Ika-dalawampu't pitong kabanata

Ang pakiramdam na gusto at tanggap ka ng mga mamamayan kahit hindi mo sila pinamumunuan ay totoong nakapagpapagaan ng aking kalooban. Kung paano ang turing at trato nila kay Heinrich ay ganoon din sila sa akin.

Kaninang tanghali hanggang hapon ay pumunta kami sa bayan. Nag-ikot, nakipag-usap at nakisalamuha sa mga mamamayan. Nagdaos din sila ng maliit na salo-salo para sa amin kung kaya’t noong pananghalian at kahit nang sumapit ang gabi ay roon kami kumain ni Heinrich. Halos ang lahat sa kanila ay bukas ang mga tahanan para sa amin. Ang iba ay nagbigay pa nga ng mga sariling ani mula sa kanilang mga pananim, at ang iba ay nagbigay ng mga kagamitang sila mismo ang may gawa. Nang tanungin ko rin sila kanina kung may poot at galit pa ba silang nararamdaman sa aming lahi; sa mga bampira, ay tapat na humindi sila, bagkus ay nagpasalamat pa nga dahil ang pamumuno ng ama ni Heinrich ay natulukdukan nang mapaslang siya ng aking ama.

Nang malaman din nila na ako ay may d