เธอขัดขืนเขา แต่เขายิ่งใช้กำลังกับเธอมากขึ้นเท่านั้นเพี้ยะ!มีเสียงตบดังขึ้น และทันใดนั้นเสียงรอบข้างก็เงียบลงฌอนมองไปที่ผู้หญิงที่ถูกตรึงไว้ข้างใต้เขาด้วยความไม่เชื่อ มือของเธอสั่นอย่างรุนแรงขณะที่เธอมองเขาด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุดฌอนจ้องมองไปที่ผู้หญิงที่นอนอยู่บนผ้าปู เธอไม่ได้ตบเขาแรงเกินไป และมันก็ไม่ได้เจ็บเลยสักนิด อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตอภิสิทธิ์ชนของท่านสจ๊วต ผู้ซึ่งเป็นผู้นำของสจ๊วต เอ็มไพร์ ที่ได้รับการยกย่องของเมืองเอสซิตี้ ตัวเขา ฌอน สจ๊วตได้ถูกใครบางคนตบ ริมฝีปากบางของเขากดเป็นเส้น และเขามองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้างใต้เขา ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน และลงจากเตียงหันหลังให้เจนขณะที่เขาพูดว่า"เปลี่ยนชุดที่เปียกของเธอซะ อย่าทำให้เตียงฉันเปียก"เขาโยนกางเกงวอร์มผู้ชายตัวใหม่ให้กับเธอ พวกมันลงบนมือของเธออย่างพอดีเจนกระพริบตา เขาไม่แม้แต่จะหันกลับมา เขาข่มอารมณ์โกรธของเขาขณะที่เขาออกจากห้องภายใต้สายตาที่จับจ้องของเจน "รีบเปลี่ยน เร็ว อีกไม่นาน เอลิออร์ ไวท์ จะเข้ามาตรวจร่างกาย"ให้เธอตรวจร่างกาย?“แต่ฉันไม่ได้ป่วยนะ”“ถ้าคุณไม่ป่วยทำไมจู่ๆคุณถึงหมดสติแบบน

อโลร่าเหมือนพลุที่ถูกจุดไฟ เธอเดินเร็วไปยังแผนกประชาสัมพันธ์ เธอเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตัดผ่านอากาศทุกที่ที่เธอไปและทิ้งความสับสนให้กับผู้คนไว้ภายหลังจากการกระทำของเธอ "เกิดอะไรขึ้นกับอโลร่าหรอ?"“ฉันไม่รู้”"เธอดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปที่แผนกประชาสัมพันธ์"“นังคนทำความสะอาดนั้นทำอะไรอีกแล้วเหรอ?”"หยุดพูดถึงเธอแบบนั้น เธอทำงานหนักเท่าที่เธอจะทำได้แล้ว แล้วจะมีทางไหนที่เธอจะทำร้ายพวกคุณได้" แอนนาตะโกน เสียงของเธอเยือกเย็น และโกรธ "เราเป็นพนักงานต้อนรับ ดังนั้นเราควรยึดมั่นกับงานของเราในฐานะพนักงานต้อนรับ ถ้าคุณพูดอะไรผิดไปและทำให้ตัวเองเดือดร้อน ไม่มีใครที่จะสามารถช่วยคุณได้"เมื่อเธอพูดอย่างนั้น เธอก็เหลือบไปเห็นซูซี่ที่สั่นอย่างเห็นได้ชัดที่มุมหนึ่ง "รีบไปที่โต๊ะหมายเลข 3 พวกเขาร้องเรียนเกี่ยวกับคุณบอกว่าพวกเขารอนานมาก แต่คุณยังคงไม่ได้เสิร์ฟเครื่องดื่มที่พวกเขาสั่ง"ซูซี่ระมัดระวังอย่างมาก เธอรู้สึกแปลก ๆ อย่างเห็นได้ชัดตั้งแต่กลับมาจากห้องนั้นที่ชั้นหก เธอมองไปที่รอบ ๆใบหน้าของเธอ และดูว่าพวกเขาจะไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องชั้นหก ในความเป็นจริง พวกเขาดูเหมือนจะไม่รู้ด้วย

อูโน่ยิ้มเยาะ อโลร่ารู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตงั้นหรือ?“เรียกผู้หญิงคนนั้น” เขาพูดอโลร่าพยักหน้า เธอไม่มีความประทับใจใด ๆ สำหรับซูซี่ ทอมสันตั้งแต่แรกซูซี่ ทอมสันถูกเรียกตัวไปที่สำนักงานของอโลร่าโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ เธอรู้สึกไม่สบายใจตลอดทางที่ไปที่นั่นอโลร่า ตอนนี้ เธอรู้ดีกว่าควรที่จะอยู่ห่าง ๆ ไม่เหมือนกับครั้งแรกที่เธอเข้ามาในสำนักงานของอโลร่า“อย่ามัวอ้อมค้อมเลย บอกฉันหน่อยว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นในห้องส่วนตัวบนชั้นหก” อโลร่าพูดด้วยคำง่ายๆซูซี่ ทอมสันตื่นตระหนกทันที ตามคาด เธอถูกเรียกตัวมาที่นี่เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องส่วนตัวชั้นหกในวันนี้เธออาจจงใจหลีกเลี่ยงข้อความที่ไม่เอื้ออำนวยต่อตัวเอง และปกปิดรายละเอียดบางอย่างเมื่อเธออธิบายให้อโลร่า อย่างไรก็ตามเธอกำลังเผชิญหน้ากับคนที่มีไหวพริบทั้งสองคน ไม่ว่าจะเป็นอโลร่า หรือ อูโน่ พวกเขาสามารถตั้งสมมติฐานของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้โดยอาศัยคำพูดและการแสดงออกของซูซี่ ทอมสันเท่านั้น“ฉันไม่ได้ตั้งใจทำจริงๆนะ อโล่ร่า ฉันไม่รู้ว่าคุณเดนแฮมจะเรียกเจน ดันน์หลังจากที่ฉันปฏิเสธคำขอของเขา” ซูซี่ ทอมสัน ขอร้องอโลร่าด้

“เจน ดันน์ เธอไม่สมควรได้รับความเมตตาจากใครในโลกใบนี้ ใครก็ตามที่ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเมตตากรุณาถือว่าคน ๆ นั้นได้ทำผิดพลาดอย่างมหาศาล! เธอไม่คู่ควรกับความเมตตาของใคร! ”เขาพูดโดยไม่คิด ในดวงตาของเขาที่เรียบเฉย และเยือกเย็นอยู่เสมอมีลูกบอลแห่งความโกรธเผยให้เห็น – อีกทั้งยังมีความเศร้าโศกและความไม่พอใจแฝงอยู่!คำพูดของ ฌอน สจ๊วต ทิ่มแทง เจน ดันน์ ทะลุจุดที่อ่อนไหวที่สุดในส่วนลึกสุดของหัวใจเธอ!เธอเงยหน้าขึ้นทันที!มีแสงประกายเผยในดวงตาของเธอ มันเป็นแสงแห่งความโกรธเคือง เธอไม่มีทางจะสูญเสียการควบคุมตัวเอง และกรีดร้องด้วยเสียงที่หยาบและแหบของเธออีกต่อไปแล้ว นับตั้งแต่วันที่ลูก้าเสียชีวิตในคุก เธอจ้องมองเขาอย่างดุร้ายและเธอพูดออกมาดัง ๆ"คุณจะไปรู้อะไร! คุณไม่รู้เลยสักนิด! คุณเคยสัมผัสอะไรมาบ้าง! คุณไม่รู้อะไรเลย! ใครให้สิทธิ์คุณมาวิจารณ์ฉัน!” ‘คุณเคยผ่านสิ่งที่ฉันเจอมาหรือเปล่า! คุณเคยสัมผัสกับความเจ็บปวดแบบเดียวกับที่ฉันเคยเจอหรือเปล่า!“ฉันรู้จักคุณดีเหมือนกัน คุณชายสจ๊วต จอมมหาอำนาจ ถ้าคุณพา ซูซี่ ทอมสัน ไปวันนี้คุณก็แค่ลงโทษเธอเล็กน้อย และฉันจะไม่ยืนอยู่ตรงนี้ต่อหน้าคุณ ในห้องของค

ฌอน สจ๊วต นั่งข้างเตียงผู้ป่วย จ้องมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียง เอลิออร์ ไวท์ เพิ่งทำการตรวจร่างกายของเธอ“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง” เอลิออร์ ไวท์ ย้ำว่า “อย่างไรก็ตาม นายควรหยุดทรมานเธอ วันนี้เธอทุกข์มากพอแล้ว จมน้ำ เป็นไข้ หมดสติ — หมดหรือยังนะ? เธอตื่นขึ้นมา และนายทำให้เธอหมดสติไปอีกครั้ง”เอลิออร์ ไวท์ “จุ๊ จุ๊” สองครั้งก่อนจะพูดต่อ “ฌอน สจ๊วต นายมีทักษะในการทรมานผู้คนมากขึ้นใช่ไหม?”เห็นได้ชัดว่ามีการเสียดสีในน้ำเสียงของเขาสิ่งที่ทำให้ เอลิออร์ ไวท์ ประหลาดใจก็คือ คุณชายสจ๊วต คนนี้ไม่ได้ทำให้เขาเหมือนตกนรกด้วยสายตาที่เยือกเย็นของเขาอย่างน่าประหลาดใจโย่ ~ วันนี้เขาอารมณ์ดีจังไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องฉวยโอกาสที่หาได้ยากนี้ เพือแกล้งเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ใครจะไปรู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน คุณชายสจ๊วตคนนี้ถึงจะคุยง่าย ๆ อีกครั้ง“เฮ้ บอกฉันสิ ว่านายทำอะไรกับเธอหลังจากที่ฉันออกไป?”ฟิ้วววววววววววว!คำพูดสุดเย็นยะเยือกพุ่งเข้าใส่ เอลิออร์ ไวท์ ทันที เขาเกือบจะสำลักคำพูดของเขาเอง “เอ่อ…ลืมไปเถอะ ถ้านายไม่ต้องการบอกฉัน” ราวกับว่าเขากำลังพยายามผ่อนคลายความตึงเครียด เอลิออร์ ไวท์ เชื่อมน