“H-HOW, why is t-there—where did the sky c-came from?” she’s bewildered.
“Divine made that. I don’t know how she did it, that woman is genius when it comes to technology.” Tumayo siya para magpaalam.
“Wait, I’ll go get some food.” Her facial expression didn’t change a bit when Austin came back.
“I know you have lots of questions, don’t worry It will be answered soon. Kapag maayos na ang lagay mo, I will tell you everything,” Sabi nito sakaniya pagkatapos ilapag ang isang platong cookies na may kasamang fish crackers at may karton ng gatas na dala.
Kumain na sila habang nagkukwentuhan, marami silang mga pinaguusapan hanggang sa mayamaya na ang paghikab ni Austin.
Kita niya na pagod na ito, kita niya din ang nangangalumatang mukha nito.
Hindi na muli nagsalita pa si Fauzia para hindi na pilitin ni Austin mulat nitong matang inaantok, nanahimik na siya para bigyan ito ng pagkakataong matulog.
Nang naramdaman niyang tulog na siya binigyan niya ang sarili ng pagkakataong titigan ito.
Alam niyang nagiging komportable na siya sa presensya ng binata at hindi niya na iyon pipigilan kahit saan pa siya marating nito.
Siguro si Austin na nga ang sagot sa kahirapan niya sa buhay, siya yung tutulong sakaniya upang mapabuti at magpatuloy.
She’s still not used to stare at him, she wanted to look at him longer but she can’t. Nakikita niya parin ang mga lalaking nagpahirap ng buhay niya. And that was an everyday torture for her.
Walang gabing hindi nakatulog ng maayos si Fauzia simula nang manirahan sa Pilipinas. She was handcuffed and her neck was chained. She can’t move, her whole body is numb to that kind of situation.
She closed her eyes, trying hard to fall asleep.
FAUZIA hasn’t fallen asleep yet when she overheard someone’s pace inside the room.
Hindi niya maaninag ang taong iyon dahil nakapatay ang ilaw, tanging liwanag lang ng buwan sa bintana ang nagbibigay liwanag doon.
Her weak body stilled, her eyes peeled when she felt someone touched her inappropriately.
This person is on top of her. She can’t draw breath, her body shuddered in trepidation.
Her tears leisurely streamed down to her cheeks.
Fauzia squirmed when the person undressed her, something poked her womanhood.
She hollowed when he thrust it inside her.
“Don’t scream, bitch, let me fuck you.” It was Cane when she heard his voice.
Her whole body was trembling. Again and again, Fauzia felt hopeless and feeble.
Fauzia was brought back in her senses when she felt someone touch her back. She sprung up, she was petrified that she began to squeal.
“S-Stop. P-Please just s-stop. S-Stop violating my whole being. S-Stop taking advantage on me p-please!” nakayakap siya sa kaniyang tuhod habang nakatungo, nagmamakaawa ang kaniyang tinig.
Takot na masaksihan muli ang nangyari sa kaniyang nakaraan.
A hand reached out for her but she was so scared, she started crawling away from the hands that are holding on to her.
Her mind was havoc, she keeps shaking her head to make the memory go away, yet it’s not working.
“Fauzia, calm down, it’s me Austin. I’m not going to harm you, Fauzia, please.” She remained deaf.
Fauzia went deaf for a few seconds, she focused on how to get rid of the memories that keeps on leaking in her head.
Someone touched her chin to make her look up.
Umurong siya dito pero pilit parin siyang inaabot ng kamay na iyon hanggang sa puwersahang may isinubo sa kaniya ito.
Nakapikit ang mata niyang nginuya ang isinubo sakaniya hanggang sa maramdaman niya ang asim ng kinakain.
Halos ilang minuto rin bago natutok ang atensiyon niya doon sa kinakain, kumalma na ang kaniyang sarili habang patuloy pa rin ang pagluha niya.
She stilled when someone’s arm gathered her in its broad chest.
Austin started caressing her back, she senses the security of his soothing touch. Her body and mind relaxed.
“We’ll fight this together okay? I’m here, I’m always be here, Fauzia? Hmm?” he spoke in a soft but firm voice.
Austin felt her soft sobs on his chest, he never stopped caressing her.
Matagal silang nasa ganoong posisyon, walang balak na bitawan ang dalaga na unti-unti nang kumakalma.
His fist hardened. `I will make them pay for hurting this precious angel.`
It’s hard to watch Fauzia had trouble with herself, it’s torture.
“Austin?”
He stilled, ito ang unang beses na tinawag siya sa pangalan ng dalaga. “Hmm?”
He peaceably brushed her hair.
“Thank you.” His breathing was uneven, mas isiniksik pa ni Fauzia ang mukha sa kaniyang dibdib at ramdam niya ang mainit at mabigat na paghinga nito. “For staying.”
“Salamat din.”
“Huh? Why?” nagtatakang tanong niya kay Austin.
“Thank you for coming into my life.” Bulong niya dito, patuloy parin niyang sinusuklay ang mahabang umaalon nitong buhok.
Gumalaw ng kaunti si Fauzia, ang ulo nito ay tumagilid dahilan para dumikit ang tenga nito sa mabilis na tibog ng puso ni Austin.
“Why are you thanking me? I’m just a burden in your life,” Matabang nitong sagot.
“You’re not a burden, you’re a godsend.” Dahil sa sinabi ng binata bumilis ang tibok ng puso ni Fauzia.
Wala nang nagsalita sa sandaling iyon, parehas lamang nilang dinadamdam parehas ang isa’t isa.
It was already midnight and there they are, wide awake under the faintly misty sky.
“Takot ka pa rin ba saakin?” hindi maiwasang tanong ni Austin. He can see that Fauzia has improved but he still can see uneasiness whenever she looked at him.
Hindi nakakatagal ang dalaga sa paninitig niya.
“Hindi ako takot.” Huminga siya ng malalim. “It’s just t-that…” she was hardly hesitant to answer.
“Tell me, it’s okay if it is bad or not. I understand.” Udyok nito sakaniyang sumagot.
Napakagat ng ibabang labi si Fauzia. “I still can see their f-faces in you, hindi lang ikaw—kahit kanino ako tumingin nakikita ko sila. I c-can’t, I’m sorry but I just can’t look at any men right now,” aniya, may pagsisisi sa pananalita.
“It’s okay, Fauzia, I’m just here, whatever battle you’ll face. The heck I care, sasamahan kita sa lahat ng laban mo po-protektahan kita sa abot ng makakaya ko.”
Her heart fluttered.
HE CLEARED his throat to asked again. “Are you scared when I touch you?” nakita niyang sinilip siya ni Austin, hinawi ang buhok na tumatabing sa mukha niya.“Sometimes, but let me know if you’re going to touch me. Okay lang ba?” tanong nito. Iwas ang mata kay Austin.“Yea, I can do that.” Silence filled the room, wala na muling nagsalita sakanilang dalawa hanggang sa naramdaman ni Austin ang pantay na paghinga ng dalaga.Tulog na ito, maingat na inayos ni Austin ang nakabaluktot na higa nito, tumagili siya habang nakatungkod ang kamay sa ulo niyang para panuorin ang dalaga na mahimbing nang natutulog.Pumasok lang sa isip niya na hindi nakainom ng gamot ang dalaga, umusal ng panalangin si Austin na hindi siya dalawin ng bangungot.She got out of her room, since her room is locked her only option was the window.It’s already past midnight when she weakly run away, she’s thankful. There’s no one outside the house.Nasa harapan na siya ng gate, nag-iisip kung paano makakalusot doon, masya
“MAMA! MAMA!” Tumakbo siya pabalik sa ina na ngayon ay napapaligiran ng mga kalalakihan.“Run away, Austin! Umalis ka na delikado!” He didn’t listen to his mother, patuloy pa ring nakikipaglaban si Austin sa mga lalaki na humahabol sakanila mula nang matunugan sila nito.Naiwan ang kaniyang ama sa loob ng kabahayan, pinatakas silang mag-ina.Dalawa lamang sila ng ina niya sa laban na ito, sobrang dami nila at kahit pa dehado sila dito lalaban pa rin siya. Mga dalubhasa ang mga ito, alam niyang hindi rin siya makakatagal sa mga ito.“Austin! Listen to your mother! Umalis ka na dito, Austin!” Pagpupumilit pa rin ng ina niya sakaniya na gumagawa ng paraan para magkalapit sila.“No! Tutulong ako,” he winced when someone cut his thigh. “We’re on this, Mama, I’ll never gonna leave you behind.”“Austin, honey,” she huffed as his mother shot three men in a row. “You’re getting yourself killed, shit.”His eyes widened, her mother got shot on her shoulder.Nag-aalala siya sa ina niya na patuloy
NOONG napansin siya ni Austin, mabilis na pinunasan nito ang luha at ngumiti sa kaniya na parang walang nangyari.“Why did you run? You scared me.” He tried to laugh but failed. “May nagawa ba ako na hindi mo nagustuhan? Tell me babaguhin ko.”Bago pa man siya nakasagot dito bigla nalang nitong ipinatong ang noo sa balikat niya, iniyakap nito ang braso sa kaniyang bewang.Hindi siya gumalaw, tumigil ang kaniyang paghinga sa bilis ng pangyayari.They stayed like that for a minute until Austin spoke. “I saw you froze when you looked at my parents.” Nagulat siya sa sinabi nito. “You know them?” tanong pa ulit nito. “If you can’t answer me it’s okay. You have your reasons.”Halos mapahiyaw siya ng binuhat siya ni Austin hanggang sa ilapag siya nito sa kama. “I’ll let you rest. Gagawa lang ako ng hapunan natin.” Saka ito lumabas at naiwan siya doon na malalim ang iniisip.As Austin got out of the room he let out a deep breath, his back pinned on the wall while his hands are on his eyes rubb
“IS THAT FAUZIA?” lumingon yung lalaking bahagyang tirik ang buhok kay Austin.Hindi siya sinagot ni Austin, lumakad lamang siya palapit sa kaniya pagkatapos patayin ang stove.May ngiti agad itong sinalubong sakaniya at doon niya lang nakita na may dimples pala ang binata na lalong nagpagwapo sa mukha nito.Bahagya siyang napailing dahil sa naisip at muling iniangat ang tingin kay Austin na ngayon ay nasa harapan niya na.“Are you okay?” hinila siya nito paalis sa nabasag na vase. “Baka mabubog ka, teka lang linisin ko muna.” Ipinaupo siya nito sa couch bago ito bumalik sa nabasag niyang vase.Sumulpot ang hindi kilalang lalaki sa harapan niya na ikinagulat niya, may ngiti itong salubong, tulad ni Austin may biloy ito at kumpara kay Austin mas maputi ito sa kaniya.“Hey, tinatakot mo naman yung dalaga.” Pinitik ito ni Larkspur sa noo.“Aray, ganda-ganda ng ngiti ko nakakatakot?” Himas niya sa noo nito. “Tinakot ba kita?” may ngiting baling sakaniya ng lalaki.“Er, ahm…” hindi niya ala
AS SOON AS Fauzia rouse she smiled from ear to ear, she doesn’t know what time she had fallen asleep last night.She can’t help it, buong magdamag ata niyang iniisip si Austin at mas lalong hindi niya maintindihan ang sarili sa bigla na lang nitong pagngiti tuwing naalala ang sinabi.`He really has feelings for me?`She’s having a hard time absorbing it in her system.As she purred like a cat her face instantly becomes delightful.Napatingin siya sa taas kung saan ang walk-clock, tumanga siya nang makita na alas-diyes na ng umaga. Sobrang tagal rin ng tinulog niya. Bumangon na siya bago pa man niya malampasan ay napansin niya ang isang note na nanggaling kay Austin.“I have a mission, I’ll be back before midnight. Here’s the phone, you can call me anytime, take care. Heart emoticon,” basa niya sa sulat na nakapatong sa side table.Kinuha niya ang telepono na katabi ng note. Hinanap niya pa ang button at mabilis na binuksan niya ang phone, bumungad sa kaniya ang mukha ni Austin na naka
SIGURO ito na nga ang oras para lumabas siya at buksan ang sarili. Pumayag na siya dito bago sinimulan nang umaakyat.Bago pa man siya mag-ayos sa kwarto, nagpaalam siya kay Austin. “Austin we’re going to the Fab Café.” Mabilis namang nakapagreply si Austin sa kaniya.Austin: Sad, hindi ako ang unang magpapalabas sayo sa bahay. By the way, your closet is full of your clothes Lystra gave it to you. Ingat palagi muah muah 😘Naiiling siyang ngumiti, kahit pa hindi kaharap ang binata hindi naging normal ang tibok ng puso niya.Tumayo na siya papunta sa walk-in closet, pagbukas niya bumagsak ang panga niya sa nakita.`These are so fancy! Mukhang hindi babagay saakin.`Matagal-tagal din siyang naghanap ng masu-suot, ang pinili na lang niya ay ang jeans at pinaresan ng puff sleeves na kulay garing.Her nose scrunched when she saw so many shoes in the shoe rack. Puro sandals iyon at ang iba ay heels.Lumaki man siya sa mayaman na pamilya pero ni kailan hindi siya nakasuot ng mga ganito.Ang p
WALANG habas na iwinasiwas ni Austin ang kaniyang rapier sa mga kalaban, nang maubos niya na ang mga ito nilingon niya ang mga kaibigan na hindi pa tapos sa mga ibang tauhan ng Triumvir.“Go north, Aust, may sampo pa sa itaas.” Umalma naman siya kay Larkspur. Dahil sira ang hagdanan, eksperto niyang inakyat ito. Nang makaangat siya sabay-sabay na sumugod ang mga kalalakihan sa kaniya na may mga baril.Sinangga niya iyon gamit ang espada niya, nang magawang lapitan na sila hindi na siya umaksaya ng segundo at ito ay inatake.Halos walang hinga niya itong tinapos, pinalibutan niya ang paligid hanggang sa mamataan niya si Divine na umaakyat rin, may kasing liit lang ng insekto itong device na ipinalakad sa loob ng madilim na kuwarto.Lumiwanag ng kulay pula ang kuwarto nito bago namatay. “What happened?” Lingon niya dito.“I disabled their connections and devices.” She winked at him.Pagpasok nila ni Divine sa loob napansin nila ang office desk na puno ng mga papeles, kinuha ito ni Antho
DALA NG PAGOD, hindi na niya naiwasan pang matulog sa byahe, nagising na lamang siya nang gisingin siya ng kaibigan.Gabi na ng makauwi sila.Pansamantala muna sila nag-usap patungkol sa nangyari kanina.“That was one of the best we’ve ever done, that was massive! Grabe,” ani Lysandros, hindi pa rin makapaniwala sa nangyari.“Yea, I agree. It was one of the deadliest we’ve fought.” Tumatangong sangayon ni Renzo habang iniikot ang swivel chair.They’re in SJ Building, they are busy reviewing their recent missions as well as the backgrounds of Triumvirs. “I feel so down, they don’t deserve this kind of misery,” mababang boses na salita ni Divine habang hinihilot ang sentido.“I want this Triumvir mystery to be taken down to hell. How could they do these shits? Kapamilya ba sila ni satanas?” Larkspur let out a big blow whilst he typed on his laptop.“Shall we go home? I’m so exhausted,” sambit sa kanila ni Lennon na kakatapos lamang maglinis ng sarili.“Yea, we should, let’s get some res