บททั้งหมดของ GENUINE LOVE IN DECIET : บทที่ 121 - บทที่ 130

Wala siyang idea kung saan dinala si Marcus, pero sigurado siya sa kulungan iyon. Kulungan ng Moretti, siya naman dinala sa kwarto na para sa kaniya. Sobrang laki, sobrang lawak, ang higaan niya ay pang-prinsesa. Ang headboard, ang ganda ng design, may canopy na light gold na color, parang gold cream at karamihan lace. At iyon din ang karamihang kulay na nakikita niya sa kwarto niya. Aaminin man niya sa hindi, gandang-ganda siya sa kwartong iyon. Alam niya sa sarili niya mayaman na siya pero parang ngayon lang niya naramdaman ang pakiramdam na mayaman. Bundok ang lugar na ito pero akalain mo nga naman may palasyo dito. "Do you like it?" biglang tanong ng nanay niya. Saka lang bumalik sa ulirat niya ang tunay na sitwasyon. Napawi ang ngiti niya at tipid na sumagot, "It's nice.""I prepared this room for you. Because I believe you will be able to use it when the day comes. And this day has come." Naririnig niya ang sinasabi nito pero hindi siya magpakita ng interes. Ngunit agaw pa

Kasalukuyan nakaharap si Clary sa malaking salamin at may dalawang maidservant na nag-aayos ng buhok niya. Nilalagyan siya ng kung ano-ano sa ulo para magmukha nga siyang anak ng reyna. "Is this really necessary?" tanong niya."You are one of the Moretti princesses and these hair dresses are a symbol of your rank, Princess," sagot naman ng isa. Corny na corny na talaga siya sa term na Princess. Mas masarap pa rin pakinggan ang salitang, Ms.CEO Clary Mauresitte Alliarez. Mas ramdam na ramdam niya ang ranggo niya. Ngunit dahil nasa Moretti siya, hindi na siya nagreklamo. Sinuotan din siya ng magandang design na damit. Hanfu, kaya mahaba ang manggas hanggang dulo ng daliri niya. Tapos sa loob, may pants na siya, may saya pa. Para sa kaniya, kasuotan na iyon ng pantimang pero nang tapos na siyang bihisan at humarap na siya sa salamin. Napakaganda niyang tingnan. Hindi niya rin maiwasang mapangiti. Akalain mo nga naman, araw-araw siyang ganoon? Lumabas siya sa kwarto niya at sinamahan

Sa field, itinali ang walo sa execution rack, ito ay mga iron pillar kung saan kaliwa kanan naka-lock ang kanilang mga kamay, naka-stretch ang mga ito. Nasa gitna si Marcus, sa kaliwa nito si Art sa kanan si Knox, sunod ni Knox si Caitlin, sunod si Maxim, sunod si Xiang Fei. Mula naman kay Art sunod si Cassandra sunod si Zhou Shen. Sa harapan nila, may mechanical lion form na gawa sa semento, functional iyon, parang baril lang na kapag nilagyan ng bala, kinasa at kapag kinalabit ang gatilyo lilipad palabas ang bala. Napabuga ng hininga si Knox, literal na hoofs at nagsabi pa nang malakas para marinig ng mga kasama niya, "Kaya natin ito, kakapit lahat diba?" "Kasi tangina niyo parusa ko to! Umepal pa kayo!" inis namang sigaw ni Marcus. "Gusto ka naming mabuhay eh, wala kang magagawa dun!" singit naman ni Cassandra. "I want more Chicken nuggets!" Natawa siya sa kabila ng kaba niya. Kanina pa kasi nagmumura sa inis itong si Marcus. "Basta kaya natin to! Lahat mabubuhay ha?" ani nama

Pagkatapos ng ilang oras unang nagising si Art. Nakita siya nitong kasalukuyang nakasubsob ang mukha niya sa gilid ng kama at naramdaman na lang niyang sinuklay nito ang buhok niya. "Lagkit nito ah, naligo ka ba?" agad na tanong nito, kahit mahina pa ang pananalita. Napaangat siya ng mukha. "Kuya?" Tumaas ang sulok ng labi nito. "Kuya! Thank you gising ka na!" Bigla niya itong niyakap. "Natatakot ako eh akala ko matatagalan ka pa eh! Si Caitlin at Cassandra, di pa gising! Anong gagawin ko, kasalanan ko to! Sorry na kuya, dahil sa akin nagkaganito kayo! Sorry na ah.""C-Clary...m-masakit..." anito at dahil doon nataranta siyang kumalas ng yakap dahil nasasagi pala niya ang mga sugat nito. "Sorry... sorry..." Nagpahid siya ng luha. "Masaya lang, gising ka na eh." "Ganiyan ba ang mukha ng masaya? Nangangamatis ang ilong? Namumugto ang mga mata?" asar nitong tanong. Hinawakan na lang niya ang ilong niya at natawa. "Kuya Art, gising ka na..." Biglang salita naman ni Ian sa likuran niy

Pagkatapos ng kasal, tapos na ang celebration, kainan, nakatanggap si Ian ng sulat mula sa mga Yun. Binasa niya ito at napangiti dahil ang nilalaman ng sulat ay, "Thank you sa regalo mo Ian, sobrang saya namin nang makita na kuna pala ito. Dahil diyan bilisan namin ng bayo para makabuo at magamit na namin ang Kuna mo." Tapos sa ilalim ng sulat, "Best regards, Fei and Xiao."Napahalakhak siya sa term na bilisan nila ng bayo. Nadatnan siya ni Marcus sa ganoong sitwasyon. "Saya mo ah..."Naitupi niya ang sulat at hinarap ito. "Sila Maxim, masaya raw sila dahil sa regalo ko. Nagpapasalamat, sabi nila bilisan raw nila ng bayo para makabuo," aniya may kaakibat pang pagtaas ng kilay. "Seryoso ka talaga sa regalo mo na iyon? Hindi ka nang-aasar?" tanong pa nito, nacu-curious. "Bakit naman ako maasar, Kuya? Seryoso kaya ako doon," kunot noo niyang sagot. "Alam mo ba, kung hindi ka kilala ng buong Moretti, kung hindi nila alam na baguhan ka lang dito. Iisipin nila buntis si Xiang Fei bago ik