“How are you, Pare?” tanong ng kaibigan niyang si Fred ng puntahan siya nito sa hotel nang araw na iyon. May event itong dinaluhan na sa hotel niya mismo ginanap kaya dumaan ito sa opisina niya.Nangunot ang noo ni Henry. “What kind of question is that? Of course, I’m fine.” Tugon niya at muling binalingan ang mga papeles sa ibabaw ng kanyang lamesa.Napailing naman si Fred. “These past few days lagi ka na lang nagte-take pass sa mga lakad natin. Baka naman lumalamig na ang s*x life mo... Hindi kaya?” nagbibirong tanong nito.Lalong nagusot ang mukha niya sa sinabing iyon ni Fred. “Of course not!” mariing tanggi niya.Malakas na tumawa ang kanyang kaibigan. “But kidding aside, Pare… let’s hangout tonight. My treat. How about that?”“Nah… Count me out,” tinatamad na wika niya sabay sandal sa kanyang swivel chair.Tumayo si Fred at sa pagtataka niya ay nilapitan siya nito at pakunwang idinantay ang palad sa kanyang noo.“You’re not sick para tumanggi,” anito at naupong muli. “You alread
“Ano? Tama ba ako? You have the same feelings as mine. Bakit ba nagpapakipot ka pa?” pukaw ni Henry sa kanyang pag-iisip.Natauhan naman si Liana. Pumiksi siya upang makawala sa pagkakahawak nito. Bahagya siyang umatras at naniningkit ang mga matang tinitigan niya ito.“Kung kayo lang din,” aniya at hinagod ito ng tingin. Kung insultuhan lang din ang gusto nito, ibibigay niya.Nag-isang linya naman ang mga kilay ni Henry. “Why don’t you continue what you were saying?” anito. Naglagutukan pa ang mga bagang nito sa igting ng pagkakasabi niyon.Umismid si Liana. “Kung kayo lang din… huwag na lang. Kahit kayo pa ang kahuli-hulihang lalaki sa mundo.” Tugon niya at muli itong hinagod ng tingin. Nagtagal ang mga mata niya sa may pagitan ng hita nito na hindi niya alam kung bakit ng mga oras na iyon ay tila unti-unting nagkakaroon ng buhay.Mabilis niyang iniiwas doon ang tingin and looked Henry in the eyes. Namumula naman ang mukha nitong tinitigan siya. Kulang na lang ay saktan siya nito sa
Parang ipinako sa kanyang kinatatayuan si Liana at hindi makagalaw. She’s panicking inside.Nang makita niyang tumayo si Henry, akala niya ay pupuntahan siya nito. Pero nagkakamali siya.Henry just stood up to lay the woman on the cold floor. And before Henry entered on the woman’s body, nilingon muna siya nito at isang pilyong ngiti ang pinakawalan.The woman moans so loud when Henry started to move on top of her.Pinanginigan naman ng laman si Liana. Pakiramdam niya pawis na pawis siya ng mga sandaling iyon. At nahinuha niyang wala sa bokabularyo ni Henry ang tumigil sa ginagawa nito. And he’s doing it to tease her!Nanginginig ang mga kamay na muli niyang pinindot ang close button ng elevator. And before it closes, nakita pa niya ang nag-aapoy na tingin ni Henry habang titig na titig sa kanya while making up on that woman.Sunod-sunod siyang lumunok ng sumara ang elevator. Para siyang pangangapusan ng hininga at tila uhaw na uhaw.May pakiramdam siyang may kakaibang damdaming pinuk
Marami pang natuklasan si Liana tungkol sa totoong pagkatao ni Henry, because Mrs. Enriquez never stops talking about her son.Kung hindi nga lang siguro sila nagkakilala sa ganoong sitwasyon noon ni Henry, may palagay siyang magiging iba ang pakikitungo nito sa kanya. However, she cannot turned back the clock. Nangyari na iyon at hindi na magbabago pa ang uri ng pagtingin nito sa kanya.She will always be a wh*re on his eyes.Paglabas nila sa supermarket ay kaagad silang tinulungan ni Henry sa kanilang mga pinamili. He put everything at the back of his car. Manaka-naka’y sinusulyapan ito ni Liana.She really can’t believe na may iba pang katauhan si Henry bukod sa ipinapakita nito sa kanya. And somehow, nahiling niya na lang na sana ibalik na lang nito iyon.Hindi naman kasi bagay dito ang magsungit. Pero kahit na masungit ito at laging magkasalubong ang mga kilay, gwapo pa rin naman ito.Nangiti si Liana sa sarili.“Why are you smiling?” kunot-noong tanong ni Henry sa kanya na hindi
Walang panahon para mag-panic si Liana sa pananalakay na iyon ni Henry. Alam niya kung ano ang tingin nito sa kanya at hindi na niya iyon mababago pa.Nasasamyo na niya ang pinaghalong alak at mabangong hininga nito na tumatama sa kanyang may pisngi. And the sensation it was giving to her was knee-melting. Gusto ng pumikit ng mga mata niya. But she needs to fight it... She have to… Otherwise, she will just gave Henry the most satisfying moment of his life. Na tama ito ng iniisip at pagkakakilala sa kanya.Ga-hibla na lang ang layo ng mga labi nila ng mag-iwas siya ng mukha at tumama sa may gilid ng labi niya ang mga labi nito.Isang marahas na paghinga ang pinakawalan ni Henry and grabbed her arm.“Why acting such an innocent woman, ha, Liana?” nang-uuyam na tanong nito sa kanya.Liana swallowed and looked at him. “Nakainom kayo Sir Henry… hindi ninyo alam ang ginagawa ninyo. At isa pa, mataas ang respeto ko sa mama ninyo. Ayokong masira ang tiwala niya sa akin,” tugon niya in a firm
“Talaga po, Mrs. Enriquez?” tuwang-tuwang tanong ni Liana sa may-edad na babae ng payagan siya nitong dalawin si Lester.Apat na araw na rin ang nakalipas mula ng dalhin ito sa ospital at maiuwi sa mansyon. Maayos na ang pakiramdam nito at bumalik ng muli ang dati nitong sigla, kaya sinubukan niyang magpaalam dito.“That’s given, Liana. You need to visit your brother. Alam kong nami-miss mo na siya.” Nakangiting wika nito sa kanya.“Maraming salamat po talaga... Hindi ko na po alam kung paano pa kayo pasasalamatan sa mga ginagawa ninyong ito sa akin,” aniya kasabay ng isang buntong-hininga.Kapag nalaman na naman ito ni Henry, sigurado siyang magagalit iyon at aayaw niyang pagmulan pa ito ng away ng mag-ina.Marahang tinapik ni Mrs. Enriquez ang kamay niya. “Huwag mong isipin si Henry. Ako na ang bahalang magpaliwanag sa kanya kapag nagkataon,” anito ng mabasa ang nilalaman ng isip niya.Isang nag-aalangang ngiti ang iginanti niya dito. “Huwag din po kayong mag-alala… hindi naman po a
Liana woke up early. Marami siyang gagawin sa araw na iyon. Nasa bakasyon si Mrs. Enriquez kasama ang mga amiga nito at binilinan siya nitong linisan ang kwarto nito.Sinadya talaga niyang gumising ng maaga para madaling matapos ang trabaho niya at para madalaw niya si Lester sa ospital. Hindi naman siguro masama kung gagawin niya iyon dahil si Mrs. Enriquez mismo ang nagsabi sa kanya na bisitahin ang kapatid. Hindi niya rin kailangang problemahin si Henry dahil sa penthouse ito maglalagi habang wala sa mansyon ang ina.Pakanta-kanta pa si Liana habang naglilinis ng silid ng ginang. Sisiguraduhin niyang wala ni isang alikabok itong dadatnan doon. Dito man lang ay makabawi siya sa mga naitulong nito sa kanya.Nang nasa dressing room na siya, isa-isa niyang binuklat ang mga drawer doon. At namamangha siya sa nakikita ng kanyang mga mata. Hindi lang iba’t ibang mamahaling bag, sapatos, damit, at sunglasses ang naroroon.What catches her attention were the jewelries. Mula sa iba’t ibang k
Hindi sila sa mismong penthouse tumuloy, kundi sa isang restaurant na nasa loob mismo ng hotel nito.Nakahanda na ang isang table doon na ipina-reserved talaga ni Henry para sa kanila. At hindi mapigilan ni Liana ang sarili na kiligin.Somehow, Henry seemed so different that night. Hindi ito nakaangil, hindi ito nakakunot-noo at lalong hindi niya nababakas sa mukha nito ang pang-uuyam na lagi niyang nakikita dito.The Henry she knew before was gone like a thin air. Parang bigla ay nasaniban ito ng masamang espiritu. And how she wish na ganoon na lang sana ito palagi. Siguro mas magiging maayos ang lahat sa pagitan nila.But, she knew why Henry was doing all of this. Hindi ito favor. Ang tawag sa ginagawa nito ay paniningil. Paniningil ng utang na dapat niyang bayaran. At hindi niya alam kung hanggang kailan iyon. Wala pa silang napapag-usapan nito.“Eat Liana.” Utos nito ng makitang hindi naman niya ginagalaw ang pagkaing nasa harapan. “Don’t think of anything tonight,” makahulugang w