Naningkit ang mata ni Jasper at tumingin kay Ronald. “Nauna akong dumating dito sa parking spot. Ikaw yung nagpilit na pumasok nung inatras ko yung sasakyan.“Tumigil pa nga ako sa pag-reverse nung sumugod ka, pero kailangan mo pa ring pilitin na pumasok at ginasgasan ang bumper ko. Kahit anong tingin mo dito, ikaw ang may kasalanan. Ganun pa man, sinasabi mo na ako ang nangungulit ng kotse mo?"Matigas na sagot ni Ronald, “Gag* ka. Itigil ang pagbibigay sa akin ng lahat ng mga dahilan! Hindi kita magasgasan kung hindi mo pinahinto ang sasakyan mo diyan, ngayon ako pa gumawa, ikaw t*nga? Ang lakas ng loob mong patuloy na magbigay ng dahilan!"“Kung ganoon, wala ring saysay ang pag-aaksaya ng laway ko sa iyo. Ipasa natin ito sa traffic police, kung gayon,” mahinahong wika ni Jasper.Pagkatapos ay gumawa ng hakbang si Jasper para tawagan sila.Sa sandaling ito, lumabas si Wendy sa passenger seat."Anong problema, Jasp?"Tinanong ito ni Wendy na hindi alam kung ano ang nangyayari.
Kumibot ang gilid ng labi ni Archer at sumagot siya, “Walang problema. Magkaibigan tayo, di ba? At ito ay isang babae lamang."“Sige, haha.”Hinawakan ni Ronald ang balikat ni Archer at tumawa ng malakas bago niya tinignan ng masama si Jasper. “May importante pa akong gagawin, kaya papayagan kita dahil nagtanong si Mr. Nicholls. Magpasalamat ka, kung hindi, maghihirap ka ngayon."Kaswal na umalis si Ronald kasama ang babae sa kanyang mga bisig.Lumamlam ang tingin ni Jasper at tatawag na sana siya pagkatapos ni Ronald nang hilahin ni Wendy ang kanyang damit. "Ayos lang, bisitahin muna natin si Ms. Tiana."Lumakad na rin si Archer noon at mayabang niyang sinabi kay Jasper, “Si Ronald ay hindi isang basta basta na kakayanin mong galitin. Napagpasyahan na niya na pabayaan ito salamat sa akin, kaya huwag kang gumawa ng gulo para sa iyong sarili."Hindi pinansin ni Archer ang reaksyon ni Jasper at ngumiti siya kay Wendy. “Sa tingin ko hindi pa tayo nagkita simula noong graduation, Wen
Hindi na niya nakilala si Jasper.Kung tutuusin, ang tanging naiwang impresyon ni Jasper sa sinuman noong senior high ay mahirap siya at introvert.“Ikaw ba si...Ramona?” Tanong ni Wendy pagkatapos ng ilang sandali.Napangiti ang babae at sumagot, “Oo. Naaalala mo pa ba ako."“Okay, okay, tama na ang reunion dito. Nakita mo ako, hindi ba? Kaya papasukin mo na ako,” iritadong wika ni Archer.Galit na binuksan ni Ramona ang pinto para makapasok si Archer.Tila takot na takot si Ramona kay Archer."Narinig ko na isa kang manager para sa Southface River Properties, tama ba?" maingat na tanong ni Ramona.Napangiti si Archer, natuwa na ibinalita ni Ramona ang kanyang propesyonal na pagkakakilanlan sa harap ni Wendy. Sinagot niya ng mahinahon, “Yeah. Trabaho lang, wala masyado. Natutuwa akong nagustuhan ako ng aking superior."Mga Ari-arian ng Southface River?Nagpalitan ng tingin sina Jasper at Wendy.Pag-aari ni Jasper ang kabuuan ng Southface River, kaya tiyak na kilala niya ang
Ang mga salita ni Archer ay para kay Jasper, ngunit tumingin siya kay Wendy habang nagsasalita ito.Pangunahing gusto niyang ipakita ang kanyang mga kakayahan sa harap ni Wendy para maakit ang atensyon nito.Kaya naman, nadismaya siya nang hindi nag-react si Wendy sa paraang gusto niya. Sa katunayan, tumingin sa kanya si Wendy na may bahagyang pagkagalit.Tiningnan siya ni Wendy sa paraang tumitingin sa isang clown.Galit na galit si Archer sa kanyang titig.Si Jasper ang kawawang tao dito. Naniwala si Archer na malakas niyang durugin si Jasper gamit ang kanyang daliri, kaya sino si Wendy para tingnan siya ng ganoon?“Salamat para sa magandang intensyon, ngunit hindi ko kailangan ito,” mahinahong sagot ni Jasper bago niya hinila si Wendy papasok ng bahay.“Hmph!” Napasimangot si Archer habang nakatingin sa likod ni Jasper ng maitim. “Para kanino ka umaarte? Seryoso, mas mahirap at mas inutil ang isang tao, mas gusto nilang kumilos na parang mga dumi."Sa sandaling ito, maingat
Bahagyang kumunot ang noo ni Jasper.Ang gusali ng kawani ng numero unong mataas na paaralan ng Faith County ay na-demolish lamang pagkatapos ng 2010 sa kanyang nakaraang buhay dahil ito ay masyadong luma.Kaya bakit ito ay giniba ngayon?Hindi mapigilan ni Jasper na maramdaman na may higit pa sa sitwasyon.Maya-maya lang, dalawang pamilyar na boses ang tumunog sa pinto.Nakakagulat, sina Archer at Ronald."Mr. Nicholls, sumumpa ka na kukumbinsihin mo ang matandang babae. Kaya hinayaan kitang pumunta muna dito."Kita mo, nakuha ko pa ang mga pirma ng huling pamilya sa ikaanim na palapag, at sinasabi mo sa akin na hindi mo kayang panghawakan ang isang matandang babae?"Parang hindi nasisiyahan si Ronald.Ang mahalagang negosyong binanggit niya kanina ay ang pagpirma ng mga kontrata sa ngalan ng kumpanya ng demolisyon.Akala niya ay kakayanin ni Archer ang matandang babaeng ito na si Tiana, ngunit hindi niya inaasahan na babalik si Archer na walang dala.Nagsimulang mawalan ng
Si Archer ang unang natawa nang sabihin ito ni Jasper."Pwede bang itigil mo na ang pag-arte na parang bigshot ka, Jasper? Hindi ka ba nahihiya sa lahat?“Seryoso, nagsisimula akong magisip na ikaw ay namumuhay paurong samantalang kami ay umuusad na. Matalino ka pa noon sa paaralan, hindi nangangahas na makialam sa anumang bagay o bumubulalas ng anumang bagay na walang kapararakan. Ilang taon lang ang lumipas ng grumaduate tayo, bakit bigla ka na lang umarte, ha?“At least tumingin ka sa paligid bago ka magsimulang kumilos. Ito ba ay mukhang isang bagay na maaari mong kontrolin?"Napangisi si Ronald sa sinabi ni Archer at nagpatuloy, “Malay mo, baka outstanding na siya ngayon? Baka boss siya ng ilang kumpanya."“Hahaha, parang mas mabigat ang kumpanya niya kaysa sa iyo, Ronald. Ang iyong kumpanya ng demolisyon ay kumikita ng hindi bababa sa isang milyon bawat taon."“Ang mga mahihirap na tulad niya ay nakakakain lamang ng puting tinapay at gulay araw-araw. Ang kanyang mga damit a
Kahit anong mangyari, hindi naglakas-loob si Archer na mag-iwan ng tawag mula sa kanyang superyor na hindi sinasagot, kaya nag-aalinlangan niyang tinanggap ito. Bago pa makapagsalita si Archer, sumigaw ang general manager niya sa telepono.“Archer, wala akong pakialam kung paano ka magkalat ng sarili mo, pero huwag mo akong idamay sa mga pagkakamali mo! Makinig ka sa akin, tinanggal ka!"Bumilis ang tibok ng puso ni Archer at namutla ang kanyang ekspresyon.Naramdaman niya ang pagnanais na magpaliwanag nang mabilis, ngunit nabuka pa lang niya ang kanyang bibig nang ibaba na ng general manager ang telepono. Nakanganga si Archer kay Jasper na nanlalaki ang mga mata at naramdaman niya ang paninikip ng lalamunan niya na parang barado ng bulak. Hindi mabilang na mga salita ang nabuo sa dulo ng kanyang dila ngunit wala siyang masabi.Ang magkasalungat na damdamin ng pagkabalisa, pagkabigla, hindi paniniwala, at pagkalito ay dumagsa kay Archer at nilamon siya.Natahimik sandali ang buo
Si Jasper at Wendy lang ang hindi naapektuhan habang inaalagaan ang mahinang si Ms. Tiana."Nandito ako, Mr. Laine," magalang na bati ni Currey nang makita niya si Jasper at sumugod.Humuhuni si Jasper bilang pagkilala habang hawak niya ang isang tasa ng mainit na tubig sa kanyang mga kamay. Sa tulong ni Wendy, dahan-dahan niyang pinapakain si Ms. Tiana ng tubig.Mahigpit na tumayo si Currey sa pwesto at hindi na nangahas na magsalita pa. Nakatayo siya doon na parang nagkasalang estudyante na naghihintay ng parusa ng kanyang guro.Nag-iba din ang ekspresyon ni Ronald nang makita niya si Currey.Alam niya kung sino si Currey.Malaki ang pagsisikap ni Ronald na maging kaibigan ni Currey.Ang kanyang relasyon kay Currey ay may pinupuntahan na sa wakas, ngunit... ang ekspresyon ni Ronald ay labis na umasim ng maalala niya kung paano hinarap ni Currey si Jasper.Mr. Laine!Walang sinuman ang maaaring tawagin ng may paggalang.Nagpanggap lang si Archer bilang presidente ng isang ku