Share
Foreword
Isang pangitain mula sa kawalan.
"Mga nilalang ng gabi, magigiting at makapangyarihan
Sa pagdurugo ng buwan, masisindak sa masasaksihan
Isang buhay ang itatakdang maging simula ng katapusan
Pusong pinuno ng puot at hinagpis buhat ng kapangyarihan
Mabibihag sa tanikalang mabagsik at walang kamalayan
Sa pagbalot muli ng dugo sa buwan, sisiklab ang isang laban
Digmaang nagsimula sa nakaraan hanggang sa walang hanggan
Ang babae, ang mga panaginip at ang buwan."
Kumapit ka ng mahigpit.
Ito ang simula.
Disclaimer:
All the stated names, places, events, time, and concepts are all fictional and not related to the reality. The story is purely original, and the author discourages plagiarism in any extent.
Kaugnay na kabanata
The Woman, The Dreams and The Moon Prologue
Nakabibingi ang katahimikang namamayani sa kawalang aking kinasasadlakan. Sa gitna ng dilim, may mga takas na hampas ng hangin ang marahang dumadampi sa aking balat. Maya’t maya pa, biglang bumuhos ang ulan na animo’y sumasabay sa pighating aking nararamdaman. Maingay ang bawat pintig ng aking pusong pinipilipit sa sakit. Hindi ko maintidihan ang lahat ng aking nararanasan pero, I can feel that I am in my bluest state. Pain, hatred, anger, and the sense of rebellion raided my heart like a wildfire. But amidst of all these things, I felt so helpless. I am like a narrator of my own self, aware of what is happening but powerless to meddle. I can feel all these emotions, yet I am completely paralyzed physically. Tila ba, naubos na parang isang tubig na natapon ang lahat ng lakas na meron ako. Sa gitna ng kawalan, isang malakas na boses ang gumising sa aking diwa.
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 1
Ilang beses akong kumurap sa harap ng salamin. Kinabog ng kaba ang aking d****b sa aking nakita. Bakit nakikita ko ang exact eye color ng pinuno ng tribe, sa aking mga mata? Sa ilang beses na pagsara ng aking mga talukap, hindi ko mabilang kung ilang beses ngunit hindi pa rin natatanggal ang kulay ng buwan sa mga pinto ng aking kaluluwa. Nagpatuloy ang matinding pagkabog ng aking puso, napuno ito ng magkahalong takot, kaba at curiosity. Puno ng tanong ang aking utak. Sa huling pagkakataon, kumurap ako at marahang kinusot ang aking mga mata, hoping that I just saw those eyes kasi bagong gising pa lang ako. Sa muling pagtatama ng mata ko sa salamin, tila hangin sa bilis na muli kong namasdan ang aking mga normal na mata. Nakahinga ako ng maayos. In the middle of my relief, nadako ang focus ko sa mga kulay ube na pasa sa aking balikat na lumilinya hanggang sa dulo ng aking spine. If it was a really a dream, why do I have these bruises? Naputol ang mga rumaragasang agos
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 2
Pagdating na pagdating ko sa apartment namin, wala na akong sinayang na panahon. I just quickly changed my clothes and prepare my favorite tea at pagkatapos ay sinimulan ko na ang gagawin ko. Pagkalipas ng ilang oras kong pagbobrowse at pagsesearch on the internet, sa kasamaang palad, wala pa rin akong makitang matinong results. Kung hindi Twilight Saga ni Stephanie Meyer ang lalabas, kung ano-anong werewolves and vampires inspired movies and novels ang nakikita ko. I am getting tired and hopeless. Bakit ba naman kasi nacurious ako at nagkaproblema yung writer namin? I let out a big sigh. Puro buntong hininga na ang maririnig mo sa akin dahil nawawalan na talaga ako ng pag-asa. Vera naman kasi ang tapang-tapang mo eh hindi naman pala achievable yung naiisip mo!Bago pa ako tuluyang lamunin ng aking pagkalugmok, at pagkabaliw dahil sa mga frustrations ko, buti na lang, Jane arrived home. Narinig ko ang tunog ng kotse ni
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 3
Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata. Sa pagmulat nito, tanging ang puting kisame lamang ng ospital ang agad kong nakita. Habang hindi ko pa naaaninag ang lugar kung nasaan ako, bahagyang kumirot ang ugat ko sa ulo. Siguro, dahil ito sa mga nakakapagtakang pangitain na nakita ko. Ilang beses kong pinikit at minulat ang aking mga mata para matanggal ang cloudiness that surrounds the corners of my eyes. After minutes of focusing and trying to grasp my consciousness, I manage to sit down. Maya't maya pa, I saw Jane beside the hospital bed. Pagkakita niya sa aking mga mata, agad siyang tumayo sa kinauupan niya at inilapit ang mukha sa akin. Hinawakan niya kaagad ang aking magkabilang braso at marahang inalog.Sinapo din ng likod ng kanyang palad ang aking noo. She looked concerned. "Vera!"matinis na sigaw ni Jane na halos mabasag ang eardrums ko dahil sa sobrang lapit niya.
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 4
Namayani ang katahimikan sa buong paligid. Seryosong nakatitig sa akin si Rebecca. Nahahagip ng mata ko ang sitwasyon ni John. Siguro ay nagulat din ang lalaki sa pagiging straightforward ko. Ano ba naman itong iniisip ko? Saan nanggagaling ang tapang ko? I am now looking intently to Rebecca. I cannot exactly read the reaction of the woman in front of me. Pero bakas sa mukha niya ang pagkabigla nang dahil sa tanong ko. May ilang Segundo rin siguro bago nag-iba ng expression ang mukha ni Rebecca. She flustered a made-up smile. Malakas ang kutob ko na may alam siyang hindi naming alam. The curiosity in my heart grew bigger. Ano kaya ang ikinagulat niya? Hindi niya ba ineexpect na someone will be interested to her article from a few years ago? Or she didn’t expect me to be the one who will notice it? Magkahalong gulat at takot ang nakita ko sa mga mata niya kanina. It felt like she is waiting for someone to notice the article, but she is shocked because I am not the one
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 5
Hindi ko malaman kung anong ideya ang pumasok sa isip ko at talagang tumuloy ako sa address na nakasulat sa envelope. Vera nasaan ang talino mo dito? What if scammer yung Luna at may mga kidnappers ang nag-aantay pala sa akin doon? Pero mukhang hindi rin reasonable yung scenario na naisip ko kasi bakit naman ako maki-kidnap eh hindi naman kami mayaman? Kidding aside, to be honest, marami pa ring gumugulo sa aking isipan at nagtatalo ang mga ito kung bakit ako pumayag umuwi sa amin. Pero sa gitna ng nagwawalang isip ko, mas nanaig ang lakas ng kutob ko kaya ako nagdesisyong umuwi. I risk and took a leap of faith in this decision because I believe na masasagot ng pag-uwi ko ang lahat ng tanong ko at makikita ko sa address na ito ang magbibigay ng clarity sa mga bagay na hindi ko maintindihan. It has been 10 years, since my feet touched the grounds of our old home in Ilocos. I never managed to have the courage to return there after all the sorrows and memo
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 6
Dali-dali akong bumalik sa kinauupuan kong sofa at marahang tinitigan ang box na bigay ni Luna. I don't know if I am insane and hallucinating or totoo ang lahat ng naexperience ko. Gulong gulo pa rin ang utak ko. I can't believe in anything that's going on. I don't know if I should trust Luna, hindi ko nga sure kung nageexist siya or isang lang siyang illusion from my imagination. Nothing is special in the box. Medyo maliit ang size ng kahon, kamukha ng mga kahon ng relo. Walang bahid ng kahit anong kulay ang mala-nyebeng kulay nito, kumikinang sa kaputian. Sa ibabaw ng box, I saw again the same symbol na nakita ko sa seal ng envelope na natanggap ko kahapon sa office. Probably, it is Luna's signature. I tried to silence my raging thoughts. Nabibinggi na ako sa ingay ng mga tanong na nagkakagulo sa utak ko.I looked intently to the box. I cannot count the times I am tempted to open it. C
The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 7
Wala akong maramdaman. It feels like, my whole body was consumed by a pitch black endless pit. I am totally numb. Wala akong makita kung hindi kadiliman. Takot na takot ako. This is the first time I felt such terrible fear. Am I dead? Ganito ba ang pakiramdam ng kamatayan? Wala din akong marinig. Maybe I am on a vacuum dimension. No air, no land, nothing is in here. Ito ba ang destination after death? I have a lot of questions in my mind but I think it will never be answered. Mukhang hindi na ako makakalis dito. Siguro, this is my eternity.Then, in a snap, a lamp post, a chair and a mirror appeared in front of me. The lamp radiated a soft light, just enough to outshine a portion of this dimension. The place is still covered with darkness but because of the light I am able to see myself. The light flickered twice. Suddenly, my body felt a strong force na tila ba binuhasan ako ng malamig
Pinakabagong kabanata
- The Woman, The Dreams and The Moon Sa Likod ng Aklat
- The Woman, The Dreams and The Moon Ang Propesiya
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 26
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 25
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 24
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 23
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 22
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 21
- The Woman, The Dreams and The Moon Chapter 20
