Dahil sa katayuan at posisyon ni Jerome, hindi pa rin siya kuwalipikadong makilala ng personal si Secretary Lee.Gayunpaman, kilalang-kilala niya si Direk Sund, na sumusunod sa pangunguna ni Secretary Lee mula sa likuran. Pagkatapos ng lahat, siya ang direktang superbisor ng self-regulatory council. Siya ang namamahala sa konseho ni Jerome. Nagtungo si Jerome para batiin si Director Sund nang mapansin niya ito. Gayunpaman, nang mapansin niya si Director Sund, na kadalasang palakaibigan sa kanya kahit na hindi sila gaanong malapit, na pinadalhan siya ng matalas na titig, agad siyang huminto sa paglalakad patungo sa kanya. Kasabay nito, ang isang pakiramdam ng pagkabalisa ay lumitaw sa loob niya."Paumanhin sa pagdating ko ng late, Mr. Laine."Nagmamadaling pumunta si Secretary Lee sa harapan ni Jasper. Iniabot niya ang kanyang kamay patungo sa kanya mula sa malayo at magalang na nakipagkamay kay Jasper, nagsasalita sa kanya na may taos-pusong ekspresyon sa kanyang mukha.Tumaw
"Hindi hindi Hindi. Hindi na kailangang gawin ito. Hindi na talaga kailangang gawin iyon."Si Jerome ang pinaka sabik na tao sa lahat ngayon. Sumugod siya at buong lakas na nakiusap, “Walang problema sa restaurant na ito. Hindi ako nagsagawa ng imbestigasyon ngayon. Nagkamali ako sa pagbibigay ng notice na ito. Hindi mo kailangang magsagawa ng imbestigasyon!" pagmamakaawa niya.Tumingin si Jasper kay Jerome at sinabi sa mahinahong tono, “Oh? Mr. Canne, ikaw ang nag-claim na may problema sa restaurant ko kanina lang. Ngayon, ikaw ang nagsasabi na wala ring problema. Maaari mo bang sabihin sa akin kung may problema sa aking restaurant o wala?" "Hindi! Ginagarantiya ko na walang problema dito!" sigaw ni Jerome sa sobrang takot. Desperado na siya na malapit ng tumulo ang mga luha niya. Lumakas ang ekspresyon ni Jasper. "Dahil walang problema, paano mo ipapaliwanag ang abisong ito?" tanong niya. Nanghihinayang napatitig sa notice si Jerome. "Isa lamang itong hindi pagkakaunawaan..."
"Bis Sis Schuler, hindi iyon nararapat. Maaari akong magstay sa dormitory…” sabi ni Tiffany sa naguguluhan na tono."Ayos lang. huwag kang matakot. Malungkot ako kapag mag-isa ako sa bahay. Pwede mo akong samahan sa bahay." Isang taimtim na ngiti ang sumilay sa mukha ni Wendy. Masyadong abala sina Jasper at Dawson ngayon. Wala siyang makakasama pagdating niya sa bahay. Wala siyang mapagkwentuhan. Kung tutuusin, babae siya. Higit pa rito, mayroon siyang napakabigat na gawain. Nais niyang magkaroon ng tunay na kaibigan na makakasama rin niya. Umaasa siyang may kausap siya sa tuwing siya ay pagod. Si Tiffany ay nag-iwan ng magandang unang impresyon sa kanya. Sinimulan na niya itong tratuhin bilang sarili niyang nakababatang kapatid. “Tiff, makinig ka kay Wendy! Hindi madali para sa iyo na manirahan sa labas ng mag-isa," sabi ni Jasper. “Kung ganoon…” "Nakapagdesisyon na, kung gayon. Maaari kang manatili sa amin. Hindi ligtas para sa isang batang babae na tulad mo na manirah
“Kalahating buwan na ang nakalipas, hindi ka ba nakakuha ng manufacturing order para sa tatlong 5,000-toneladang cargo ship sa pamamagitan ng iyong mga koneksyon sa Harbor City? Ito ay orihinal na isang magandang bagay. Ang buong shipyard ay nagtutulungan upang makumpleto ang order na ito.“Gayunpaman, ilang araw na ang nakalipas, biglang dumating sa shipyard ang buyer para inspeksyon. Nalaman niya na gumagamit kami ng isang batch ng mga imported na steel plate na may mababang kalidad. Galit na galit siya dito at nagpatuloy siya sa pagpirma ng bagong kontrata sa isa pang shipyard. “Nakatanggap ako ng balita na ang kabilang shipyard ay palihim na nakipag-ugnayan sa buyer noon pa man. Nag-alok sila sa kanya ng presyo na halos 20% na mas mababa kaysa sa amin. "Samakatuwid, ang deal na ito ay determinadong gawin. Ang matandang ginoo at ginang ay labis na nababahala tungkol dito kamakailan kaya't hindi sila makapag-focus sa anumang bagay." Matapos pakinggan ang sinabi ni Lucas ay kum
Si Wendy at Tiffany ay naging maayos sa isa't isa. Laking ginhawa ni Jasper nang makita ito.Gusto niyang bumawi sa mga pinagsisisihan niya sa nakaraan niyang buhay. Gayunpaman, dahil inayos na ng tadhana ang muling pagkikita nina Jasper at Tiffany, hindi niya maatim na panoorin si Tiffany na patuloy na namumuhay nang kaawa-awa gaya ng nangyari sa nakaraang buhay niya.Si Jasper ay hindi gumawa ng maraming mabubuting gawa, ngunit hindi niya naisip na maglagay ng ilang pagsisikap na mabigyan ng magandang kinabukasan ang kaawa-awa na batang babae tulad ni Tiffany. Kinabukasan, maagang nagising si Jasper dahil kailangan niyang magtungo sa Brac County. Pagkalabas na pagkalabas niya ng kwarto niya ay napansin niyang bukas ang pinto ng kwarto sa dulo ng corridor. Si Tiffany na tapos na maghilamos ay lumabas ng kwarto dala ang mga bagahe. Natigilan si Jasper. "Saan ka pupunta dala lahat ng bagahe mo?" tanong niya.Parang nabigla si Tiffany sa biglang pagsulpot ni Jasper. Pagkatapos ng
"May iba pa... Kuya Laine, pwede mo ba akong pahiram ng 1,000 dollars?"Parang maiiyak na si Tiffany. “Alam kong mali na gawin ko ito, pero halos isang linggo ng atraso ang bayad sa paaralan ng kapatid ko… Ayokong minamaliit siya ng iba sa school,” sagot nito.Bahagyang napabuntong-hininga si Jasper habang tinitingnan ang magkasalungat na ekspresyon ni Tiffany.Ang 1,000 dolyar ay wala sa kanya.Ang mga kita na natamo niya nang walang kahirap-hirap mula sa mga kumpanyang nasa ilalim ng kanyang pangalan ay lumampas sa halagang ito ng malaki. Gayunpaman, ang halagang ito ng pera ay sapat na upang maging sanhi ng pagkakasalungatan at alanganin si Tiffany.Kumuha siya ng 2,000 dollars na cash mula sa kanyang wallet at inilagay ito sa mga kamay ni Tiffany. Pagkatapos ay kinausap niya si Tiffany na desperadong naghahanap ng mga tamang salita na sasabihin sa kanya sa mabait na tono."Narito ang 2,000 dolyar. Ang 1,000 dolyar ay para sa mga bayarin sa paaralan ng iyong kapatid, at ang na
Lahat ng sinabi sa kanya ni Charlie ay halos pareho sa alam na ni Jasper.Gayunpaman, may natuklasan siyang bago mula sa salaysay ng kanyang ama tungkol sa insidente.May mga surveillance camera sa pabrika. Bagama't walang gaanong camera, sinakop nila ang karamihan sa mahahalagang lugar.Gayunpaman, wala sa mga camera ang nakakuha ng eksena ng batch ng mga sira na steel plate na inilipat sa pabrika. “Na-check ko na dati. Mayroong hindi bababa sa tatlong surveillance camera sa daan patungo sa pabrika. May isa sa main entrance, isa pa sa entrance ng production area, at isa sa entrance ng warehouse. Ang lahat ng ito ay mahalagang mga landas, ngunit wala sa mga camera na ito ang nakakuha ng anuman sa footage. "Samakatuwid, mayroon lamang dalawang paliwanag para dito. Ito ay maaaring isang supernatural na kaganapan kung saan ang lahat ay gawa ng isang multo o ang may kasalanan ay isang taong pamilyar sa kapaligiran ng pabrika at kumilos bilang isang snitch." Nagmamadaling dinala ni
Wala talagang pakialam si Jasper sa shipyard. Hindi sulit ang paglalaan ng napakaraming pagsisikap sa negosyong ito.Personal lang siyang lumapit para hawakan ang isyung ito dahil ayaw niyang makaapekto ito sa emosyon ng kanyang mga magulang. Gayunpaman, mula sa paraan ng pag-uugali ng kanyang mga magulang ngayon, tila kailangan niyang lutasin ang problemang ito sa abot ng kanyang makakaya. Kung hindi, sila ay mag kakasakit sa pag-aalala. Pagkatapos ng tanghalian, bumalik sina Charlie at Sally para magpahinga. Samantala, pinag-usapan nina Jasper at Lucas ang mga pamamaraan ng imbestigasyon na isasagawa upang malaman kung sino ang snitch. Nang matapos iyon, umalis si Lucas upang ipagpatuloy ang kanyang trabaho samantalang sabay na umalis sina Jasper at Julian sa shipyard. "Nagplano sila laban sa amin nang hindi namin inaasahan. Ni hindi namin alam kung ano ang eksaktong nangyari. Hindi magiging madaling malaman ang katotohanan sa loob lamang ng ilang araw."Minasahe ni Jasper