CHAPTER NINETEEN: A TIME WITH KARINE AND REALIZATIONS
Karmine's Point of View
Nakangiting pinagmasdan ko ang maganda at inosenteng mukha ng natutulog kong kapatid. Alas sais na ng umaga pero tulog na tulog pa rin siya. Tulog-mantika talaga kahit na kailan ang baby girl ko. Iniligid ko ang paningin ko sa kabuuan ng kwarto niya at napangiti ako. Her room are made of light shade of pink and blue and with a touch of silver. Bagay na bagay sa personality niya.
Hinaplos ko ang pisngi niya. She gained weight. Mas matambok na kasi ang mga pisngi niya ngayon. Kinurot-kurot ko nga ito. Ang cute kasi niya lalo pa't medyo namumula-mula ito. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nanggigigil na hinalik-halikan ito.“Ate ko,” she mumbled in her sleep. She turned around and faced me.“I love you, baby girl,” bulong ko sa tainga niya.“Love you, too po.” Mahinang natawa ako. K
CHAPTER TWENTY: HER GUILT AND HER TEARSKarmine’s Point of ViewHay, Robert. Ano ba ang ginawa mo para matuto ako’ng magustuhan ka? Para magawa kitang mahalin? Wala ako’ng naaalala na may ginawa ka para mahulog ako sa'yo ng ganito kalalim.Hindi ko minsang inakala na magiging isa ako sa mga hopeless romantic. Sana lang talaga ay hindi ako kumuha ng batong ipupukpok ko lang rin naman sa ulo ko sa kalaunan.Naaalala ko pa ang sinagot sa akin ni John noong minsang tinanong ko siya kung ano ang minahal niya sa akin at kung bakit niya ako minahal. Kahit na alam ko namang walang kamahal-mahal sa ugali ko.“You will know that you are truly in love with that person if you can’t answer yourself as to why do you love that person because that is the real meaning of true love. Walang basehan at walang standard kung totoong pag-ibig na ang pinag-uusapan natin. Walang kinikilalang iksi o haba ng panahon
CHAPTER TWENTY-ONE: THE DATEKarmine’s Point of View“Kyaaaa! Hala! Hala! Hala!”Anak ka naman ng kagang, oo! Sino ba ang maingay na 'yon?“Karine, Anak! Ano’ng nangyari? Bakit ka sumisigaw? May masakit ba sa'yo?” My body froze when I heard that familiar voice.I heard Karine giggled, “Uh, sorry po kung naistorbo ko kayo, Papa. Masaya lang po ako kasi dito po natulog si Ate. Look! Hihihi.”Gustong-gusto ko ng imulat ang mga mata ko pero sa hindi ko alam na dahilan ay hindi ko magawa. Narinig ko ang yabag ng mga paa ni Kiko papunta sa akin. Naramdaman kong naupo siya sa gilid ko. Naramdaman ko rin ang dahan-dahan niyang pagyuko para maabot ang noo ko at para mahagkan na rin. Hinahaplos naman ng kamay niya ang pisngi ko.Unti-unti ako’ng bumuga ng hininga, iyong hindi niya mapapansin na kanina pa ako nagising dah
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHINDRupert Elvix's Point of View I won't blow it. It has been long overdue. Gusto ko ng mapatawad ako—kami ni Lucy ng kakambal ko dahil sa mga nangyari ilang taon na rin ang nakakaraan dahil wala kaming kasalanan sa kaniya. Ang kasalanan lang siguro namin sa kaniya ay iyong inilihim namin sa kaniya ang totoo—ang lahat. "Rix naman, e! Ba't ka ba kasi pumayag? Alam mo namang ayaw ko kay Karmine diba?" Nakangiting inakbayan ko ang asawa ko without minding her words. Actually, she doesn't hate Karmine, well let's just say she's only intimidated by her. Maski ako rin naman ay intimidated din sa kaniya. Masiyado kasing matapang ang personality ni Karmine at tingin ko behind that cold façade of hers lies a very dangerous person. "Hayaan mo na. Hindi ba't gusto mo rin naman siyang makasundo? This is your chance now." Napabuntong-hininga siya at lumabi at sin
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHIND PART 2Karmine’s Point of ViewNandito kami ngayon sa coffee shop na pagmamay-ari ng kapatid ni John na si Jelina. Ang J’s café. Ang pwesto namin ngayon ay kagaya nang pwesto namin noon ni Jelina noong nag-usap kami tungkol sa kapatid niya. Speaking of her ay hindi ko pa pala nababasa ang liham ni John para sa akin dahil palagi ko na lang nakakalimutang basahin iyon.“Ano’ng drinks ang gusto ninyo, girls? I’ll order it.” Pag-presenta ni Rupert sa amin para basagin ang katahimikang namamagitan sa amin.May sa higit limang minuto na kaming nandito at nagtititigan lang. Pilit nagpapakiramdaman kung sino ba ang mauunang magsalita.“Hot chocolate,” tipid kong sagot sa taong niya.“Strawberry milkshake lang ang amin ni baby at banana almond cake.” Marahas na napalingon ako sa kaniya dahil sa sinab
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHIND PART 3Lucilla’s Point of ViewDahil hindi na rin naman na nagtanong pa o umangal si Reina ay kagaya nga ng sinabi ni Karmine ay ipinagpatuloy ko na ang pagkukuwento ko sa kung ano ba talaga ang totoong nangyari noon, sa kung ano ang totoong rason kung bakit ko iniwan si Robert at kung bakit ko siya—of all people—ipinagpalit sa kapatid niya, at sa mismong kakambal pa niya.Naguguluhang nakatingin lang ako sa kaniya at pinanuod siyang tumayo at pumasok sa kwarto nila ni Kuya Juno. Ilang minuto lang ay bumalik siya at dala-dala niya ang mga sobre.Ano’ng mayroon sa mga sobre?“Ano’ng mayroon diyan sa dala mong envelope, Kuya?” nagtataka kong tanong pero hindi nya ako pinansin.“Sana nga ay nagbibiro lang ako, bunso pero hindi, e. Ito, o. Basahin mo at saka mo sabihin sa akin na hindi mo nga kilala ang babaeng iy
CHAPTER TWENTY-TWO: THE REAL STORY BEHIND PART 4Rupert Elvix’s Point of View“I-I don’t k-know what to say,” nauutal na pahayag ng kapatid ko habang hindi siya makapaniwalang nakatingin sa aming dalawang mag-asawa.Ilang ulit na salitan niya kaming sinusulyapan ni Lucy at ibubuka ang bibig para magsalita pero agad niya ring ititikom dahil walang boses na lumalabas sa bibig niya.Gulat na gulat si Ate sa lahat ng mga isiniwalat ng asawa ko. Ni hindi nga niya magawang magsalita maliban sa naibulalas niya kanina. Wala siyang mahagilap na tamang salita sa mga nalaman niya ngayon. All she can do is gape at us and to blink her eyes cutely. Mataman kong pinagmasdan ang reaksyon ni Karmine pero hindi ko siya mabasa. Nakahuma lang si Ate ng magsalita a si Karmine.“Sinabi mo kanina na may sapat kang basehan at ebidensya sa paglilinis mo ng pangalan ninyong mag-asawa, hindi ba? So, na
CHAPTER TWENTY-THREE: ASTRID VERSUS KARMINEKarmine’s Point of View Kanina pa ako tahimik habang naglilibot kami ni Reina sa mall para mag-shopping. Iniisip ko kung bakit ko nasabi kay Karine na doon na ako uuwi sa bahay ni Kiko. Alam ko sa sarili kong hindi ko lang basta nasabi iyon para lang masiguro ko ang kaligtasan ng mga kapatid ko dahil sa mga gagawin ni Astrid sa akin dahil kay Robert. Sigurado rin naman ako’ng hindi ko sinabi iyon para lang mapagbigyan ko ang kahilingan ni Karine because as an older sister I can only do so much. Hmm, bakit nga ba? ‘Huwag ka ngang sinungaling! Aaminin mo na nga lang sa sarili mo na gusto mong makilala ng lubusan ang ama mo ay hindi mo pa magawa! Amin-amin din nang katotohanan ‘pag may time, Karmine. Wala namang mawawala sa'yo maliban sa paglunok ng pagkataas-taas mong pride.’ Haay. Nag-iinternal battle na naman ang mga brain cells ko. Oh, well might as well deal with it. This time
CHAPTER TWENTY-FOUR: MEETING HER FAMILYRobert Ezekiel’s Point of View Mine. I smiled upon remembering my newest endearment for my fiancée. I also smiled upon remembering the way her lips tasted. Her lips was the sweetest lips I’ve ever tasted. “Nababaliw ka na ba? Kanina ka pa nakangiti, a.” I glanced at her with a small smile on my lips but I only shrugged my shoulders at her. “Nah. I just remember something funny. Why?” I tried my hardest to read her expression but unfortunately I can’t. She’s unreadable, as always. “Wala naman, Robert pero baka kako ay nababaliw ka na. Anyways, salamat, ha? At hindi mo ako tuluyang ipinahiya kanina sa harap nilang lahat.” “Of course. You’re my fiancée, remember? And besides, I really, really hate her.” Really, I hate Astrid. I don’t even know how did I fell in love with her before and actually, I’m thankful that she left me before for her career. Kun