CHAPTER THIRTY-FIVE: THE MORNING AFTER
“Saan mo po ba ako dadalhin, Sir? Baka hinahanap na po ako sa amin,” halos pabulong na tanong ko sa lalaking kasama ko.
Nakayuko rin ako dahil ayaw kong masalubong ng tingin ang mga mata niya. Nakakatakot kasi. Lalo pa’t bukod sa magkaiba ang kulay ng mga mata niya ay may malaking peklat pa siya mula sa may kaliwang kilay niya pababa sa ilong niya at tumigil sa kanang pisngi niya, sa may bandang panga. Nagmumukha siyang nakakatakot lalo na dahil miminsan lang siya kung ngumiti.Nahigit ko ang hininga ko ng tumigil siya sa paglalakad at dahil nga nakasunod ako sa kaniya ay napatigil din ako agad-agad at kamuntikan pa ako’ng mabangga sa likod niya. Halos maduling ako ng hawakan ng daliri niya ang baba ko at itaas ito para masalubong ko ang magkaibang kulay ng mga mata niya.Mariing napalunok ako ng laway ko. Nakaramdam ako ng kakaibang kilabot at ibayong t
CHAPTER THIRTY-FIVE: THE MORNING AFTER PART 2 Karmine’s Point of View Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. “Haaa!” Para akong nalulunod sa malalim at madilim na dagat at gustong-gusto kong makalanghap ng malamig at sariwang hangin. Kailangan ko ng oxygen. Panaginip... Isang panaginip lang iyon. I sighed aloud and harshly shook my head to shoo the thoughts away. No, it wasn’t just a dream. It was my nightmare. The nightmare I was force to live in in my everyday life, in all of my waking life. Ang bangungot na pilit ko mang takasan ay bumabalik at bumabalik pa rin sa akin magpahanggang ngayon. Paano ko tuluyang matatakasan ang bangungot ng nakaraan ko kung may mga taong pilit na pinapalabas ang mga sungay kong pilit kong itinago na sa baul ng nakaraan? I woke up in a strange and an unfamiliar room. Umupo ako at sinapo ko ng palad k
CHAPTER THIRTY-SIX: BEFORE GOODBYERobert Ezekiel Mondragon’s Point of View“You want this hoax engagement to end? Then listen carefully to me, Robert...”Para ako’ng sinampal ng napakalakas dahilan para mabingi ako sa sinabi niya.Parang kanina lang ay nagtataka pa ako kung paanong nahanap na naman niya kami rito sa panibagong rest house namin. Hindi ko alam kung paanong nahanap niya na naman kami kagaya ng pagpunta niya sa rest house namin sa Batangas noong nakaraang araw pero aaminin ko nang marinig ko kina Bruno at Linda na naparito siya ay grabeng tuwa ang naramdaman ko.I sighed heavily. Pero kung paanong ang tuwa at galak na naramdaman ko nang nalaman ko na hinanap niya talaga ako ay mabilis din na napalitan ng halo-halong emosyon. Nalulungkot ako na masaya ns nandito siya sa harap ko pero kasabay naman noon ang pagbuhos ng pangamba at takot sa pagkatao ko dahil madadamay pa siya
CHAPTER THIRTY-SIX: BEFORE GOODBYE PART 2 Robert Ezekiel Mondragon’s Point of View I tucked some loose strand of her hair at the back of her ear. I smiled as I caressed it lightly. “I...” I stummered. I took a heavy deep sigh, ‘I love you, Karmine Ruiz o Karmine Lopez o kung ano man ang apelyido mo dahil sisiguraduhin kong balang-araw ay magiging isa kang Mondragon. Magiging asawa kita, Karmine. Ikaw ang magiging ina ng mga magiging anak ko. Karmine Mondragon. Bagay na bagay.’ I smiled at how silly my thoughts and dreams are. Napakaliit na bagay lang ang hinihingi ko pero napakahirap abutin. Napakahirap maging masaya sa mundong pilit kang hihilahin pababa. Gusto kong sabihin ang mga salitang iyon pero hindi ko magawa dahil ayaw ko ng mas lalo pa siyang mahirapan sa sitwasyon namin. Ayaw ko ng mas lalo pang pahirapan ang mga sarili namin. My lips trembled as I hardly gulped. “I’m listening. Ano’
CHAPTER THIRTY-SIX: BEFORE GOODBYE PART 3 Robert Ezekiel Mondragon’s Point of View “Stranger, huh...” I drawled. She nodded. I tried... I tried so hard to read what’s going on in her mind but to no avail. Just like before and just like most of the times I couldn’t read her. I couldn’t read her emotions. I couldn’t even tell whether she’s happy, or sad, or confused, or relieved! Pinatong ko ang kamay ko sa kamay niya. “So what are we gonna do with our date, Honey?” malambing kong tanong sa kaniya. I caressed her hand and eventually entertwined it. I just realized how our hands fits perfectly. How my large fingers fill in the gaps of her smaller ones. How she have warmer hands. I felt a squeeze in my heart when I felt her squeeze my hand. It comforted me so much but at the same time, it hurts. It hurts because I know that this would be the last time I’ll be this close to her. It hurts so much because I know that this is the last ti
CHAPTER THIRTY-SIX: BEFORE GOODBYE PART 4 Robert Ezekiel Mondragon’s Point of View I pulled her into a hug and kissed the tip of her nose and grazed my lips with hers. “Please? Just this one, Honey.” I breathed. Noong tumango siya ay halos mapasigaw ako sa tuwa. “Tuwang-tuwa ka naman, Hon?” she teased. I smiled at her, took a step back and stole a kiss from her lips which earned me a hearty laugh from her. Kalauna’y natawa na rin ako sa kaniya at sa mga pinaggagawa ko. Para ako’ng isang teenager sa inaasal ko ngayon. Napadaan kami sa isang jewelry store. Her stares to the store lingers a bit, so I immediately pulled her inside at hindi naman siya pumalag o umayaw pa. Dahil nandito na lang rin naman kami ay nagtingin-tingin na rin ako pero wala naman ako’ng nakitang nagustuhan ko and that’s until a simple white gold three-piece interconnected bracelets with dangling hearts and crescent shapes charms took m
CHAPTER THIRTY-SEVEN: THE ENGAGEMENT DINNERRobert Ezekiel Mondragon’s Point of View “Bye.” My voice cracked. Hinayaan ko siyang nakatitig sa mukha ko dahil ganoon din naman ang ginagawa ko. I’m memorizing each and every contour of her beautiful face. Ang mukhang mami-miss ko ng sobra. Ang mukhang alam kong kahit na kailan ay hindi ko na makikita pa ng malapitan. Kahit ganito na kami kalapit at kahit na buong hapon at buong magdamag na kaming magkasama at bumuo ng mga masasayang alaala ay sobrang nangungulila pa rin ako sa kaniya. Gusto ko pa siyang makasama at mayakap at makakwentuhan ng mas matagal. Hindi ko inaasahang aabutan niya rin ako ng isang paperbag. Iyong binalikan namin sa The Empress’ Jewel! Suminghap siya. “Take that as my parting gift, Robert. It was nice knowing you and it was fun until it lasted. Goodbye.” Iyon lang at pumasok na agad siya sa backseat ng sasakyan ng sundo niya. I c
CHAPTER THIRTY-SEVEN: THE ENGAGEMENT DINNER PART 2 Astrid’s Point of View Oh. My. God! This is it! This is really is it! This is my night! I giggled. This is my lucky and happiest night because finally I caught the elusive businessman, Robert Ezekiel Mondragon into marriage! Finally, the long wait is over! The chase is over! My long wait is over! My dreams have come true! My dreams have come to life! I smiled appreciating my perfect apperance. I looked so elegant, so beautiful and so ethereal with my modest white sleeveless dress with thin gold belt and my pair of gold heels with studded crystals. I just applied a light make up on my face since maganda naman na ako at hindi ko na need ang makapal na make up para mas lalong gumanda. Pinasadahan ko ng daliri ko ang mahabang buhok kong nakalugay lang sa may likuran ko. I smiled at my Mom
CHAPTER THIRTY-SEVEN: THE ENGAGEMENT DINNER PART 3 Astrid’s Point of View “Ano’ng ibig mong sabihin doon sa sinabi mo, Rona?” I was about to butt in ng pinandilatan ako ni Dad ng mata. Natahimik tuloy ako ng hindi oras. I swear! Subukan lang niyang magsalita ng masama at sirain ako kay Daddy ay talagang pagsisisihan niya iyon. Ang bilis ng paghinga ko sa pinaghalong nginig at nerbiyos. Kitang-kita ko rin ang mabilis na pagtaas-baba ng d****b ko sa sobrang kaba at tensyon na nararamdaman ko ngayon. “May ginawa na naman bang masama si Astrid?” His voice thundered and echoed which made me flinched and almost had a heart attack. Masama ang tingin ni Dad sa kanila. Hindi dahil sa kung anu-anong rason kung hindi ay dahil sa galit sa kaisipang may ginawa na naman ako’ng masama, na may ginawa na naman ako’ng krimen laban sa kanila. Just like what I’ve done to the stupid and weak Unos before. Akmang sasagot si Tit