Umahon bigla si Greta nang biglang nakaramdam siya ng pagkahilo. Tumakbo siya sa restroom at agad siyang lumuhod upang sumuka sa kubeta. Sunod-sunod na dumausdos mula sa kaniyang bibig ang malapot na laway. Mas lumalakas ang posibilidad na totoo ang hula niya. Palagi na lang siyang nasusuka at pabalik-balik pa ang kaniyang lagnat."Diyos ko! Ano ba ang nangyayari sa akin?" tanong niya sa sarili nang nakabawi siya ng lakas. Umupo siya sa sahig ng banyo. Nakatukod ang kaniyang mga siko sa kaniyang mga tuhod. She's pulling her hair because of the exhaustion that jailed her mind. Hindi maaari ito. It's been two months and she kept on experiencing morning sickness. Alam niyang hindi ito normal sa babaeng nagalaw na ng lalaki. Sa kaniyang pitong taon na pagiging bayaran ay ngayon lang siya napuruhan. She was sure about the father of the child and it was that man—Parker. She pulled her emotions and she hurried up to stand. Tumungo siya sa kaniyang kuwarto at agad siyang tumalukbong. She cr
Lumandas sa kaniyang lalamunan ang karampot na laway na naipon niya. Uhaw na uhaw siyang naghihintay sa labas ng opisina ni Parker. Ang sabi ng sekretarya ng lalaki ay wala sa loob ang lalaki."Megumi, hintayin natin si daddy, ha?" Hinimas nia ang kaniyang tiyan.Gabi na pero hindi dumarating si Parker. Wala siyang karapatan na magdemand sa lalaki. Hindi naman siya ang asawa nito. Ang sa kaniya lang ay gusto niyang sabihin ang totoo sa lalaki na may anak ito sa kaniya. Bumuga na lang siya ng hangin nang lumabas muli ang sekretarya ni Parker. Lumapit siya sa babae."Miss darating naman talaga siya ano?""Ang sabi niya, may ihahatid daw siya sa opisina niya. Hindi kasi siya nagbigay ng oras. Pero alam ko na pupunta siya dahil hindi naman napapalya si Mister Sherlock kapag sinabi niya ito," sabi ng babae.Ngumiti lang siya. Bumalik siya sa kaniyang sinandalan kanina. Kumulo ang tiyan niya dahil hindi siya kumain mula kanina.Umaasa siya na darating nga ang lalaki. Tumunog ang kaniyang
Tumakbo siya patungo sa isang sulok. Ang mga tuhod niya ay nawalan ng lakas dahil sa kaniyang nakita. Hubo't hubad na si Parker at patungo ito sa kaniyang gawi. Niyakap niya ang kaniyang sarili. "Parker, h'wag!" "Hindi ba ay gusto mo ito? Alam ko naman na gusto mo ang mahaba at malaki kong burat, Greta! Kaya huwag ka nang magmatigas pa.""Argh! Ah! Aray, Parker! Maawa ka! Pakawalan mo ako!"Sumakit ang anit niya dahil sa malakas na paghila ng lalaki sa kaniyang buhok. Nakatalikod siya sa lalaki ngayon habang nakadikit siya sa pader.Damang-dama niya ang mahabang ari ni Parler sa gitna ng kaniyang puwet. Dinidiin siya ng lalaki sa semento habang hinihila nito ang kaniyang buhok.Naghalo ang takot at kaba ni Greta. Hindi niya akalain na ito pala ang ugali ni Parker. She felt sorry for the fetus inside her womb. Pilit niya kasing nilalayo sa pader ang tiyan niya pero wala siyang magawa dahil sa pagkakacorner ni Parker sa kaniya.She was crying inside and out now. Gusto niyang protekt
"Argh!" Pawisan siya at umaangat ang kaniyang katawan. Ang kasama niya sa silid-paanakan ay ang kaibigan niyang si Lexi lamang. Nalungkot siya dahil sa sinapit niya.. Lumalaban siya ngayon para mailabas nang ligtas mula sa kaniyang sinapupunan ang anak niya sa taong nanakit sa damdamin niya. Tumulo ang luha niya. Mahigpit siyang nakahawak sa mga kamay ni Lexi. "Kaya mo iyan, Greta! Kaya mo iyan!" "Lexi, ang sakit! P-Para akong mapupunit," aniya.Hindi niya mawari kung saan ang tunay na masakit sa kaniya; ang likod niya ba? Ang mga balakang niya? Ang ulo niya? O ang kaniyang mga bisig? Sa wari niya'y pasan niya ang langit na sumuko na. Iyak siya nang iyak habang ang butil ng mga luha sa noo niya ay gumulong sa gilid ng ulo niya. "Umere ka, Greta! Huwag kang matakot na mapunit! Hihilom din iyan!"Minsan ay ang kaibigan niya na ang umeere para sa kaniya. Pagod na siyang umere. Ang mga tuhod niya ay nangangatog na dahil sa sakit na nararamdaman niya. Hinang-hina na ang buong kataw
Abala siyang nag-aayos ng mga sertipiko ni Megumi sa loob ng kuwarto nito. Nakangiti niyang hinawakan ang sertipikong nasa picture frame na.Gumuhit ang kaunting kirot sa kaniyang puso. Kaniyang naisip ang kaniyang anak. Hindi man lang nagkaroon ng pagkakataon ang anak niya na may matawag na ama noong unang pagkakataon na bumigkas ito ng salita. "Mommy, alam mo po ba, ang sabi ng mga classmate ko ay smart daw ako! Ang sabi ko naman sa kanila, I am smart because I inherited it from you."Inayos niya ang buhok ng anak niya. Hinalikan niya ang pisngi nito. Binuhat niya ang kaniyang anak at pinahiga niya ito sa kama. "Hindi naman matalino ang mommy mo. Walang pinag-aralan si mommy mo, Megumi. Naging matalino lang ako noong pinili kitang buhayin," sabi niya sa bata."Mommy, hindi ba ako kilala ng daddy ko? Hindi ba ay si Parker Sherlock ang daddy ko? Iyon ang sabi ni Tinang Lexi, mommy."Hindi nakapagsalita si Greta. Ito na naman ang sensitibong paksa ng pag-uusap nila ng anak niya.Kani
Unang araw ng klase ng anak niya sa bago nitong paaralan. Tinitigan niya ang mukha ng bata at nakita niyang dumungaw sa mga mata nito ang saya na may halong kaba. "Megumi, ready ka na ba para sa bago mong classroom, classmates, at teachers?" "Oo, mommy. Medyo kinakabahan lang po ako pero masaya ako dahil wala na ang mga kaklase ko na mahilig manakit ng damdamin ng iba," tugon ng baya. Lumuhod si Greta upang malevel ang mukla niya sa mukha ng bata. Niyakap niya nang mahigpit ang anak niya. Nang niluwal niya ang bata ay inasam na niya na mapabuti ang lagay nito."Pasensiya ka na, anak, kung palagi kang hinahabol ng pangit na nakaraan ni mommy mo. Sorry talaga, anak. Hindi na kasi mababago pa ni mommy ang past niya," malungkot niyang sabi subalit gumuhit ng ngiti ang kaniyang mga labi."Mommy, kung hindi ka ganoon ay wala ako ngayon. Hayaan mo na ang past mommy. Happy naman tayo, hindi ba? Concentrate na lang tayo sa ngayon nang sa ganoon ay hindi tayo parang nakakulong sa past na iyon
Akala niya ay nagsimula na ang klase nila kaya ay tumungo siya sa classroom. Nasa unang baitang na siya ngayan. Bumuga ng hangin ang inosenteng si Megumi. Umupo siya sa kaniyang upuan na napili. Gusto niyang umuupo sa gilid, sa tabi ng bintana. Mapakla siyang ngumiti nang makita ang isang bata na tinulungan ng ama nito na bumaalba mula sa kotse. Nakita niya rin na sumenyas ang ama ng bata na halikan ito nito sa pisngi. Iyon nga ang ginawa ng batang babae. Malabo man dahil may kalayuan ang mag-ama mula sa kaniyang kinauupuan ay malinaw naman na mahal na mahal ng ama ng bata ang anak nito. Iniisip niya minsan kung ano ang pakiramdam ng may ama sa tabi. Paggising niya sa umaga ay palaging ang mommy niya ang kaniyang nakikita at palagi niyang nakakasama. Mahal na mal siya ng mommy niya pero hindi niya maiwasan ang mangulila sa pagmamahal ng isang ama. Tinagago niya sa kaniyang mommy na gusto na talaga niyang magkaroon ng daddy sa tabi niya. Iyong tipong ituturin siyang prinsesa nito a
"Ano pa ba ang mga kailangan mo, anak? Bilhin mo na lang habang nandito pa tayo sa mall," sabi niya sa kaniyang anak.Nasa mall ngayon si Greta kasama ang anak niya. Kalilangan na bumili ni Megumi ng mga bagong kagamitan dahil nasira ito noong tinapon ng kaklase nito na si Mattina ang mga gamit nito. "Wala na, mommy, iyong mga crayons at ibang mga papel lang ang kailangan kong palitan. Nakakainis kasi ang maldita na iyon!" Umiling si Greta. Kahit saan niya paaralin ang anak niya ay may sumusunod na hindi magandang nangyayari sa bata. "Anak, tell me if you want to enroll in another school. Marami naman akong alam na school na puwede mong lipatan." "Mommy, I'm not gonna run away from Safe Haven Academy because of that brat. Kung maldita siya ay mas maldita ako sa kaniya. Pinalaki mo kaya akong palaban. Hindi ba, mommy? Ang sabi mo sa akin, alagaan ko ang sarili ko. Sabi mo pa nga, kailangan kong matutuhan na ipagtanggol ang sarili ko dahil walang magtatanggol sa akin bukod sa aking