Dejavu
Tuluyan akong nagising ng hawiin ni Gabby ang kurtina para pumasok ang sinag ng araw. Wala na akong nagawa nang marahas niyang hilain ang kumot na itatakip ko sana sa aking mukha.
"Good morning sunshine! Rise and shine! Today is the first day of being a senior!" hiyaw niya.
Napaka energetic talaga niya sa umaga. Well, Gabriella is not Gabriella without an energy.
Halos nakapikit pa akong bumangon nang hilahin niya ako sa kama.
"C'mon, Faith. Wake up! I already texted Landon, he will be here in 10 minutes. We don't wanna miss the first day prank," wika niya sabay paikot ng kanyang mga mata.
Bumuntong hininga ako. "Okey, maliligo na ako," sabi ko nalang pagkatapos ay dumeretso sa banyo.
Ilang beses na akong nakapasok dito pero natutuwa pa rin talaga ako sa ayos ng kanyang mga gamit panligo. Iba't-ibang amoy ng shower gel kada araw. Kahit hindi ako tumingin sa kalendaryo ay alam kong Lunes ngayon dahil amoy lavander ang bathroom niya.
Kahit binuksan ko na ang shower ay dinig ko pa rin ang kanta ng paborito niyang banda. Paniguradong nag bo-blower na siya sa mahaba niyang buhok ngayon.
"Eight minutes, Faith!" sigaw niya. Napangiti ako. Here comes Gabriella's unlimited look ahead list.
Lumabas ako ng banyo pagkatapos ng isang napakabilis na pag ligo at nagulat nalang ako nang may nakahanda nang damit sa aming kama.
"Gone are the days with your jeans, t-shirt and sneaker, dear sister. Time to change your looks, TODAY!" masyadong maarte ang kanyang pagkakasabi lalo na sa huling salita.
"Wala namang problema sa mga sinusuot ko, ah?" reklamo ko.
"Dati wala, ngayon meron na. You will about to turn 18 three months from now. And hello, never ka pang nag kaka-boyfriend. It's time to... you know… have some fling."
Awtomatikong umikot ang aking mga mata. "Hindi ko isusuot ang mga iyan, Gabby." Dumiretso ako sa walk-in closet at naghanap ng usual kong sinusuot. Paglabas ko ay nakabusangot na ang kanyang mukha. Palihim akong umismid. Hindi ko na siya pinansin nang marinig ko ang busina ng sasakyan. Si Landon na siguro iyon.
"Girls, breakfast muna. It's still early," sabi ni Tita Liz nang makitang palabas kami ng bahay.
"Sa school nalang, Mom. Let's go, Lexcel Faith Marshall," pasiring na aniya.
Dire-deretso siya sa gate, halatang nagtatampo. Tinatawag niya ako sa buo kong pangalan kapag ganoon.
"Hi Faith," bati ni Landon nang makapasok ako sa backseat ng kanyang sasakyang.
"Someone's ruining my to do list, babe," walang ganang salubong ni Gabby sa boyfriend nang maka upo na siya sa front seat.
Napa-iling na lamang kaming pareho ni Landon.
Tahimik ako buong byahe. Hindi dahil pinapatulan ko ang tampo ni Gabby kundi dahil sa naging panaginip ko. Habang papalapit ako sa skwelahan ay lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko.
Hindi ko maintindihan ang nangyayari sa akin. Alam ko noon pa man ay may kakaiba nang nangyayari sa akin ngunit hanggang sleep walking lamang ang nagagawa ko dahil palaging umaalalay si Lola Kristel sa akin, ngunit ngayong wala na siya ay natatakot ako sa kung ano pa ang kaya kong gawin.
Hindi ako naniniwala sa mga ganitong bagay ngunit pagkatapos nang nangyari sa sementeryo ay tila nababaliw na ako.
Ultimo galaw ng daga ay nararamdaman ko, ang simpleng pag lapag ng baso sa lababo ay kinakabahan at nagugulat ako, at ngayong nasa iisang kwarto nalang kami ni Gabby ay sapat nang dahilan para lalong mabaliw ako sa kaba.
"Hey, hindi ka ba bababa?" tawag ni Gabby sa akin habang nakataas ang isang kilay.
Bubuksan ko na sana ang pinto ng sasakyan nang maramdaman ko ulit ang espasyo sa aking sikmura. Parang hinahalukay ang tiyan ko dahilan upang muntikan na akong maduwal. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang binuksan na ni Gabby ang pintuan para sa akin. She can't get near me right now. Hindi maganda ang takbo ng utak ko.
"Look, Faith. I'm sorry. Sorry kung pinilit kita kanina. Gusto ko lang naman na tulungan kang makalimot sa mga nangyari nitong nakaraang araw. My bad, I know, I should not force you to change the way you are. So, I'm sorry, okey?" Ngumiti siya.
"S-sorry, sumama lang ang pakiramdam ko," sabi ko nalang.
"Kumain na muna tayo sa canteen. Malamang hindi ka sanay na hindi nag a-agahan," nag aalinlangan pa si Landon na tapusin ang kanyang gustong sabihin.
Tumikhim ako pagkatapos ay tumango. Muntikan pa akong matumba pagkababa ko ng sasakyan mabuti nalang at kaagad umalalay ang dalawa.
"Faith, namumutla ka. Dapat kumain muna tayo sa bahay kanina. Hindi ka pala nakakaalis sa inyo kapag hindi nakakakain," halos bulong nalang ang huling pangungusap ni Gabby ngunit dinig ko pa rin.
Mabuti na lamang at malapit lang ang canteen sa parking area kaya naka upo kaagad kami sa bakanteng lamesa. Wala pa masyadong tao dahil mag aala-sais pa lang ng umaga.
Alam ko sa sarili ko na hindi gutom itong nararamdaman ko at natatakot akong aminin sa sarili ko ang posibleng mangyari sa akin kapag hindi ko napigilan ang matinding galit at takot na nararamdaman ko ngayon.
Hindi ko maintindihan ang mga sinabi ni Gabby basta't nakita ko nalang siyang pumunta sa counter, siguro ay para pumili ng pagkain.
Heto na naman ang pakiramdam na iyon. Tila may kung ano sa loob ko na gustong kumawala. Nanginginig na ang mga kamay ko kaya ipinasok ko ang mga ito sa bulsa ng aking jacket bago tumakbo palabas ng canteen. Ngunit hindi pa man ako nakakalayo ay nandilim na ang aking paningin.
Nagising ako dahil sa hapdi galing sa aking kaliwang braso at awtomatikong tumambol ang aking puso ng makita ang lapis na bumaon doon. Napasigaw ako sa sakit ng tanggalin iyon sa pagkakabaon ngunit agad naagaw ang atensyon sa boses galing sa labas ng classroom na humihingi ng tulong.
This can't be happening!
Tumakbo ako palabas ngunit napasigaw na lamang ako ng makita ang lalaking nakaitim na dinukot ang puso ni Gabby.
……………………………………………………………………………..
"Good morning sunshine! Rise and shine! Today is the first day of being a senior!"
Habol ko ang aking hininga pagkabangon ko. Nanginginig pa aking mga kamay habang sinusundan ng tingin si Gabby na binubuksan ang kurtina sa aming kwarto.
"I already texted Landon, he wil be here in 10 minutes. We don't wanna miss the first day prank," wika niya sabay paikot ng kanyang mga mata.
Uminit ang sulok ng aking mga mata. Oh my god! What the hell is happening to me!
"Faith, are you with me?" sita ni Gabby sa akin.
Pa simple kong pinunasan ang aking mga mata bago tumango. Patakbo akong pumasok sa banyo at ang amoy ng lavender shower gel ay lalong nagpaiyak sa akin.
Nagmadali akong naligo at lumabas ng kwarto. Hindi na ako nagulat nang may nakitang mga damit sa ibabaw ng kama. Ngunit imbes na pansinin iyon ay dumeretso ako sa walk-in closet para mag bihis at sinigurado ko talaga na magkaiba ang damit ko ngayon kumpara sa damit ko sa aking panaginip.
Nakatalikod man ay alam ko na ang reaksyon ng kanyang mukha.
"Gone are the days with your jeans, t-shirt and sneaker, dear sister. Time to change your looks, TODAY! You will about to turn 18 three months from now. And hello, never ka pang nag kaka-boyfriend. It's time to you know—”
"May number ka ba ni Levi?" putol ko sa litanya niya.
"Oh," tanging naisagot niya bago kinuha ang kanyang cellphone at may pinindot doon.
Tumunog ang aking telepono at agad akong lumabas ng kwarto ng makuha ang numerong kailangan ko ngayon.
XxXCGTXxX
The New Guy "Hindi ko maintindihan kung anong nangyayari sa akin." Hindi ko alam kung makailang ulit ko na nasabi ang mga katagang ito. Siguro ang alam ko nalang ngayon ay ang paulit-ulit na sabihin ang mga ito. I am feeling helpless. Wala akong magawa nang bumuhos ang mga pangyayaring hindi ko maipaliwanag dahil sa buong buhay ko ay hindi ko halos maisip na posibleng mangyari ito sa akin. Lakad-takbo ang ginawa ko para mas mabilis na makarating sa opisina ni lola, mabuti na lamang at nakaksunod pa rin sa akin si Levi. "Hindi ko rin maintindihan, Faith, at hindi ko rin maintindihan kung bakit ako nandito ngayon," hinihingal na aniya. Huminto ako at hinarap siya. Sa uri ng katawan niya ay hindi na ako nagtaka kung bakit siya hinihingal. Nangingitim ang paligid ng kanyang kulay abong mga mata, namumula rin ang matangos niyang ilong at namamalat ang kanyang labi
Behind that Door "B-bakit? Papaanong?" Wala sa sariling nai-lapag ko ang diary ni lola sa lamesa na nandoon. Kanina pa paroon at parito si Levi at nahihilo na ako sa ginagawa niya. "Ako dapat ang mag tanong niyan," bakas ang pag pipigil ng galit sa boses niya. "Hindi ko rin alam, Levi. Ngayon ko nga lang rin nalaman na may kwarto pa pala rito," depensa ko. Sa totoo lang ay bihira akong naglalagi sa opisina ni lola. Hindi ako katulad niya na naniniwala sa mga espirito, other dimensions, higher vibration at kung ano-anong pang kababalaghan na kinu-kwento niya. Ang opisinang ito ay isang napakalaking kalokuhan para sa akin. "Alam mo bang pinilit lang ako ng mga magulang ko para pumunta rito." Tumigil siya at hinarap ako. "Pinapunta nila ako rito pagkatapos dumating ng isang sulat galing sa Lola mo, Faith." "Kung gano
What happened in 1995 Pinagmasdan ko ang susing binigay sa akin ni Atty. Ocampo kahapon. Mukha lamang itong ordinaryong susi kung titingnan maliban lamang sa gintong letrangMna naka ulit dito. Ang sabi ni attorney ay binigay ito ni Lola sa kanya dalawang buwan na ang nakalipas at maaari lamang itong mapunta sa akin kapag namatay na siya. Ang opisina ay malilipat sa pangalan ko tatlong buwan simula ngayon, ngunit ang pinagtataka ko lang ay bakit sa nag ngangalang Benedict Marshall nakapangalan ang bahay ni lola gayong kahit kailan ay hindi ko naman nakita ang taong iyon. Maging sa burol ni Lola ay hindi man lang ito nagpakita. Imposible namang hindi nito nabalitaan ang kamatayan ni Lola gayong nasa pahayagan ito at napabalita rin sa telebisyon. Natigil ako sa pag iisip nang bumukas ang pinto ng sekretong kwartong ito at pumasok ang bagong ligong
To See is to Believe "Wala bang na ikwento sa'yo ang lola mo tungkol kay Teodore, Faith?" Naihilamos ko ang aking palad sa aking mukha pagkatapos ay sunod-sunod na umiling. Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko. Kung tutuusin naman ay napaka-imposible nang lahat ng ito.Napaka moderno na ng panahon ngayon, makabago na ang mga teknolohiya at halos lahat ay kaya nang sagutin ng siyensya, kaya ang lubos na kailangan ko ngayon ay tulong ng isang magaling na sikolohista. "Faith, are you listening?" Umiling ulit ako at sinalubong ang mga tingin niya. "Paano tayo nakakasiguro na totoo nga ang lahat ng nakasulat d'yan?" "Kaya mo bang ilagay sa alanganin ang buhay ni Gabby para lang makasigurado?" Mapakla siyang natawa pagkatapos ay tuminga. Humugot ako ng malalim na hininga nang maramdaman ang bara sa aking lalamunan, parang maiiyak na nama
I know What You Did Last Week Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman ang mahinang alog sa balikat ko. Nagtataka akong tiningnan ni Gabby na kasalukuyang naka upo sa gilid ng kama ko. "Are you okay?" Umatras ako nang akmang hahawakan niya ang aking noo. Agad rumehistro ang pagtataka sa mukha niya. Imbes na sumagot ay tumakbo ako papuntang banyo at doon umiiyak.Mas lalo pa akong humagulgol nang maamoy ang lavender scent sa buong banyo. Lunes na naman ba ngayon? Napasabunot ako sa sarili kong buhok. At pabagsak na naupo sa malamig na sahig ng banyo. Ano na naman ang ginawa ko sa loob ng limang araw? Gusto kong iuntog ang ulo ko sa pintuan habang humagulgol nang dumaan ang matinding kaba sa dibdib ko. "Faith, what's happening to you?" iritableng aniya hab
Gabby knows "Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko alam kung panunumbat ba ang nakikita sa mga mata ni Levi ngayon, pero totoong nasasaktan ako sa ginagawa niya. Siya nalang kasi ang inaasahan kong masasandalan ko ngayon pero pakiramdam ko ay sinisisi niya ako sa mga nangyayari. Ang dami kong gustong itanong sa kanya,sobrang dami kong gustong sabihin at isumbong sa kanya pero sa reaksyon na nakikita ko sa mga mata niya ay parang unti-unting nawawala ang pag asang mayroong nalang ako ngayon. Tuluyan akong nanlumo nang narinig ko ulit ang marahas na pag hugot niya ng malalim na hininga. Ayun na naman yung pakiramdam na tila pabigat ako sa kanya. Na napipilitan lang siyang makita ako dahil sa diary na nabasa niya sa library ng lola ko. Akmang tatalikod na sana ako nang marinig ko siyang tumikhim. "Noong hinalikan mo ako, hindi m
Ako ba? Maka ilang ulit akong lumunok bago pinulot ulit ang laptop sa sahig. Mabuti nalang at hindi nila napansin ang ginawa ko. "Okay ka lang ba?" Dinig kong tanong ni Levi pero hindi ko alam kung para ba 'yon sa akin o kay Gabby. Natatakot rin akong lumapit sa kanya dahil baka may nagawa nga akong hindi maganda nitong nakaraang araw kaya naging ganito bigla ang pakikitungo niya sa akin. Natigil ako sa pagwawalis nang mapansin ang pamilyar na libro sa ilalim ng single coach sa gilid ng pinto. Yumuko ako roon at inabot iyon. Ganoon nalang ang gulat ko ng makitang diary iyon galing sa opisina ni Lola. Humarap ako kay Levi bitbit ang libro. "Lev—" "What the fuck! I already burned that fucking stuff!" Kumunot ang noo ni Levi na napatitig kay Gabb
Ruby Nagising ako dahil sa nakapasok sa sinag ng araw mula bintana ng opisina ni lola. Kaagad nabuhay ang kaba ko nang mapagtantong sa sofa ako nakahiga dahil ang huling naalala ko ay nakasandal ako likod ng pintuan. Agad akong napabangon at tiningnan ang kalendaryo sa cellphone ko. Nakahinga lang ako ng maluwag nang makompirmang isang gabi lang ang nag daan at mag aala-sais pa lang ng umaga. Napasandal ulit ako sa sofa habang pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Napalunok ako nang maalala ang mukha nang babaeng sumakal sa akin. Nakita ko na siya noon, dito rin sa opisina ni lola. Siya ang huling nakita ko bago ako nawalan ng malay noong isang linggo. Siya iyong babaeng may suot na pulang kapa at may hawak na punyal na gawa sa kahoy habang lumuluha ng dugo. Ngunit bago pa man ako tuluyang mawalan ng malay dahil sa pagkakasakal niya sa akin ay may pu