Lumapag na rin sa wakas ang eroplanong sinakyan ni Aeon. Mula Cebu ay tumungo siya ng Maynila upang takasan ang ama. Ito ang unang beses niya na naka-byahe ng malayo. She has never been in any far places. Di niya alam kung bakit siya nakakaramdam ng takot sa pagbyahe.  Kinailangan niya lang itong gawin para lumayo sa ama. She has no choice. She would rather escape into nothing than to marry a stranger.  Yes, just like her father did to her older brother, he wants her to marry his chosen wealthy man for her. Pero di siya kagaya ng kapatid na sumuko at nagpaubaya.  She believes that she can decide her fate.  Running away from her home, she brought but enough money that can last her for a week. Alam ni

“Bahay mo ‘to?” tanong ni Aeon. Hindi makapaniwala si Aeon na ganito kalaki ang bahay ng lalaki. Frankly saying, hindi mukhang mayaman ang lalaki. Napaka-simple lang kasi nito manamit. Namamangha pa siyang nilibot ng tingin ang kabahayan. Nakahilera ang mga katulong nito sa bukana ng spiral stairs nito. Kung ikukumpara sa mansiyon nila sa Cebu ay natitiyak niya na mas maliit lang ito ng kaunti. Nakumbinse din siya na hindi nga talaga siya nito kilala. He didn't give any slightest glint of recognizing her. At mukhang wala rin itong interes na kilalanin siya maigi. Sa buong byahe kasi ay ni isang tanong tungkol sa pagkatao niya ay di nito tinanong. Sumama siya dito para may matuluyan siya pansamantala tutal naman ay nag-alok ito ng tulong sa kanya. And besides, her instincts are telling him that she can have a good use of him.

Abala sa pagbabasa ng diyaryo si Aeon nang may marinig siyang ugong ng sasakyan. Alam niyang si Chuck iyon. Hindi niya mawari kung bakit bigla na lamang bumilis ang tibok ng puso niya. Hindi nga siya nagkamali ng pumasok na ito sa kabahayan. Nagkunwari siyang abala sa pagbabasa at hindi napansin ang pagdating nito. “Hi Aeon! Kamusta na?” bati nito na nakangiti subalit halata ang pagkapagod sa mukha. “Okay lang,” tugon niya. Ibinaba niya ang hawak at tumingin dito. “Ikaw? Halatang pagod ka ah?” “Nag-job opening kasi ang kompanya namin ngayon. Nangailangan kami ng three hundred six workers, kaya madaming nagdagsaang job seekers.” Dumiretso ito sa three-seated sofa na kinauupuan niya at umupo sa kabilang dulo.