"Hindi na kailangang maging napakagalang, Laine ang apelyido ko," mahinahong sagot ni Jasper."Young Master Laine, sige."Tiningnan ni Ainsley ang edad ni Jasper at tinawag siya sa parehong paraan na gusto ng mga kabataan na tawagin ang isa't isa ngayon.Sa kabila nito, tumawa si Jasper.Mula nang magsimula siya sa kanyang negosyo, si Jasper ay palaging tinatawag na 'Mr. Laine, na may paminsan-minsang 'presidente' o 'sir'. Ito ang unang pagkakataong may tumawag sa kanya na young master.Parang kakaiba at nakakahiya."Hindi ako young master, at hindi rin ako nagmula sa isang kilalang pamilya." Umiling si Jasper. Hindi niya gusto ang titulo na ito na puno ng mga negatibong konotasyon."Mr. Laine!” Agad na iniba ni Ainsley ang paraan ng pagtawag niya habang may suot na nakakabigay-puri at may paghingi ng tawad na ngiti sa kanyang mukha.“Ang taimtim kong paghingi ng tawad. Hindi ko alam na naging mabuting kaibigan kayo ng little prince, Mr. Laine. Hayaan mong mag-ayos ako ng panib
Ngayon, si Norman at ang kanyang anak na babae ay matagal ng wala habang si Jasper, sa kabilang banda, ay ganap na maayos.Kaya naman, sa kabila ng pagkakaalam na dapat na ilibre ng kanyang anak si Ainsley ng hapunan, hiniling pa rin niya sa kanyang anak na humingi kaagad ng tawad kay Jasper nang masaktan ito.Para naman kay Ainsley, bahala siya sa sarili niya.Kahit siya rin ay isang Royal, siya ay wala kumpara sa little prince, lalo na kay Jasper.Sa pagkakaroon ng matalinong desisyon na ito, hindi na naglakas-loob si Gerry na pag-usapan pa ang paksa, at pagkatapos na titigan ang namumulang mukha ng kanyang anak, lumapit siya kay Jasper at taimtim na sinabi.“Hindi na ako magsasabi ng marami, Mr. Laine, pero patawarin mo sana ang t*ngang anak ko ngayon! Tatanggapin ko ang anumang parusa na nasa isip mo!"Alam ni Gerry ang timpla ng ulo ni Jasper, kaya tiniyak niyang hindi makagawa ng anumang komplikasyon sa oras na ‘yon. Kailangan niyang maging tapat at umaasa na sana ay hindi
Pagkalabas ng restawran, nagpaalam si Jasper kay Vita at John."Dahil hindi tayo nakakain ng blowfish ngayon, mukhang kailangan mong pumunta at maghanap ng ibang makakain, Vita," biro ni Jasper.Makulit ang ngiti ni Vita at sinabi sa medyo nahihiyang tono, “Dapat sana ay isang mainam na hapunan na ito. Sinong mag-aakala na ang pangyayaring ito ay makakasira ng magandang kalooban ng lahat.""Anong ibig mong sabihing nasira?"Sinulyapan ni Jasper si John at nakangiting sinabi, “Maganda ang mood ko ngayong gabi. Ikaw din di ba, John?"Naunawaan ni John ang intensiyon ni Jasper at naibulalas sa sarili niya kung gaano kaswabe at kahusay na tao si Jasper. Sinabi niya kay Vita, “Ayos lang, Vita. Huwag mag-alala tungkol sa isang bagay na hindi gaanong mahalaga. Magkaibigan tayong lahat dito, kaya huwag na nating isipin ang mga nangyari na."Tumango si Vita, hindi na gaanong nababahala ng sumagot siya, “Tama ka. May utang ako sa inyong hapunan kung gayon, at aanyayahan ko kayong lumabas m
Tomson Clubhouse ng Waterhoof City.Ang Tomson Clubhouse ay ang tanging mataas na uri ng clubhouse sa Waterhoof City na may bowling alley, golf course, at lugar para sa pangangabayo. Hindi ito isang simpleng lugar na kayang puntahan ng mga ordinaryong tao.Dito napagkasunduan ni Jasper at ng little prince na magkita.Sa lugar ng pangangabayo, makikita ang little prince na nakahiga sa upuang panhilig na walang ginagawa. Nakasuot ng propesyonal na kasuotang pangabayo, ang makisig at kaswal na lalaki ay bumabalong ang marangal na awra.Sa hindi kalayuan ay may ilang matitinong miyembro na sumusulyap paminsan-minsan. Habang ang bawat isa sa kanila ay nakatingin sa lalaki nang may pagnanasa, wala ni isa sa kanila ang nangahas na lapitan at batiin ang little prince.Kaya, ilang daang metrong lapad ang nabuo sa paligid ng little prince, na ang buong lugar ay naging hungkag kung saan walang mangahas na pumasok.Si Jasper ay nahiga sa upuang panhilig sa tabi ng little prince, hindi pansin
"Ang pagsisinungaling sa little prince ay tiyak na hindi magandang ugali," taos-puso ang tono at ugali ni Jasper, "At hindi ako mahilig gumawa ng mga bagay na puro pagsisikap ngunit walang pakinabang."Itinaas ng maliit na prinsipe ang kanyang noo at tumawa, "Ibig mong sabihin?"Sumagot si Jasper ng taos-puso, "Bakit kita liligayahin sa napakalaking kasinungalingan?"Pinikit ng munting prinsipe ang kanyang mga mata at nagtanong, "Alam mo ba kung ano ang magiging pinsala ng 3000 puntos sa US stock market?""Oo. Sa sandaling ito, ang Dow Jones Index ay nasa 10982 puntos. Ang pagbaba ng 3000 puntos ay nangangahulugan na ang sangkatauhan ay haharap sa pinakamalaking krisis sa pananalapi sa kasaysayan, at higit sa 1 trilyong US Dollar ang mawawala."Pinikit ng little prince ang kanyang mga mata ngunit hindi kumibo."Bakit kita hihilingin na sumali kung ang merkado ay hindi masyadong malaki?"Humalakhak si Jasper, kaswal ang tono nito na para bang pinag-uusapan ang lugaw na dala niya
Nang makaalis sa horseback riding grounds, bumalik kaagad si Jasper sa Southeast Province.Dumating siya sa Waterhoof City para sa dalawang dahilan.Ang una ay upang makumpleto niya ang mga pamamaraan sa pagpapautang, at ang ikalawa, upang imbitahan ang little prince na sumama sa kanya.Ngayong tapos na ang dalawang bagay na ito, at marami pang dapat gawin si Jasper sa Southeast Province, wala nang dahilan si Jasper para patagalin pa ang kanyang pananatili sa Waterhoof City.Gabi na nang bumalik siya sa Southeast Province.Minamaliit ni Jasper ang hirap mula sa pagsakay sa kabayo sa unang pagkakataon, at napakasakit ng kanyang mga binti na halos hindi niya maigalaw.“Siguradong sinadya ito ng little prince. Oh, ang maliit na bastos na iyon, pagbabayarin ko siya sa susunod na pagkakataon!"Natigilan si Dawson sa sigaw ni Jasper nang sumalubong sa kanya ang lalaki."Nagpunta ka upang makilala ang little prince?" seryosong tanong ni Dawson.“Oo. Nagpunta ako para pagusapan ang pa
Siya ay isang easterner, at may lahing Somer, kaya natural, ang kanluran ay kanyang kaaway.Higit sa lahat, napagtanto na ni Jasper na may pumupuntirya sa kanya kaya kailangan niyang harapin ang isyung ito ng maingat.Tinapik ni Dawson ang balikat ni Jasper nang marinig ang lalaki at hindi na nagsalita pa.Sa sandaling ito, hindi na kailangang paalalahanan si Jasper sa bawat pagliko.“Sige, kung ganoon. Maligo ka na at magpahinga, kakain na tayo ng hapunan."Kumportableng nakababad si Jasper sa bathtub sa itaas.Hindi niya maiwasang isipin na wala nang magandang gawin ang mayayaman. ‘Sa halip na tamasahin ang buhay gaya nito, bakit kailangan mong pahirapan ang iyong sarili sa pagsakay sa kabayo?’Kinabukasan, magkasamang pumunta sina Jasper at Wendy sa opisina.Dumating si Jasper sa kanyang sariling opisina at nagsimulang magpait sa kanyang tambak na trabaho.Bagama't nagawang tulungan ni Malcolm na pasanin ang malaking bahagi ng kanyang mga responsibilidad, marami pa ring bag
“Calvin! Akala ko ay magbabago ka para sa mas mahusay kapag nakalabas ka sa kulungan, ngunit hindi ka nagbago! Sobrang disappointed ako sayo!"Hindi masabi ni Jasper sa sarili na huwag pansinin ang boses ng babae, lalo na nang tawagin niya ang ibang lalaki na si Calvin.Si Penelope iyon.Hindi nakalimutan ni Jasper kung ano ang tinig ni Penelope.'Ngunit hindi ko ba hiniling kay John na ayusin ang ilang trabaho para kay Penelope sa ICBS? 'Bakit siya biglang nasa Nauritus City?'Bago pa ito maisip ni Jasper, isa pang boses ang umalingawngaw mula sa katabing private room.“Tama na, Pen. Ako ang iyong kapatid. Alam mo na napunta ako sa bilangguan at ang mga tao sa huli ay minamaliit ako dahil dito. Itigil ang pagpapaalala sa akin tungkol sa katotohanan na gumugol ako ng oras doon. Hindi mo ba alam na malulungkot ang nanay natin kapag sinasabi mo yan?"Ito ang kapatid ni Penelope, ang boses ni Calvin. Ang lalaking dating pinagmumulan ng labis na paghihirap sa nakaraang buhay ni Ja