Chapter 22LHAUREN collected herself after a moment of crying. Jace was silent and just let her cry. Matapos ang isang masayang pangyayari sa kanyang buhay, heto ang kapalit. Binawi kaagad ang kanyang bahaghari at hindi niya maintindihan.Hindi ba siya pwedeng maging masaya na lang sana? Iyong wala ng kapalit ang mga masasayang nangyayari sa kanya? Mabait naman siya, mapagmahal at mapagpahalaga.All that she can do is ask silently in her mind. Nagtatanong siya kung bakit pero naniniwala pa rin siya na may dahilan ang lahat ng nangyayari. Masakit man tanggapin, kailangan niyang tanggapin.Tumikal siya kay Jace at nagpahid ng luha. Tinulungan siya nito.“Handa ka na bang bumaba? Kung hindi pa, okay lang na hanggang sa susunod na taon tayo rito.”Natawa siya bigla at nasampal ito sa braso, kaya natawa rin ito.“Nandito lang ako. Hindi kita iiwan. Kasama mo ako sa lahat.”Tumango siya rito. May inabot ito sa backseat at nanlaki ang mga mata niya nang magsukbit ito ng armalite.“W-
Chapter 23WALANG tao sa mansyon nang dumating sila, maliban sa mga kasambahay ng ate Leica niya.“Saan po pumunta si ate, yaya Nita?” tanong niya sa kasambahay na sumalubong sa kanila sa pintuan, ipinagbukas siya.“Doon daw sa kaibigan niya. Hindi niya raw alam kung makauwi siya.”“Okay po,” matamlay na sagot niya, “Aalis na rin po kami ni Jace. Bisitahin po namin si Kuya Anton at ate Bechay sa hospital.”“O, sige ineng. Tawagan mo kaya ang ate mo.”“Her phone wasn’t ringing po. Uuwi na rin naman po kami. Ahm, n-nakaburol po kasi si Nanay.”“Ano?!” gimbal na tanong nito sa kanya, “Iyong nanay mo na nagpakilala sa iyo kamakailan?”She sadly nodded, “She committed suicide po and I don’t know why. I feel so sad, yaya Nita. Bukas pa po lalabas ang DNA namin. Iniisip ko ay, what if she’s really my nanay?”Napapailing ito na hinagod siya sa braso, “Masama man sabihin, ipinananalangin ko na hindi na lang sana siya ang totoo mong inay.”Tumango siya. She prays exactly the same, pero
Chapter 24 HINDI umaalis si Lhauren sa pagkakayakap sa ate niya nang makauwi sila. Hindi na naman na ito galit sa kanya kahit na ilang araw siyang nawala at naglagi sa bahay ni Jace. Noong una ay nagkatampuhan sila pero ngayon ay parang hindi na magyari iyon. She even said sorry at tinanggap na rin ng ate niya iyon. Nakauwi na rin ang kuya Anton niya galing sa ospital at yun naman ang isang masayang balita na sumalubong sa kanya pagkatapos ng nangyari sa Nanay Amor niya. “Wag ka ng umiyak. Ako nga ipinagtabuyan pa ng mga magulang ko pero nakaya ko. Kaya mo rin. You’re a big girl now. Who knows, hindi siya ang Mommy mo talaga. Saka nandito kami ni Dad. Hindi ka pa kumpleto sa aming dalawa?” anito na hinahagod-hagod ang ulo niya. She pouted, “Complete. I still wouldn’t leave Dad even it nand'yan ang totoong parents ko, but I’d be more glad meeting and spending the remaining part of my life with my biological parents, too along with you and Dad.” “Wala pa namang DNA result di ba?” a
Chapter 25 Hawak ni Lhauren sa kanyang mga kamay ang resulta ng DNA niya at ni Amor Delgado. Hindi pa naililibing ang babae at nauna ng puntahan ni Jace ang laboratoryo para sa resulta. Jace had a deal with her and she would respect it. Nakatingin siya sa binata habang hawak ang envelope. Kinakabahan siya na buksan iyon kaya ibinigay niya kay Jace. Dumating ito habang inaayusan siya ng make-up artist. “Bakit?” tanong nito sa kanya nang kunin iyon sa kanya. “I can’t open it. Please open it for me and read the result.” Tumango ito at wala man lang pa-suspense na binuksan ang brown envelope. Binasa nito saglit ang nakasulat sa bond paper, habang siya ay parang nasa leeg na ang hinihga. “What does it say?” tanong niya rito. Gumalaw ang mga mata ni Jace papunta sa kanya at hindi ito kaagad sumagot. “Anong sabi?” “Hindi mo siya nanay,” diretsong sagot nito sa kanya kaya napaamang siya. Akala niya ay masakit malamang patay na ang nagpakilala na ina niya pero mas masakit na malama
Chapter 26Nahahapong napaupo si Lhauren sa silya matapos niyang mag-assist sa isang operasyon. She's now a licensed nurse here in Canada. Halos ng kasama niya sa ospital na ito ay mga Pilipino. Gusto niya iyon kasi isang Pilipina na naman siya, at binibigyan niya ng pagkakataon ang mga kapwa niya pinoy na naghahanap ng swerte sa ibang bansa, kaya kung may ibang lahi man doon, kakaunti lang. Halos lahat ay mga Pilipino, simula sa mga duktor hanggang sa mga janitor at elevator staffs.She personally requested her adopted father to build this hospital. Sabi niya, ang ibibigay nitong mana sa kanya ay ipatayo na lang ng ospital. But what is she expecting from her dear Daddy? May ospital na, lahat pa ng mana ay kanya. Ganoon siya kamahal ng matanda kahit hindi siya totoong anak.Narito na rin ang Daddy niya na retirado na. Iyon ang kaisa-isang tao sa mundo na mula noon at magpa-hanggang ngayon ay mahal siya at dinadamayan siya.Sa isang iglap ng pamamahinga ay bumalik ang lahat ng alaa
Chapter 27 "JACE!” Lhauren smiled upon seeing the man as he entered the abandoned place. Nabitin sa ere ang pagluha niya at napuno ang puso niya ng tuwa. Here she is. He came to save her. He came for her. Halata sa mukha nito ang pagod pero wala naman ni isang pasa sa mukha kahit na ang daming lalaking dumukot sa kanila ng kanyang ate Leica. Napangiti siya habang umiiyak dahil nakasunod ito at nandito na para iligtas siya. Parehas sila ng ate niya na umiiyak at nagsusumamo iyon na unahin ang pagligtas dun dahil may bomba sa ilalim ng upuan nila. "Jace, help me first! May bomba sa upuan ko. Help me first, please." iyak ni Leica kaya napatingin doon si Jace. May bomba rin sa ilalim ng upuan niya pero hindi niya masabi na unahin siya nitong iligtas. Mahal niya ang ate niya pero bakit nakikipag-unahan iyon sa kanya? Napaiyak na yumuko siya nang pakatitigan siya ng binata. Alam niyang siya ang uunahin nito pero biglang sumakit ang dibdib niya nang makita niyang mas inuna nitong lapi
Chapter 28 Payapa naglalakad si Lhauren sa ospital. Tahimik ang lugar dahil hatinggabi. Unang beses na mag-duty siya na panggabi. Pang-umaga lang talaga ang gusto niya dahil gusto niyang kasama si Jadon at ang Daddy niya, pero hindi niya alam kung anong pumasok sa kukote niya at naisip niyang mag-duty sa gabi. Hawak niya ang chart at naglalakad sa pasilyo. Magra-rounds siya sa isang pasyente na nasa isang private room pero napatigil siya nang makita ang pangalan ng pasyente. Leica Arguelles Hindi nagawang humakbang ni Lhauren. Makailang ulit niyang binasa ang pangalan na iyon ng tao, hoping it would change into something new but it didn’t. Muling sumakit ang puso niya pagkakita niya sa pangalan na iyon ng tao pero inisip niyang baga nagkataon lang na kapangalan ng ate niya ang pasyente, tapos ay kaapelyido naman ni Jace ang lalaki. Fool. That’s so imposible. Si Jace at Leica ay magkasamang umalis noon nang makidnap sila. Talagang malaki ang posibilidad ngayon na mag-asawa na an
Chapter 29KULANG na lang ay kapain ni Lhauren ang kanyang kaluluwa na parang tumalsik, nang hawakan siya ng pasyente sa pulsuhan."Stop that!" puno ng angas at galit na utos nito sa kanya. Napakislot pa siya dahil sa boses nitong maawtoridad at namamalat.Parang lubog iyon."Ah," napangiwi siya sa tindi ng pagkakahawak nito sa kanya na para bang mababali agad ang buto niya sa simpleng hawak lang nito, at nalingon niya ang lalaki sa kabila ng takot niya.She blinked.This man has those captivating eyes, yun lang ay nangangalumata ito kaya parang hindi kaakit-akit na tingnan, pero hindi maitatago na maganda ang brown nitong mga mata, na parang nagpapaalala sa kanya ng mga mata ng ama ng anak niya.Si Jace.Ang pagkakaiba lang ay matatalim ang mga mata ng lalaking ito kung tumitig, samantalang si Jace ay cool. Cool sa kahambugan.She inhaled deeply.Kaagad naman na napakurap ito nang mapansin yata na nasaktan talaga siya, kaya lumuwag ang pagkakahawak sa pulsuhan niya.The ma