“Hector?” Namilog ang aking mga mata.
Pakiramdam ko ay biglang nawala ang kasalasingan sa 'king katawan nang makita ko si Hector. Hindi ito nakasuot ng kaniyang uniform. Sa halip, nakaputing v-neck shirt ito at maong shorts. Mahahalata mong kakagaling lang sa lakad o gagayak pa lamang.
Nilingon ako ni Cameron. “You know him?”
Napakurap-kurap ako at napahilot sa 'king sintido nang makaramdam ako ng pagkahilo. I nodded my head and was about to tell him he's my crush I met in coffee shop when Hector spoke.
“Ihahatid ko na po siya, Mr. Ferrell. Enjoy the rest of your night,” anas ni Hector at nilapitan ako.
Tumambol ang aking puso habang pinapanood siyang palapit sa gawi ko. I can feel Cameron's eyes looking at us, or should I say observing us like a hawk. Inakay ako ni Hector sa pamamagitan ng paghawak sa 'king braso at inalalayan akong makapasok sa backseat ng sasak
“Inom ka muna ng tubig, Hija.” Inabot sa 'kin ng isang ginang ang isang baso ng maiinom na tubig. Tinanggap ko ito at agad na ininom. Hanggang ngayon ay nanginginig pa rin ang aking katawan. Pinagpapawisan ako ng malamig at parang gusto ko na lang lamunin ng lupa ngayon ora-mismo. “S-Salamat po,” I whispered. Nginitian lang ako nito at nagpaalam na aalis muna. Hindi ko alam kung saan ako dinala si Cameron, ngunit masasabi kong utang ko sa kaniya ang aking buhay. Dumugo pa ang leeg ko na hindi ko namalayang nasugatan pala kanina kung hindi ito ginamot ng ginang. May naglahad ng panyo sa 'king harapan at nang mag-angat ako ng tingin, mas lalo akong naiyak. Nanaig sa isipan at katawan ko ang takot kanina. Hindi ko alam. Baka nga kung hindi siya dumating kanina ay patay na ako o 'di kaya ay na-kidnap na sa pag-aakala nilang girlfriend ako ni Mr. Ferrell. “Stop crying,” he said.
Hinamig ko ang aking sarili habang naglalakad palabas ng skwater area bitbit ang isang payong. Tirik na ang haring araw kaya masakit na sa balat ang init nito. Kahit kakaligo ko lang sa bahay ay pinagpapawisan ako.I already texted Ate May Ann that I'll be late today. Alas singko na ako nakauwi kanina at natulog ako saglit. Mabuti na lang at tulog pa si Clein kanina. May pera pa rin ako kaya pinagbili ko muna siya ng uulamin niya mamayang tanghali. At dahil nga nagastos ko na ang pera ko kanina, maglalakad ako patungong café ngayon.“Chloe!”Napalingon ako sa isang tricycle na pumara sa gilid ko habang naglalakad ako sa gilid ng kalsada. “Po?”“Tirik na tirik ang araw naglalakad ka, saan ka ba pupunta? Ihahatid kita,” wika nito.Mabilis akong umiling sa suhestiyon nito at ngumiti. “Ayos lang ako, Mang Efren. Pumasada na po kayo. Wala rin po
“B-Bakit niyo po ako dinala rito?” mahinang tanong ko.Hindi ito sumagot. Sa halip ay parang mas lalong nalukot ang mukha nito, tila bay may pumasok na hindi kaaya-ayang balita sa kaniyang tenga. Nakakatakot tuloy magsalita. Baka literal na bumuga ito ng apoy.Matapos niyang sumulpot bigla kanina ay kinaladkad niya ako paakyat dito sa kaniyang lapag. Wala si Maia rito kaya nagtataka ako. Siya rin ang nagtulak sa push cart kanina na ikinabigla ko. I mean, ni minsan ay hindi ko naisip na makikita ko si Mr. Ferrell, este, Cameron na magtutulak ng cart.“I told you to clean my floor, didn't I?” malamig pa sa yelong tanong nito.Dala na rin siguro ng pagkasanay ko sa ganitong pag-uugali niya ay ngumuso lang ako sa halip na manginig sa takot. “'Yun kasi ang sabi ng head, e. Since bumalik na si Ate Maia, babalik na ako ulit sa floor—”“I don't fucki
It's been a week. Isang linggo na magmula nang ako na ang pumalit sa pwesto ni Ate Maia para maglinis sa top floor. It's been a week since I last saw Cameron and Hector. At hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba 'yun o ano.Hinilot ko ang aking balikat at humikab. Lunch break namin ngayon sa café kaya rito kami sa locker's area nakatambay para kumain. Kakatapos ko lang kumain at nagpapahinga muna bago ipagpatuloy ang aking trabaho. Hindi ko maiwasang humikab muli at nag-inat ng katawan kahit nakaupo.“Chloe,” tawag pansin sa 'kin ni Ate May Ann. Nilingon ko ito nang may pagtataka sa mukha. Nginuso niya ang labas ng locker's area. “May naghahanap sa 'yo. Julia pangalan.”Namilog ang aking mga mata. Nasasabik akong magpaalam sa kanila at lumabas ng locker's area. Namataan ko si Madam Julia sa sulok na mesa at busy sa pagtitipa sa kaniyang cellphone. Suot niya'y isang maroon na t-shirt at sa t
“Suck me, Briana.”Para akong nabulunan nang marinig ang kaniyang sinabi. Nanlamig ang aking katawan at napuno ng pagkabahala ang aking pagkatao.Paano na lang kapag nalaman niyang wala akong karanasan dito?Babawiin niya ba ang pera?Huwag naman sana. Wala pa akong pambayad. Hindi ko pa nga nasisigurong magaling na si Clein dahil hanggang ngayon ay may iniinom pa rin siyang gamot.“I hate waiting, Briana. Suck me and satisfy me. Or else I'll pull back the money from your account,” he mumbled darkly.Dahil sa 'king narinig ay mabilis kong dinakma ang kaniyang pantalon kasabay ng pagpikit ng aking mga mata. I've seen different videos from before. Siguro gagayahin ko na lang ang ginawa nila.I opened my eyes and bit my lips. Dinakma ng aking kamay ang kaniyang naninigas nang pag-aari. Kahit hindi ko makita, alam kong malaki. It's long and hard. Pinisil-pisil ko ito at paulit-ulit na lumunok. I d
Chapter 20“Ate Chloe!” pagtawag sa 'kin ni Clein. “Magmo-mall po tayo?”Tumango ako nginitian siya. “Oo. Kaya magbihis ka na riyan.”“Sige po!”Today is Saturday, day off ko sa café kaya balak kong ipasyal si Clein sa mall. Hindi na kasi nakakalabas ang kapatid ko. At isa pa, gusto ko siyang bilhan ng mga bagong damit at mga gamit. Gagamitin ko ang perang inihulog ni Cameron sa bangko para ngayong araw. Iisipin ko na lang na ito ang bunga ng pananakit ng aking lalamunan.“Ate, nakaisip ka po bang lumipat tayo ng tirahan?” biglang tanong ni Clein mula sa loob ng kwarto. “Kasi po sa pagkakaalam ko, sa susunod sa taon ipapa-demolish po tayo rito sa eskwater para magtayo ng building.”Nangunot ang aking noo. “Kanino mo nalaman 'yan?”“Kay Aling Nancy!” he replied. “Nababahala na nga po sila, e. Walang
Ininat ko ang aking katawan at humikab. Umagang-umaga gusto ko pang matulog. Matagal akong nakauwi kagabi dahil ayaw akong pauwiin ni Cameron. Such behaviors of him is odd. I mean, kinikilig ako sa kaniya pero… hanggang doon na lang 'yun. At saka, paghanga lang itong nararamdaman ko.“Oh, Chloe? Kumusta kahapon? Nakapagpahinga ka ba nang maayos?” tanong ni Ate May Ann.Matamis akong ngumiti sa kaniya at tumango. “Sobra, Ate. Dinala ko si Clein kahapon sa mall at binilhan ng mga gamit.”Si Clein ang pahinga ko. I know it's kinda weird to hear that. Pero iyon ang totoo. Kaya nga nang gumaling siya ay parang bumalik ang nawala kong katinuan sa katawan.“Someone spotted you in the mall with the billionaire, Cameron Ferrell. Totoo ba 'yun?” s
“De La Salle?” nakaawang ang labi kong sambit nang tumigil ang sasakyan sa parking lot ng De La Salle University. Nilingon ko si Cameron at natagpuan itong nagtatanggal na ng seatbelt. “C-Cameron. Masyadong mahal dito. Sa iba na lang.” “Let's go.” He cocked his head; telling me to move. Napasimangot ako at napilitang tanggalin ang aking seatbelt. Nauna siyang lumabas ng sasakyan at hindi ko alam kung bakit ngunit nakaramdam ako ng kaginhawaan. Nakaka-suffocate ang presensiya niya. Nakakakaba na hindi ko maintindihan. But the erratic beat of my heart came back to life when he opened the door beside me. Napaawang ang aking labi. Hindi ko alam na nagbubukas siya ng pinto ng iba. Kilala ko siya sa pagiging makasarili, e. Guguho na ba ang mundo o ano? “Stop staring