Franchetti Xerene's View
*knock knock knock*"Xerene? It's already 11:00. It's time." Dinig kong sabi ni Volt na nasa labas. Hindi ako sumagot. Sa halip, nanatili ako sa tabi ni Vava. Hinahaplos ang pisngi niya habang mahimbing siyang natutulog.Nagsitulo ang mga luha ko at mahigpit siyang nayakap. Kinagat ko ang labi ko upang hindi ako makagawa ng ingay. I don't want to go..."G-G-G-Good...bye...V-V-Va..." F-Fuck!Bago pa ako humagulgol ay mabilis ngunit maingat akong bumaba sa kama. Binuksan ko ang pinto. Naroroon na silang dalawa. Blank faces and has no emotions at all. Ngumiti ako sa kanila. Isinarado ko ang pintuan. Ngumiti ako sa kanila."I'm ready."Nagsimula na kaming maglakad. At bawat paghakbang ko, napakabigat. Parang gustong dumikit ng mga paa ko sa sahig huwag lang akong makaalis. Ang sakit-sakit naGervanni Lucrese/LIFE III's View"I hope you'll be a better husband soon, son. Matanda ka na. Be mature enough already. Hindi ka na bata para makipag-away pa." Here we go again sa mga preach mo, Dad."Dad, dedepende ang ugali ko sa paraan kung paano niya ako pakikisamahan." Asar na sabi ko at hinigpitan ang tie ko. Today's our iggest day. The grandest marriage of the town. The most expensive wedding is about to begin."Van, 25 ka na. Ganyan pa rin ba ang mindset mo? Dalawa na ang anak mo ganyan ka pa rin mag-isip?" What the---? Bakit nadamanay ang mga anak ko dito!?"Ewan ko sayo, Dad. Doon ka na nga kay Mom. Kung ako sayo, I'll buy an entire honey factory for her. Hina mo naman, Dad." Malakas niya akong kinutusan n
Yohanne Minuet's View"Baby?""Hmmm?" Agad siyang tumingin sa akin. Ngumiti ako sa kaniya."Nothing. Just wanna tell you you're beautiful today." Sabi ko at sinubo ang pagkain ko. I heard her chuckle. Napa-ngiti na lamang ako bago tumingin sa pulang box na nasa tabi ko.~"Okay, guys! Picture tayo! Halika na. Picture time na!" Tawag sa amin nila Tita Elexea kaya naman nagsi-ahon agad kami sa dagat. Lumapit kami sa kanila. Ready na ang camera."Tabi tayo, 'By." Hinapit ko sa bewang si Denise at tumingin sa
Denise's View"Denise...""Hmmm?" Hinawakan ni Luisa ang kamay ko ng mahigpit. Bumuhos ang mga luha niya."I'm sorry..." naguguluhan akong tumingin sa kaniya, "It's my fault why...you almost died. Freya, I'm sorry. I'm so sorry for shooting you---"Itinikom ko ang bibig niya at matamis siyang nginitian, "Shhh. Wala kang kasalanan, Minerva. Wala ka dapat ihingi ng tawad. C'mon, kalimutan na natin ang lahat ng nangyari noon. Wala na sila, okay? Maayos na ang lahat.""Pero---"Umiling ako, "Magpagaling
*1 month passed"ARGH! NASTY DRAGUNOVV!!!!!!""FUCK! BITCH, WHAT!?" I shouted back st lumabas ng kusina at sinilip siya sa itaas. Tumama agad sa mukha ko ang bagong lingerie niya na pinunit ko kagahi. She's fuming in anger!"Buy me a new one or I'll burn all of your briefs! Fuck you!" Pagdarabog niya na nagpalukot sa mukha ko. Heck!? Susunugin agad? Iisang piraso ng panty lang naman ang nasira ko! Kung makapag-Super Saiyan siya diyan parang hindi siya umungol ng umungol kagabi. Kairita.Pinagpatuloy ko ang pagluluto ng almusal namin. The two maids who're working with us are out, buying groceries. Tumingin ako sa oras: 6:28 am. Good, makakaligo pa ako since 8 am pa naman ang pasok namin. At 4 pm naman ang
Yohanne Minuet's View"Goodbye, Gerson Fucking Liorei. Rot in hell."Malakas kong hinampas sa likod si Van dahil sa sinabi niya. Inismiran niya lang ako bago inihulog ang bulaklak sa kabaong ng kapatid niya. Ako na ang sunod."Hindi ko alam kung mapapatawad kita sa lahat ng problemang idinulot mo sa amin. Pero sana naman ay masaya ka na ngayon at mamahinga na. Rest in peace, Liore. Kaming bahala sa anak mo. Paalam..." Maliit akong ngumiti bago binitawan ang bulaklak. Tumabi sa akin si Denise at matamis akobg nginitian. I wrapped my arm around her waist bago siya hinalikan sa noo at bumalik na sa pwesto namin.Pinanood namin ang paglubog ng
Paris Kean's ViewThe war ended and we won. I watch them as they have fun, after Dearil resurrected from her death. Slowly, I step back. Without them knowing and left without no one noticing.Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Nakayuko lamang ako at parang isang taong walang buhay na naglalakad. Just like a homeless man na walang patutunguhan.Tumigil ako sa harap ng nursery kung nasaan ang anak ko. Humawak ako sa salamin at pinanood siyang matulog kasama ang iba pang bata. Isa-isang nagsitulo ang mga luha ko. Maxine...was still nowhere to be found. At hindi ko alam...kung nasaan ang asawa ko. Manhid na manhid ang katawan ko dahil sa mga nangyari. Hindi ko magawang makapagsalita. Hindi ko magawang mak