Matapos kong manggaling sa Galvez Company ay dumiretso ako sa opisina ko. I own a small company named ‘The Weddings’. Actually, this is a partnership. I am a wedding planner, while my partner Charlie is a wedding designer. Business ang major ko, pero mas pinili kong maging isang wedding planner. Planning a wedding and meeting the client's demands are not easy, but it is a very challenging job. Lalo na kapag pabago-bago ang gusto ng ikakasal. And soon I am hoping that I will plan for my own wedding. My dream wedding.
Pangarap kong ako mismo ang magpaplano ng bawat detalye ng magiging kasal ko. Ng magiging kasal namin ni Primo.
“What happened? Bakit nakasimangot ang beauty mo?” maarteng tanong ni Charlie nang makita niya ako bago pa ako makapasok sa opisina ko.
Lumingon ako sa kanya. May hawak itong folder habang nakasandal sa pader. Charlie is gay, but he still dresses like a man. Siguro kung hindi ito magsasalita hindi mahahalata na malambot ito. Minsan nga binibiro ko, itong magpakalalaki na lang para magkameron ako ng inaanak sa kanya, pero irap lang ang natatanggap ko.
“Wala lang magandang nangyari sa araw ko,” sagot ko bago tuluyang pumasok sa opisina.
Sumunod naman ito. Pabagsak akong naupo. Naupo naman ito sa sofa, habang hindi inaalis ang tingin sa akin.
“Why? Akala ko ba magla-lunch ka kasama si Primo kaya nga hindi tayo sabay kumain today? Nag-away ba kayo ng fiancé mo, pero hindi mo naman jowa?” tanong nito at naupo sa harapan ng table ko.
Napatingin ako sa kanya. “Anong pinagsasabi mo?”
“Kasi naman, engaged kayo pero hindi naman kayo. Complicated talaga ang status n’yo. Ikakasal kayo hindi dahil mahal ninyo ang isa’t isa pero dahil iyon ang gusto ng inyong pamilya,” paliwanag nito. Tila na-stress pa sa mga sinasabi.
I lean back in my swivel chair and stare at him. “Who says we don’t love each other? ”
“Oh, so you love him? ”
I rolled my eyes. “Of course, he is my fiancé.”
"Okay, as you say,. just continue convincing yourself.”
I could sense his skepticism in his voice, but I just disregarded it.
“Pwede ba, h’wag mong kwestyunin ang nararamdaman namin. Bakit ka ba nandito? Hindi ka ba busy?” pag-iiba ko ng usapan.
I really hate it when someone questions my relationship with Primo. Siguro hindi kami gaya ng ibang couple na nagsimula sa friendship or courtship, pero maayos at matatag naman ang relasyon naming dalawa. Minsan may mga hindi man kami pagkakaunawa, pero naayos rin agad namin iyon.
We are mature enough to handle everything. Hindi lang talaga maiwasan ang misunderstanding minsan. Pero naiinis talaga ang sa trato niya sa akin kanina. Ako na ang nag-effort ako pa ang masama. Hindi man lamang niya na-appreciate ang ginawa ko bagkos tinaboy pa niya ako. Nakakasakit siya ng damdamin.
“Nakasimagot ka na naman,” pansin nito ng hindi ko namalayang napasimangot na ako dahil naalala ko ang nangyari kanina. “Ano ba ang nangyari? Hindi ako masayadong busy. Natapos ko na ang mga dapat kong ayusin. Muntik ng mahaggard ang beauty ko kanina, pero nakeri ko naman. Kaya free na ako ngayon, willing akong makinig sa kwento mo.”
“Wala kang masaagap na tsismis sa akin,” I said, attempting to end our talk.
“Talaga ba? Eh, anong nangyari at nakasimangot ka ng todo kanina? Sigurado ako may nangyari, kasi ang laki ng ngiti mo ng umalis ka pero parang pinagbagsakan la ng langit at lupa ng bumalik ka.” Ayaw talaga akong tigilan nito. He has been my friend for more than ten years. First year college pa lang kami ay magkaibigan na kami, kaya alam kong hindi ako tatantanan nito hangga’t hindi ako nagku-kwento. May pagka-usyusero talaga ito minsan.
“I went to him. I brought him lunch, but he got angry instead of being thankful. Pinagtabuyan pa niya ako,” napipilitang pagku-kwento ko. Muling bumalik ang asar ko nang maaalala ko na naman ang pagtataboy na ginawa niya sa akin kanina. Hindi ako sanay na tinataboy.
Ayos lang naman sana sa akin kung busy siya, but the way he treated me hurts me. He was so irritated that he almost screamed at me. Sa aming dalawa ako lang lagi iyong nag-e-effort pero parang balewala lang sa kanya. Kaya hindi ko talaga mapigilang maghimutok ng husto. Sana pala hinayaan ko na lang siyang magutom, at hindi na dinalhan ng pagkain kung ganoon lang pala magiging trato niya sa akin.
“Why? Hindi man lang niya na-appreciate ang effort mo?”
Lalong nalukot ang mukha ko.
Iyon na nga ang pinuputok ng butsi ko. Hindi man lang niya na-appreciate ang pag-aalala ko sa kanya. Bagkos itinuring pa niya akong abala sa ginagawa niya. Naiinis talaga ako kay Primo.
“I don’t know. The other night, he even asked me to stay away from his best friend. Daig pa niya ang babaeng may mood swings," asar na asar na saad ko. Dati naman walang problema sa kaniya kahit close kami ni Klirk. Saka wala naman kaming ginagawang masama.
“Omg! Maybe he is jealous. You stupid,” he ramarked.
Pinanlakihan niya ako ng mga mata. Umirap naman ako sa kanya. Siya magseselos? Wala nga yata siyang pakialam sa akin.“Bakit naman siya magseselos, aber? ”
Wala siyang dahilan para magselos. Saka bakit pati best friend niya pagseselosan niya. Dati na kaming close ni Klirk dahil naging kaibigan ko na rin siya. Kaya imposibleng magselos si Primo dito.
“Syempre sabi mo nga mahal n’yo ang isa’t isa ‘di ba?” sarcastic na saad nito. “Siguro nga tama ka. Kasi hindi naman siya magseselos kung hindi ka niya gusto. Baka masyado na ang closeness ninyo ni Poging Klirk kaya nagje-jelly ang fiancé mo.”
Napangiti ako dahil sa sinabi niya. Biglang nagdiwang ang kalooban ko. Umaasa ang puso ko sa sinabi niyang nagseselos si Primo kay Klirk. Hindi ko alam pero kinikilig ako sa ideyang nagseselos siya sa kaibigan niya kaya pinapaiwas niya ako dito at kung bakit nagsusungit siya sa akin kanina.
“Wala siyang dapat ipagselos. He is my fiancé, wala kaming relasyon ni Klirk.”
Saka sa dami ng pagseselosan niya, bakit ang best friend pa niya. Alam ng lahat na maloko ito, pero hindi naman siguro ito marunong mang-agaw. Isa pa, wala namang gusto sa akin si Klirk. Sigurado naman akong pinagti-tripan n’ya lang ako kanina nang tanungin niya ako kung paano kung may gusto siya sa akin. Sa dami ng babaeng naghahabol dito, imposibleng sa akin ito magkagusto.
“Pero sayang may chemistry rin kayo ni Klirk. Sana all gaya mo, napapalibutan ng mga hot na lalaki,” malanding saad nito.
Itinirik ko ang mga mata ko sa sinabi niya. Siya ang gumagawa ng issue sa aming dalawa. Close lang kami ni Klirk tingnan dahil lagi ako nitong inaasar, pero wala talagang something sa aming dalawa. I already have Primo. Para da akin si Primo lang sapat na.
“Tantanan mo ako. Wala akong pakialam sa ibang lalaki, si Primo ang fiancé ko. Kaya na kay Primo lang ang paki ko,” saad ko at sinensyasan siya gamit ang mga kamay ko na lumabas na sa opisina ko. Kung hindi siya busy pwes busy ako.
“Hmp! ”Padabog na tumayo ito at walang imik na lumabas.
Napasandal ako sa upuan ko ng makaalis na siya. Dapat ko na bang iwasan si Klirk? Bestfriend siya ni Primo at kaibigan ko na rin, pero ayaw kong maging dahilan siya para magkaroon ng hindi pagkakaunawaan sa pagitan naming ni Primo. Hindi ko alam kung talaga bang pinagseselosan siya ni Primo dahil wala naman akong makitang dahilan para magselos siya dito.
Klirk is just a playful guy, pero mabait ito. Minsan nga mas maasahan ko pa ito kaysa kay Primo. Klirk was always there kapag kailangan ko unlike Primo, na trabaho ang priority at laging busy. No, hindi ko iiwasan ang kaibigan niya. Hindi sapat na dahilan ang akala ni Charlie para iwasan ko ang isang mabuting kaibigan.
Humugot ako ng malalim bago hinarap ang aking trabaho. Masyado pa akong maramig gagawin para mag-isip na mga bagay na hindi naman ako sigurado kong totoo.
Eksaktong five ng hapon ay nag-out na ako. Wala na rin si Charlie dahil may meeting ito sa labas. May ilang empleyado pa akong nakita na abala sa pag-aayos ng mga gamit nila.
Nagpaalam lang ako sa kanila at dumietso na sa parking lot. Mabilis naman akong nakarating sa condo ko. Buti na lang hindi pa matraffic na masyado. Pasalampak akong naupo sa sala.
I was stretching my neck when I heard a knock. Hindi ko pa ito pinapansin noong una, pero tila walang balak na tumigil ang kumakatok, kaya tamad na tumayo ako at nagtungo sa pinto.Napataas ang kilay ko ng mabungaran ko kung sino ang kumakatok.Pinagkrus ko ang mga braso ko bago nagsalita, “Anong ginagawa mo rito? ”
“I am sorry,” saad nito at inabot sa akin ang hawak na bulaklak.
Tinanggap ko ang bulaklak na inabot niya. Tila biglang naglaho ang lahat ng sama ng loob ko sa kanya dahil sa ginawa niyang pagtataboy sa akin kanina. I tried to erase the smile on my face bago seryosong tumingin sa kanya. “You are sorry for?” nakataas ang kilay na tanong ko. Hindi naman porke’t binigyan niya ako ng bulaklak ay okay na kami. Pinagtabuyan niya ako kanina, sumama talaga ang loob ko kaya hindi niya ako madadaan sa pagpapa-cute niya. Hindi ako marupok gaya ng inaasahan niya. Hindi niya ako madadala sa pabulaklak niya. “About what happened earlier, I should not have treated you that way,” mahinahong saad nito. Tila nag-aalangan pa ito habang nakatingin sa akin. Kung kaninang tanghali ay halos sigawan na ako nito ngayon naman ay napahinahon nito. “Dapat lang. Ako na nag-effort ako tapos galit mo pa akong papaalisin. Huwag kang mag-aalala hinding-hindi na kita aabalahin ulit,” nagtatampong saad ko bago tumalikod sa kanya, sumunod naman siya sa akin papasok. Hindi ako pa
In the coffee shop, I was sitting alone. Many individuals were walking in a hurry, as I could see. Some people are even attempting to cross the street while the light is still green. I can also observe the dirty air coming from several vehicles. That was a city scene, and everyone was bustling. I sip my coffee while listening to the pleasant music emanating from the cafe where I am. I'm trying to relax because I'm unhappy with my customer, who wants to alter the venue of her wedding reception at the last minute and has a long list of demands that I need to meet.Kaya kailangan kong humanap ng panibagong lugar na aangkop sa tema ng kasal na gusto nito. Noong una beach wedding ang gusto nito pero ngayon garden wedding na lang daw. Minsan may mga kliyente talaga na pabago-bago ang isip at maraming demands. Hindi ko naman sila masisi, it's their big day and everyone wants it to be perfect. Kaya dumaan muna ako sa isang coffee shop para uminom ng kape at magpalamig ng ulo. I need more ca
“Primo.” Hindi ko alam ang tamang salitang sasabihin ko. Nagulat ako sa biglaan niyang pagsulpot. “It’s not what you think. I just asked her help me and to pretend as my girlfriend,” mabilis na paliwanag ni Klirk. Pero lalong dumilim ang anyo ni Primo dahil sa sinabi ni Klirk. Tumigas ang mga panga nito habang nakatingin ng masama sa kaibigan. Marahas akong hinila ni Primo palapit sa kanya. “Next time, huwag mong idamay si Cleo sa mga kalokohan mo,” may diin ang bawat salitang binitiwan ni Primo. Ramdam ko rin ang higpit ng hawak niya sa pulso ko. Pasimple koi tong tinanggal ngunit sinamaan ako nito ng tingin at lalong humigpit ang hawak sa pulso ko kaya nanahimik na lang ako kahit masakit na ang pagkakahawak niya. “Kalokohan?” sarcastic na tumawa si Klirk bago naghahamong tumingin kay Primo. “Ako ba talaga ang may ginagawang kalokohan?” Ramdam ko ang tension sa pagitan nilang dalawa. Nakatingin sila sa isa’t isa na tila ba may mga kuryenteng lumalabas sa kanilang mga mata. “Gu
“Hello, may I know who is this?” tanong ko. Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Primo is a very private person. Hindi siya iyong tipo ng tao na hinahayaang may makahawak ng selpon niya. Kahit ako nga hindi ko pa nahahawakan ang selpon niya dahil ayaw niyang may ibang nakikialam nito. Kaya nakapagtataka na iba ang sumagot sa tawag ko ang Malala pa, babae ang sumagot nito. Is he cheating on me? May ibang babae ba siya? Sa isipang iyon ay parang sinaksak ang puso ko ng ilang libong beses. Hindi ko yata kakayanin kapag totoo ang mga baga na tumatakbo sa isip ko ngayon. “I am his-” hindi na nito natuloy ang sasabihin dahil naputol na ang linya. Nagtatakang napatingin na lang ako sa selpon na hawak ko. Hindi ko alam pero may kabang namumuo sa dibdib ko. But I know Primo, hindi niya magagawa ang lokohin ako. Tama, I just need to trust him. Tiwala lang, iyon naman ang mahalaga. “Anong sabi?” puno ng kuyusidad na tanong ni Charlie habang matamang nakatingin sa akin. Nanlalambot na ini
Unti-unting sumilay ang ngiti sa aking mga labi. Tila gustong kumawala ng puso ko sa dahil sa biglaan niyang pag-amin. Hindi ko inaasan ang mga bibitawan niyang salita pero nagdulot iyon sa puso ko ng sobrang tuwa. Kung hindi nga ako magmumukhang tanga gusto kung tumalon sa tuwa. Exaggerated na kung exaggerated pero masaya ako. Kung kanina puro lang inis ang nararamdaman ko ngayon naman ay tila nagdiriwang na ako. Muntik ko nang tapusin ang engagement namin dahil akala ko napipilitan lang siya. Iyon pala nagseselos lang siya. Sana sinabi niya agad, hinayaan pa niya akong magalit at magsalita ng kung ano-ano. Kulang na lang mapilas ang mga pisngi ko sa laki ng ngiti ko. Bigla namang namula ang buong mukha nito, maging ang tenga neto ay namumula rin. Mabilis siyang tumalikod sa akin upang itago ang mukha niya. Hinawakan ko siya sa braso at pilit na pinapapaharap muli sa akin pero nagmamatigas siya. Kahit anong pilit ko ayaw niya talagang humarap kaya hinayaan ko na lang. Masaya na a
It’s Sunday. Nakagawian ko nang umuwi sa bahay kung nasaan ang mga magulang ko upang dalawin sila. Kapag hindi ko kasi sila binisita hindi ako titigilan ni mama. Kaya inilalaan ko talaga ang Linggo bilang family day namin. Nang makarating ako sa bahay ay mabilis akong umibis sa aking sasakyan. Nakita ko na rin ang kotse nina ate Claire na nakaparada sa garahe. “Hello, everyone!” masayang bati ko nang makapasok na ako sa loob ng bahay. Sabay na lumingon sa akin sina mama at ate Claire na buhat-buhat ang kanyang magdadalawang taong gulang na anak. Lumapit ako sa kanila at humalik sa pisngi ni mama bago ako bumaling sa anak ni ate. “Hello, baby girl.” Hinawakan ko ang kamay nito at nilaro-laro.Humagikhik naman ito bago ibinukas ang mga kamay upang yakapin ako. “Tata,” anito. Kinuha ko kay ate ang anak niya at ako ang kumarga rito. Saka ako naupo sa sofa katapat ni mama. “Bakit kasi hindi pa kayo magpakasal ni Primo nang magka-anak ka na rin,” komento ni mama habang pinapanood a
Pagkagaling sa bahay ng mga magulang ko ay dumaan muna ako sa grocery. Kailangan ko nang mamili dahil wala na akong stocks. Once a week lang ako kung mamili pero kapag sobrang busy ko kahit pamimili ng grocery ay hindi ko na nagagawa. Madalang lang naman ako magluto dahil nga hindi ako eksperto pagdating sa kusina kaya matagal maubos ang stocks ko. Kalimutan mga ready to eat or can goods lang ang pinamimili ko. Kaya kapag dumadalaw si mama sa condo ko pinapagalitan niya ako dahil hindi daw masusustansya ang kinakain ko.Kumuha ako ng push cart at nagsimula nang mamili ng mga bagay na kailangan ko. Una akong pumunta sa toiletries. Matapos kong makuha ang mga kailangan ko ay sa condements section naman ako pupunta.Liliko na sana ako nang muntik na akong may mabungo. Buti na lang nakahinto agad ako."I am sorry," paumanhin ko.Sandali pa itong natigilan ng makilala ako. Kaya naman nginitian ko siya."Okay lang," sagot nito at ngumiti."Dito ka rin namimili?" nakangiting tanong ko.I am
Naging maaayos ang mga nakalipas na araw. Walang masyadong stress. Maliban sa abala ako sa trabaho ay wala namang ganap sa buhay ko. Busy rin kasi si Primo, kaya hindi kami nagkikita. Kaya iginugugol ko na lang ang lahat ng oras ko sa trabaho.Abala ako sa pagre-review ng mga detalye tungkol sa kasal ng kliyente ko. Masyado pa naman itong pihikan, kaya dino-double check ko talagang mabuti ang lahat. Nakahanap na rin ako ng venue para sa gusto nitong garden wedding.Nandito kami ngayon sa lugar kung saan gaganapin ang kasal. I was checking the venue habang kausap naman ni Charlie ang magiging bride. This is like an eternal place, perfect for a garden wedding. Napapalibutan ang paligid ng mga luntian. Napaka-refreshing ng lugar.I was busy talking to the staffs who will do the decoration when Charlie suddenly came. He looks very anxious, he's face shows how worried he is."May problema," bungad agad ni Charlie. "'Yong bride, umiiyak."Mabilis din itong tumaliko kaya napasunod ako sa kan