VIGOR: SEVENTY-ONE

Sky

Another grieving day had came to us. Hindi man pansin sa mukha ko pero labis ang lungkot at sakit na nararamdaman ko. Not only for Lola Vemine, but for everyone. This people were been my friends no'ng nasa facility pa kami. Sila ’yong bumubuo sa araw ko sa tuwing hindi ko nakakalaro si Alex dahil sa mga evaluation niya.

We shared laughter and tears. We sometimes argued on something na hindi naman talaga dapat pinag-aawayan kasi hindi naman siya big deal. Minsan, gumagawa ng mga katarantaduhan na siyang magpapainis sa mga doktor, kumakain nang magkasama, naglalakwatsa kahit ipinagbabawal, at kung ano-ano pa. At lahat sila naging parte no'n.

Especially, Thirty-two. Siya ‘yong laging umiintindi sa akin. He always looked after me. He brought me food tuwing kainan and took care of me kapag nagkakasakit ako. He was like a father to me, at itinuring niya rin akong parang anak. At pinanindigan niya iyon no'ng unang umatake