the mean time, Tyrone?" I just asked while looking at him.
Nakita ko naman ang marahang pagngiti nito, at tumango "Sure." he said.
Lumundag naman ang puso ko sa sayang naramdaman ko, mas nagulat naman ako nang hawakan niya ang kaliwang kamay ko.
Napatingin naman ako sa kamay naming magkahawak, at lumipat ang tingin ko sakanya.
He just smiled "You said let's act right?" he said. Ngumiti ako dito. Yes, just an act.
"Samantha..."
Napadilat naman ako ng mga mata ko, napatingin ako sa paligid ko. Saan ang dagat? Bakit hindi na nakahawak sa kamay ko si Tyrone? Bakit nandito ako?
Napatingin naman ako sakanya na ngayo'y nakatungo sa akin na kasalukuyang nakahiga sa kama namin.
"Tumaas ang lagnat mo kanina lang. I kept on waking you up but looked like, you're dreaming about something." sabi nito.
Di agad ako nakapagsalita. I felt disappointed. Akala ko totoo na ang lahat. Akala ko magkakatotoo na ang mga hiling ko.
"I'll call your mom-" He was about to get his cellphone beside the bed but I stopped him.
"N-No! It's okay. I'm okay, Tyrone" natatarantang pagpipigil ko dito.
Confusion was evident on his face. Ibinaba nito ang paningin sa aking kamay na ngayo'y nakahawak na sa kaniyang braso, kaya dali-dali ko itong inalis at yumuko na lang.
"Okay." sagot na lamang nito. Pagkatapos ay naglakad na ito papalabas ng kwarto.
Gusto kong matulog ulit! Gusto kong mapaniginipan ulit iyon! Gusto kong maramdaman ang pagmamahal niya kahit sa panaginip ko man lang. Kahit alam kong umaakto lamang siya katulad ng usapan namin.
Hinawakan ko ang leeg at noo ko, mainit nga, pero hindi naman na masyado, e. Siguro nga ay nadala ako masyado sa panaginip ko.
Tumayo ako galing sa kama at lumabas ng kwarto. Dumiretso ako sa kusina kung saan nandoon ang aking asawa.
Napansin ko ang pagtingin ni Tyrone sa akin, hinintay ko ang pagsigaw nito saakin. Kakausapin ko sana siya, nguniy tila ba may nagpigil sa akin kaya binilisan ko na lamang ang paglalakad ko at hindi ko namalayang nasa likod-bahay na pala ako. Wala naman akong narinig na kahit anong pagsigaw o pagsasalita niya. I sighed.
Napahinga ako ng maluwag, mabait ang asawa ko ngayon, kasi nga may sakit ako. Sana nga palagi nalang akong may sakit. Siguro sa ideya'ng iyon, maramdaman ko ang pag-alaga niya sa akin bilang asawa ko.
Umupo ako sa gilid ng pool, magandang tambayan dito lalo na kapag may problema ka.
Parang baliw na nakatingin ako sa mga paa kong nakatampisaw sa tubig. Wala sa sariling humulma ang mapait na ngiti sa aking mga labi.
"It's cold here, Sam." narinig kong nagsalita si Tyrone sa likod ko. Nilingon ko ito at nginitian.
"Okay lang, sanay naman na ako sa malalamig e." batid ko dito.
But I really meant something more than that.
"Kahit na, may lagnat ka, 'di ba?" he said.
Please Tyrone, stop acting like you care for me. Baka aasa na naman ako na kahit sa panaginip ko, hinahawakan mo na ang mga kamay ko at inayaang tumabi sayo hanggang sa lumubog ang araw.
"Wala ka nang kailangang ipag-alala pa, magaling na ako." I just replied, naramdaman ko ang pag-upo niya sa tabi ko.
Narinig ko ang pagbuntong-hininga nito, "Wear this." nagulat ako sa biglaan nitong pagbigay ng jacket saakin, napatitig ako sa bagay na iyon.
"S-Sa'yo to?"
"Oo."
"H-Huwag na, baka mahawa pa kita, e." Nahihiyang sambit ko at akmang ibalik ito sakanya ngunit tinitigan ako nito ng masama.
"May sakit ka, 'di ba? So wear this. " mariin nitong sabi. Napalunok nalang ako at agad-agad na sinuot ito.
These jacket smells really good just like him, nakakaadik ang bango nito.
"Ty?" tawag ko dito. Hindi ito sumagot, bagkus ay tiningnan lamang ako nito at parehong itinaas ang kaniyang dalawang kilay.
"I want to ask something."
"Go ahead."
Napalunok naman ako, di ko alam kung saan magsisimula. Should I start? Kailangan ko bang sabihin sa kaniya ang mga ito? Paano kung magalit siya?
Huminga ako ng malalim bago magsalita, "A-About what happened three years ago-"
"Stop." he coldly said. Sumalakay na naman ang kaba sa dibdib ko.
Ang tanga mo kasi, Sam. Ayan tuloy nagalit siya!
"S-Sorry." napayuko nalang ako.
I heard him sighed in frustration. Ilang ulit naman akong napalunok sa tabi nito. Gusto kong kurutin ang sarili ko, sampalin at sabunutan ang sarili ko dahil sa sinabi ko sa kaniya.
"You want us to talk about what happened to us three years ago?" he smirked.
"Fine, let's start on the day when you finally revealed your true color. Or should I say, the real Samantha." he paused.
Kusang tumulo ang mga luha ko sa narinig ko, ang sakit marinig ang mga iyon lalo na't galing ito sa taong mahal na mahal mo.
"You forced me to marry you, but look what you did. You also betrayed me. I respected you! Not because you're my wife, but because you're a woman! Hindi kita sinaktan, hindi kita binastos, hindi ako naghanap ng iba. That's because I respected you, Samantha. I respected you!" he shouted in anger that made me flinched.
Nanatili lamang akong nakatungo.
"But what you did to me was just-fck!" Napasinghap ako nang malakas itong magmura.
"Ako sana iyon, e! Ako sana ang sisira ng buhay mo kasi in the first place you ruined my life! You made my life a living hell!" galit nitong sigaw sa akin.
Tila piniga ang puso ko sa sinabi nito. Yes, I betrayed him. I forced him to marry me, pero ako pa rin itong naghanap ng iba. Pero hindi! Hindi ibig sabihin hindi ko siya mahal. I was just got controlled by the alcohol, nawala na ako sa sarili ko na nagmamalik-mata na ako!
"Okay na sana. I started to like you. Unti-unti ko nang nakalimutan ang mga kadesperadahang pinanggagawa mo, dahil unti-unti na rin akong nahuhulog sa patibong mo. To the point na kaya kitang labanan laban sa pamilya ko." I heard him chuckled bitterly.
"And there. You betrayed me. You are the reason why my father died, you made me hate my own father for saying bad things about you. And I fell out of love. My heart was covered with so much anger, that you made." Kung kanina ay natawa pa ito. Ngayon ay tila ba nag-aalab na ito sa galit.
"Now, you have no right to accuse me anything. Ikaw ang nagtulak sa akin para gawin ang mga ito sa'yo. "
Yes. I hurt him. I made him hate me, dispise and loathe me. I should be the one to be blame. I made him that. Wala siyang kasalanan.
"I'm so sorry, Ty. Alam kong wala akong karapatang hingin ang kapatawaran mo-" napatigil ako sa pagsasalita nang makita ko ang nakamamatay nitong titig.
"Buti alam mo." pabarang nitong wika.
Hindi naman ako ka agad nakapagsalita. Mayamaya ay nataranta ang buong sistema ko nang makita ko siyang tumayo sa tabi ko at nagsimula nang maglakad papalayo sa akin.
"B-But, I promise to you. Babawi ako. Gagawin ko ang lahat, makabawi lang sa lahat ng mga kamaliang nagawa ko." pahabol kong sabi, napansin ko namang ang pagtigil nito.
"It's up to you, pero ito lang ang masasabi ko. Hinding-hindi na babalik ang nararamdaman ko sayo dati, at sisiguraduhin ko rin 'yon." Sabi nito, at nagpatuloy na sa paglakad hanggang sa makapasok na ng tuluyan sa bahay. Napapitlag ako nang pabagsak nitong isinara ang pinto doon.
Napaiyak ako sa kadahilanang, gusto ko nang mapagod, kasi ako lang ang naghahanap ng paraan para sa aming dalawa. Pero hindi! Ako ang may gawa ng lahat ng ito! Kaya dapat lang siguro'ng iparamdam niya ang mga ito sa akin bilang pabalik.
Pinunasan ko agad ang mga luha sa mga mata ko.
No, I won't give up. Not unless, my both heart and mind will say so. Katawan lang ang napapagod sa akin, and that is not an acceptable reason for me to give up on him. My love.
"I won't give up, Tyrone. " bulong ko nalang.
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na nanggagaling sa labas ng bintana ng kwarto namin ni Tyrone na pilit na sumisiksik sa nakapikit na mga mata ko.Nilingon ko ang katabi ko, wala na pala dito ang asawa ko. Nauna na akong natulog kagabi nakatulog ako kakahintay sakanya.Nag-inat nalang ako ng katawan pagkatapos ay bumaba na sa higaan namin upang bumaba na.Alas sais na ng umaga, muntikan ko nang makalimutang paghandaan ng pagkain si Tyrone. Siguro'y nagmamadali lang talaga siya kaya hindi na siya nag-abala'ng gisingin ako.Bumaba na agad ako at pumunta sa kusina, ngunit may nakita akong isang sticky note na nakapaskil sa dining table, may katabi naman itong mga gamot.Kinuha ko ito at binasa.Maaga akong umalis, uuwi ako ng maaga mamaya. Drink your medicines. Sayo nalang 'yang lulutuin mo. Just reminding.
Hinablot niya ako patungo sa kwarto namin, sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa mga braso ko. Naluluha na ako dahil sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa aking braso."P-Please stop it, Tyrone. Please. Nasasaktan ako." Pagmamakaawa ko dito nang tuluyan na naming marating ang silid ay marahas ako nitong tinulak sa kama dahilan upang mapadaing ako.Sumunod naman ka agad ito at malakas akong tinulak pabagsak sa aming kama. Mas lalo lamang akong naiyak nang maramdaman ko ang marahas na pagpunit nito sa aking suot na damit. Hindi ko namalayang natanggal niya rin ang pang-ilalim kong suot ng walang kahirap-hirap."Saan ka galing?!" he asked angrily. Namumula na naman ang mukha nito. Nanginginig ang mga kamay kong nakahawak sa kaniyang braso upang patigilin siya.Ayoko! Please."Pumunta ako sa b-bahay-""Ng lalaki mo? Ni A
Hindi ko maintindihan ang sarili ko, ang sarap nga ng tulog ko pero ang sakit naman ng nararamdaman ko. Kanina lang pagkatapos kong linisin ang buong katawan ko ay hindi ko na naabutan ang asawa ko rito sa kwarto, kaya natulog na lamang ako.Malalim ang pagtulog ko, ngunit ramdam ko ang paghirap ng paghinga ko dahil sa kakaiyak ko kanina.Iminulat ko ang mga mata ko nang tuluyan nang magising ang sarili ko. Iginala ko ang mga mata ko sa buong silid. Anong oras na ba?Napabuntong hininga ako nang maglaro ulit sa isipan ko ang mga pangyayari kanina. Nagkasagutan kami ni Tyrone. Sa buong taon naming pagiging kasal, iyon ang unang beses na nasagot ko siya at inilabas lahat ng saloobin ko. I felt relieved but at the same time, kinakabahan ako. Kinakabahan ako na baka paglabas ko ngayon ay bubungad sa akin ang galit nitong mukha.Inangat ko ang sarili ko sa hig
Hindi ako nito pinakinggan at nanatili lang ang mga mata sa braso ko. Kinakabahan ako. Paniguradong magagalit na naman ito at baka mayamaya'y uulitin na naman nito ang ginawa niya sa braso ko.Napalunok ako sa sariling naisip. Ilang segundong nanatili ang kaniyang mga mata sa braso ko pagkatapos ay binitawan na ito."Wait here." Maikling sabi nito at nagsimula nang maglakad papalayo sa akin.Ginusto ko mang tumakbo at magtago sa kwarto namin. Mas pinili ko na lang na manatili doon sa sopa. Humalukipkip ako doon.Ilang minuto pa ang nakalipas, nakita ko na itong naglalakad patungo sa direksyon ko habang bitbit ang isang puting lagayan.Ano ang gagawin niya? Obvious naman na first aid kit ang dala niya. Pero, tama ba ang iniisip ko?Bago ko pa man maipagpatuloy ang pag-iisip kong iyon. Nagbalik ako sa reyalidad nang maramda
Naalimpungatan ako nang maramdaman kong wala ang asawa ko sa tabi ko. Iminulat ko ang mga mata ko. Wala nga akong katabi.Dahan-dahan kong inangat ang aking sarili galing sa hinihigaan kong kama habang nakasuporta ang isang kamay ko pataas samantalang ang isang kamay ko naman ay nakaperme lang sa hita ko dahil paminsan-minsan itong kumikirot. Hindi lang yata simpleng pasa lang ang nangyari rito.Inabot ko ang lampshade sa maliit na mesang katabi ng kama namin at binuksan ito. Hinanap ng mga mata ko si Tyrone.Pagkatapos ng pangyayaring iyon kanina ay umalis siya ng bahay. Gusto ko pa sana itong hintayin ngunit tila'y hinihila na talaga ako ng katawan ko patungo sa kwarto namin. Kaya nakatulog ako.Bahagyan akong tumingala at nakitang alas dos na pala ng madaling araw. Napakunot ang noo ko. Hindi pa siya umuuwi? Nasaan siya?Dahil sa dami
"Uh.."Napadaing ako nang bigla akong makaramdam ng sakit sa likuran ko nang umakma akong ikilos ang katawan ko."Samantha.."Isang paos at malalim na boses ng pamilyar na tao ang nagpagising ng buong diwa ko. Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko at hindi nga ako nagkamali, si Tryone nga.Bakas sa mukha nito ang pag-aalala at takot habang nakatingin sa akin na para bang nagdadalawang isip na hawakan ako. Nag-iwas ako ng tingin dito at ipinalibot ang mga mata ko sa buong silid.Teka, nasaan ako?Napansin ko ang isang bagay na nakakabit sa kaliwang kamay ko kaya roon ko lang nakumpirma ang hipotesis ko. Nasa ospital ako.Anong nangyari?"I'm sorry.." He again spoke that made me look at him.Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko pero kakaiba ang naging reaksyon ko
"You want to eat some fruits? Marami rito. Kailangan mong magpalakas."Hindi ko ito sinagot at tahimik lang na umiling, bahala na kung hindi niya ako nakita. Umaatras talaga ang dila ko sa tuwing siya na ang nakikipag-usap sa akin.I've been staying here for 5? 6? 1 week? I don't know. Nagsimula na rin akong mabagot dahil sa sobrang katahimikan dito. My phone was left in the house at parati na lang boses ni Tyrone ang pumupuno rito sa silid.Araw-gabi ring bumibisita rito ang doktor upang icheck ako. Sabi niya ay kinabukasan, pwede na raw ako magdischarge dito. Sabi ng doktor ay nagka-back injury raw ako buhat ng malakas na pagkabangga ng likurang bahagi ng baywang ko, at laceration buhat ng gunting na nandoon sa mesa kung saan ako nabangga kaya nagkasugat ang likurang parte ng baywang ko. Kaya siguro nangingilo ang parte kong ito sa tuwing inaangat ko ang likuran k
Kinabukasan, kagaya nga ng huling napag-usapan namin ni Tyrone. I decided to just stay at my home with my parents. Hindi na ako nagpahatid pa sa kaniya dahil ayaw kong makaabala. Tinawagan ko na lang si daddy at sinabing magpapasundo ako sa kaniya, sakto namang hindi siya pumasok sa opisina niya."Ako na ang bahala sa mga gamit mo, anak. Mauna ka na, your mom is waiting for you." paalala pa ni daddy matapos nitong iparada ang sinasakyan naming kotse."Okay, dad. Thank you." saad ko na lang bago tuluyang naglakad papasok sa bahay.Pinagbuksan ako ng mga katulong sa bahay kaya bumugad ka agad sa akin ang loob na sobrang namiss ko na. Galing dito, nakita ko si mommy na makaupo sa sopa na agad din namang tumayo nang magtagpo ang m