All Chapters of The ruthless CEO's second chance: Chapter 211 - Chapter 220

“Okay, okay! Talo na ako, kumalma kayo sasabihin ko na.” sabi niya sa mga ito na parang sumusuko na. Nakita niya ang nag-aabang na mga muka ng tatlo habang si Mica at naka cross arms sa kaniya. Bumuntong hininga muna siya bago tuluyang nagsalita. “Umalis ako five years ago, para sa ikabubuti nila Aiden, okay? May gulo noon sa pamilya naming na hindi niyo pwedeng malaman kung ano.” Napabusangot ang tatlo dahil doon. “Ang daya!” natawa siya sa naging reaction ng mga ito ngunit alam niya na hindi na sila magtatanong pa, kilala niya ang mga ito. Masaya ang naging usapan nila at tinanong niya kung ano na ang ganap sa kanilang mga buhay at doon ay nalaman niya na lilipat pala ang mga ito sa kaniyang kumpanya kaya sila nandodoon. Masaya niya naming tinaggap ang apat at sa isang linggo na magsisimula nag mga ito sa kanilang trabaho. “Ewan ko ba jan kay Mica, nagtatyaga magtrabaho ng ganito samantalang mayaman naman pala!” nagtatakang sabi ni Sophia ng biglang mapunta ang topic sa pagiging m

Hindi niya nagawang makasagot sa sinabi ng lalaki, hindi niya alam kung totoo bai yon o gawa-gawa lang nito ngunit ayon dito ay nirerespeto niyang hindi siya naniniwala basta ay ipapakita na lamang daw nito. Matapos nilang panoorin ng sabay ang sunset ay nagpasya na silang kumain sa isang restaurant at umuwi na din dahil aabutin na sila ng anong oras sa byahe. Hinatid siya ni Aiden sa kaniyang bahay na itinuro niya ang daan dito, hindi na pwede sa kaniyang opisina dahil gabi na, pasado alas dyes na ng gabi. Ipapakuha nalang niya nag kotse niya bukas. “Salamat sa paghatid Aiden.” Ngumiti ito sa kaniya at tumango. Isinara na niya ang pinto at tinanaw iyong umalis sa kaniyang pananaw. “Sabi ko na nga ba at may kakaiba sayo dahil ayos na kayo ng asawa mo.” Nagulat siya sa nagsalita at paglingon niya ay nakita niya doon si Hannah. Napabuntong hininga siya dahil doon. “I can explain.” Huling nasabi niya sa dalaga. “Nasisiraan kana Sabrina! Alam mong may mga bagay na hindi dapat malaman ng

MASAYANG nanonood si Sabrina sa kaniyang mag-ama at kay Jared na naglalaro ng basketball sa Tom’s World, marami kasing binili ang lalaki na mga token para makapaglaro ang mga ito sa lahat ng machines na andodoon. Hindi niya maiwasan na pagmasdan ang magandang tanawin dahil kitang-kita niya ang nakangiting muka ng lalaki, mas gusto niya talaga kapag nakangiti ito. Napalingon ito sa kaniya at nahuli siyang nakatingin dito. “Wife! Halika sumali ka saamin,” tawag sa kaniya nito ngunit tumango lang siya at hindi lumapit. “Nag-enjoy ba kayo kids?” rinig niyang tanong ni Aiden. Feeling niya habang tumatagal ay gumagwapo ito lalo sa kaniyang paningin lalo na ngayon na nakikita niya kung paano ito maging ama sa bata. “Sobrang enjoy daddy! We should do this every Sunday!” sabi ni Jared na ikinawala ng kaniyang ngiti. “Tama si kuya, daddy! Sigurado akong papayag si mommy!” sabay sabay na napatingin ang tatlo sa kaniya. Alam niya na gumawa lang ng paraan ang asawa para makasama niya si Jared ng w

“Jared come here,” tawag niya sa bata. Napangiti ito sa kaniya at agad na pumunta sa kaniyang tabi ay hinawakan ang kamay niya. Magkakasabay sila ni Aiden na naglakad papasok sa loob dahil nas alikuran nila si Allistair at Samantha. Pagkapasok nila sa loob ay napatingin sa kanila ang kabababa palang ng hagdan na si Allard. Nanglaki ang mata nito ng makita siya. “Ate Sabby?! Ate Sabby!” tumakbo ito palapit sa kaniya at bumitaw naman siya sa kamay ng mag-ama at inantay si Allard na mayakap siya. Nang makarating sa kinalalagyan niya ay agad siya nitong niyakap ng mahigpit. “Ate Sabby! Na miss kita sobra! Ba’t ang tagal mong nawala?!” kusa itong humiwalay sa yakapan nila at tinignan siya sa muka. “Ang laki talaga ng pinagbago mo ate! Lalo kang gumada, at naging successful!” masayang sabi nito na lalo niyang ikinangiti. “Salamat Allard, na miss ko ‘rin kayong lahat. At ang pag-alis ko ang nagsilbing gabay saakin patungo sa mas maayos na buhay.” Lumapit sa kaniya si Aiden at hinawakan ang

“S-Saan ka pupunta?” napakunot ang noo niya dito dahil doon. “Sa ospital malamang.” Inis niyang sabi. “S-Sasama ako,” hindi na niya sinagot ang dalaga at hinayaan ito sa gusto niya. Nang makarating sila sa ospital ay nasa morgue na ang matanda at ayon sa mga ito ay maya-maya lang maaari na itong makita at ma-iburol. “N-Nakakaawa naman si manang, masyado pa siyang bata.” Rinig niyang sabi ni Angeline ngunit hindi niya ito sinagot. Nalulungkot siya para sa pagkawala ng matanda ngunit mas sigurado siya na hindi ito basta-basta nagpakamatay dahil lang sa problema. Naalala pa niyang nagsabi ito na excited siyang makita si Sabrina matapos ang mahabang panahon kaya malaking katanungan sa kaniya kung bakit ito namatay. “Kasama mo si Sabrina at ang anak niya sa mall?!” napatingin siya kay Angeline ng bigla itong sumigaw. “Anong sinasabi mo jan? Tiyaka pwede ba manahimik ka nasa ospital tayo,” sagot niya dito na lalong ikinasama ng tingin sa kaniya ng dalaga. “Ayun oh!” mayroong itong itinuro