Chapter 16

Nang makapagbihis ako ay tumingin ako sa salamin. Inaayos ko ang aking mukha, ikinabit ko ang nunal ko at maiging pinakatitigan sa salamin. Baka kapag bigla ko na lang isinalpak itong buwisit na nunal na ito sa aking kaliwang pisngi ay mapansin na naman ni Rozzean na nagbago ang puwesto.

"Napakatalas ng mga mata ng loko."

Sunod kong inayos ay ang fake freckles ko. Huwag sana akong mag-break out dahil sa mga ito. Nang masiguro na ayos na ang aking itsura ay kinuha ko ang reading glasses at isinuot. Saglit akong umikot sa salamin.

Tumingin ako sa orasan at napabuntong hininga. 5:40 am na.

Naalala ko na naman ang panaginip ko. Tinapik ko ang magkabilang pisngi ko. Kaya siguro iyon nangyari ay dahil sa inisip ko kagabi ang ginawa ni Rozzean. Hindi nawala kaagad sa isipan ko ang ginawa niyang paghimas sa ulo ko.

"He has a good side. Kahit napakasungit."

I can't deny that fact. Nang marinig ko sa kaniya na tinulungan niya si manang ay lumambot ang puso ko. Indeed, manang has a good life now