All those days watching from the windowsAll those years outside looking inAll that time never even knowingJust how blind I've been "Enough with your dramas. Papasok ka na nga sa crowded school, e. Lumabas ka na nga sa kulungan, right? Ano ka ba?"I glanced at my cousin sitting beside me, but droplets from her wet hair as she combs it made me grimace and look away."I'm simply singing," giit ko, pero sobrang nahalata naman sa boses ko ang panginginig."Nine-nerbiyos ka ba dahil takot kang baka may kumuha na naman sa'yo, o dahil kinakabahan ka sa papasukan mo?"I heaved a sigh. "Both," I expressed. Wala akong makapang sasabihin. I'm nervous to the superlative degree.

Hindi mapigilan ang aking labi ang magsilay ng ngiti habang sumasabay ako sa malamyos at masayang tunog na nanggagaling sa malalaking speaker dito sa loob ng auditorium. Napapa-indak ako sa bawat bitaw ng beat at napapapikit ako sa bawat high pitch ng musika.Pinaghalong palakpak at sigaw ang namayani nang umabot kami sa pinakamagandang parte kung saan biglang bumilis ang kilos ng aming mga paa at galaw ng aming mga kamay.It is our final performance in our PE3. The ballroom dance we've been practicing is now being performed with audience from lower grades. Kanina ay kinakabahan ako, but music can really remove stress and helps the heartbeat calm and equal, so now I'm enjoying like I own the dancefloor.Masigabong palakpakan ang naghari sa loob ng malamig at maliwanag na auditorium ng paaralan nang sa wakas ay natapos ang kanta. Nakakatuwa. We did the performance perfectly, I guess. Ilang beses namin itong inensayo.