Kabanata 57

Puno ng lasa ng dugo ang bibig ni Howard. Pinunasan niya ang dugo sa gilid ng kaniyang labi. Tumingala siya at mabangis na tiningnan si Simon. Sa sandaling ito, wala na siya sa katinuan at wala ng pakialam na ang nakatayo sa harapan niya ay kaniyang tiyuhin.

“Gusto ko siyang patayin! Siya ang pumatay sa anak ko!” Namamaos ang kaniyang boses, at ang kaniyang mga mata ay kumikinang sa pagnanais na pumatay.

“Hindi ko..” Mayroong masakit na sensasyon sa lalamunan ni Sharon matapos masakal nang ganoon. Nang magsalita siya, namamaos ang kanyang boses.

“Mamamatay tao, malakas pa rin ang loob mong tumanggi?!” Bawat salitang sinasabi nito ay parang malamig na espadang humihiwa sa kaniya nang piraso-piraso.

Tuwing magsasalita si Sharon, nararamdaman niya ang matinding sakit sa paligid ng kaniyang lalamunan, ngunit pinilit niyang magsalita, “Hindi ko siya tinulak. SInadya niyang ihulog ang sarili. Siya ang walang-awang pumatay sa sarili niyang anak!”

“Hmph.. hanggang sa puntong ito ay plano