“W-what the hell are you saying?” Nauutal kong tanong.
“Ititigil ko na ‘to pero sa isang kondisyon.” Kumunot ang noo ko pero bago pa siya magsalita ay bigla na lang ulit sumulpot si Zero.
“I knew it.” Aniya at saka ako hinatak palayo kay Josh.
“Sabi na at may mali. Fine! In love, huh? Ibibigay ko sa ‘yo si Erin.” Mabilis akong napalingon nang sabihin iyon ni Zero. Wha the hell?
“But let’s make a deal. Grupo mo laban sa grupo ko. Kapag nanalo kayo, sa ‘yo na si Erin pero kapag nanalo kami. Ititigil mo na ‘yang ilusyon mo.”
37: She’s awake.-“Ground Zero? Ito ba ‘yong battle ground ng mga gangster?” Tanong ko at tumango naman siya. Mabilis akong nilapitan ni Chloe nang makita niyang humarap sa amin ang grupo ni Josh.“Hi sweetiㅡ” Mabilis kong nasiko ang mukha ni Kevin nang akbayan niya ako.“Stop messing around, Kevin!” Singhal ko, akma ko pa sana siyang susuntukin pero pinigilan na ako ng mga kasama ko bago ko pa magawa. Damn it!“What the hell?” Reklamo ni Kevin habang nakahawak sa ilong niyang nagdudugo na.“Kaibigan? Sinasabi mong kaibigan mo si Akira tapos anong ginawa mo?”
38:Reunion.-3 months has passed. We’re already a sophomore student, everything’s fine. Malaya kami, walang gulo at walang kahit anong bakas ng mga kaaway sa paligid.“Ano ba! Sa tabi ako ni Xian!” Sigaw ni Jennie kay Zero na ngayon ay nagtatalo sa iisang upuan. Lahat kami ngayon ay magkakaklase, maging si Chloe at Akira ay kasama na namin.Wala na rin sila Kevin sa school dahil simula noong mangyari ang ground zero ay hindi na sila nagpakita pa sa amin. Sinunod nila iyong deal kaya kahit paano ay nakahinga ako ng maluwag at lumaya sa problema.“Ano ba? Upuan lang pinag-aagawan pa.” Singhal ko bago hinila si Xian para i-upo sa tabi
39: Fighting for friends.-Erin’s POVKasalukuyan kaming nasa bahay dahil sa reunion nila mom at nang iba pa niyang kaibigan. Nag-hire na rin pala sila ng katulong ni dad dahil malaki na rin angn tiyan niya.Napaka-unexpected nito, itong mga nangyayari. Pakiramdam ko tuloy, isa itong farewell party dahil ito na ‘yong huli na magkakasama kami ng ganito. Ayokong maramdaman ‘to pero pakiramdam ko ay hindi na ulit ito mangyayari.“Hey, are you okay?” Tanong ni Jennie na nasa gilid ko. May hawak siyang red cup na bigay ni Tito Ramon sa kanya kanina.“Yeah.” Tipid na sa
40:Chasing the bad girl-Hingal na hingal na kaming pito sa kakatakbo. Hawak-hawak ko ang kamay ni Akira dahil alam kong sa aming lahat na nandito ay siya ‘yong mahina ang stamina.“Aki, kaya mo pa?” Hingal na tanong ko habang tumatakbo.“I-I’m okay.” Sagot niya kaya hindi na ako nag-abalang lingunin pa siya.“Shit! May nag-aabang sa harap.” Sabi ni Alex, dahilan para huminto kami rito sa masikip na eskinitang dinaanan namin. Naghanap kami ng matataguan at doon sinubukan habulin ang mga paghinga namin.“What are we going to do now?” Tanong
Epilogue:Sabay-sabay kaming lumabas ng gubat kasama si Tyler. I was too lost in my own thoughts na hindi ko na napansin na sila ang bubungad sa amin paglabas.“Dad.” Mabilis ko siyang nayakap at naibaling ang atensyon kay Tito Matthew na halos parang nanigas sa kinatatayuan niya. Nahihiya akong humarap sa kanya ngunit kailangan.“T-Tito, I’m sorry. Hindi ko nailigtas si Tyler.” Humahagulgol pa rin ako at halos hirap nang huminga. Hindi ko nagawang lapitan si tito dahil lumapit siya kila Jester na ngayon ay buhat si Tyler. Lumuhod siya at saka yumuko habang umiiyak at mahigpit na hawak ang kamay ni Ty. Lumingon ako kay dad at saka yumakap ulit.“Dad, what am I going to do? Wal
Where would you go if no one could find you?What would you do if no one could see you?How many dark secrets do Monstrous Academy keep hidden from the world?Some doors are meant to be kept closed.Pero dahil sa isang pintuan, masusubok ang aming kakayahan.A place full of wonder, mystery and danger.Hanggang kailan namin kayang lumaban?Hanggang saan namin kayang ipagtanggol ang mga sarili?Ilang tao pa ang dapat magbuwis ng buhay?Mga bagong kakampi.
1: Anew beginning.-It’s been a year already since Tyler died. Hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako, hanggang ngayon ay sarili ko pa rin ang sinisisi ko. Ang daming nangyari, ang daming nasaktan at lahat ng ‘yon ay ako ang puno’t dulo.“Hey, let’s go.” Aya ni Chloe pero imbis na lumapit sa kanya ay nag-indian seat lang ako sa kama habang siya naman ay nakatayo malapit sa pintuan. First day of class bilang third year, wala ako sa mood pumasok.“Tawagin ko pa ba si Zero para sipagin kang pumasok?”“Shut up, pababalikin kita sa kwarto mo.” Banta ko sa kanya. Simula kasi noong mawalan ako ng roomate ay lumip
2: Double Trouble.-“Sure kayo na mauuna na kami? Saan ba kasi talaga kayo pupunta?” Tanong ni Xian.“Wala na kayo ro’n. May surprise nga sa ‘kin yung girlfriend ko, eh. It’s our ANNIVERSARY remember?” In-emphasize niya talaga ang salitang anniversary kaya napasapo ako sa noo, he’s so childish. Tinignan ko sila Jennie at nagkibit-balikat lang ako.“Mabilis lang kami, babalik din kami agad.” Sabi ko at saka ako hinawakan ni Zero.“Bye guys!” Dagdag ko dahil hinila na niya ako palayo. Naglakad kami na parang kaming dalawa lang ang tao sa mundo.“Ano ba ‘yong