Lahat ng Kabanata ng Billionaire's Bed Warmer: Kabanata 151 - Kabanata 160

Dire-diretso si Craig sa back stage para puntahan ang kanyang lolo. Nag-aapoy ang mga mata niya sa galit. Ni hindi niya napansin si Maxine na papasalubong sana sa kanya. He was consumed with anger! Habang ang hawak niyang envelope ay nalukot na.Agad siyang nakita ng kanyang lolo. Malawak ang ngiti nitong sumalubong sa kanya. Inilahad ang kamay para kunin sa kanya ang speech sana."Akin na Craig," ika nitong puno ng enerhiya.Lalong nagdilim ang mukha niya. Nagsitinginan ang ilang mga naroon dahil doon. Na-sense ng mga ito ang galit niya."Leave us!" utos niya sa mga iyon. Agad na nagsitalima nang makitang seryoso siya. Nagsalubong ang mga kilay ng matandang Samaniego. Hindi niya agad napansin ang madilim na awra ng apo dahil excited siya sa speech na gagawin. Hindi lang kasi about sa negosyo at kompanya ang sasabihin niya. Ipapakilala na rin niya si Maxine na magiging parte ng kanilang pamilya. "Why, Lo? Kaya ba ayaw mong makaalala ako dahil sa mga ginawa mo?" sumbat agad ni Craig

Nagulat siya nang makitang nakatayo na si Sharon sa may pinto. Humahangos ito na tila may hinahabol. Napatigil siya sa paghakbang at hinintay itong lumapit sa kanya. Natigil kasi ito bigla nang bumaba ang tingin nito sa kanyang maleta."Saan ka pupunta, Max?" At alam niya. Siya ang hinahabol nito. Kaibigan nga niya talaga si Sharon.Ngumiti siya ngunit hindi na niya napigilan ang pagluha. Gusto sana niyang umalis ng tahimik na walang sinong makakaalam. Pero siguro nga, gaya ng sabi nito palagi, kahit magkaibigan lamang sila ay magkadikit talaga ang kanilang mga bituka. Naramdaman nito ang kalungkutan ng puso niya at ang balak niyang pag-alis. Hindi niya naitago rito ang lahat. She sensed her."Max, aalis ka?" Naluluhang lumapit ito sa kanya. Kinuha ang mga kamay niya kaya nabitiwan niya ang maleta. "Don't do this, please. Ano man ang dahilan..." pakiusap nito. Nagmamakaawa habang mahigpit na hinawakan ang kamay niya. Ayaw bitiwan.Mapait siyang ngumiti. Binasa ang tuyong mga labi

Habang bumabiyahe ang tricycle na sinasakyan niya ay hindi niya mapigilang tumanaw sa paligid. Nadadaanan nila ang malaking plantasyon ng mga iba't ibang klase ng citrus plant. Makikita ang mga hitik na bunga ng mga iyon dahil wire lang ang nagsisilbing pader mula sa daan. Halos kalahati ng buong bayan ay lupain ng mga Salvador. Hindi lang citrus plantation ang meron doon. May ilang ektarya din ng lupa ay natatamnan ng mga dragon fruits at pinya. Napapikit siya at ninamnam ang sariwang hangin na dala ng lugar na iyon. Sumilay ang ngiti sa mga labi niya nang bumalik ang alaala niya noong kabataan niya. Palaruan niya ang mga puno ng Satsuma at dalandan. Doon at tumatakbo-takbo siya habang hinahabol ng kanyang ama. Minsan ay pinipitas niya ang maliliit na bulaklak ng halaman na siyang ibibigay niya sa kanyang ina. Kay saya ng buo nilang pamilya.Ang ngiti sa mga labi niya ay napawi at napalitan ng luhang biglang sumilay sa kanyang mga mata. Nasira ang kanilang pamilya nang magkaroon ng

"Craig, please, get hold of yourself. Alam kong mahirap, but I need you to be strong for me. Kahit sa akin na lang anak, please..." pakiusap ni Mrs. Samaniego sa anak. Ilang araw na itong nagkukulong sa silid. Ayaw lumabas kahit na magpunta sa trabaho. Nasa may pintuan siya at nag-aalala na kay Craig. Hindi na niya alam kung anong nangyayari dito sa loob ng kuwarto nito.Kasabay ng balitang umalis si Maxine ay ang pagbuti ng lagay ni Don Felipe. Naoperahan na ito at ngayon ay nagpapagaling sa hospital. Pero hindi pa nila masabi rito ang totoong sitwasyon. At ngayon ay dumagdag pa si Craig na halos napabayaan na ang lahat. Ilang araw pa lamang ang nakalilipas. Nang umalis si Maxine ay walang ginawa si Craig kundi ang hanapin ang babae sa buong ka-Maynilaan. Bus station by bus station. Maging sa pier ng barko at mga paliparan ang pinuntahan nito. Hindi tumigil sa paghahanap kahit malabong makita niya ang babae. Dahil mahirap hanapin ang taong hindi gustong magpahanap."Ma..."Nagulat

Ilang araw na rin si Maxine sa probinsiya. Malimit siyang lumabas sa kanyang kuwarto. Maging ang ama ay malimit niyang makausap kahit na nasa bahay lang naman silang dalawa. Paano ay iniiwasan niyang magtanong ito kung ano nga ba ang nangyari sa kanya. Isa pa, hindi niya gustong makasalamuha si Elias. Kahit ganoon ay kinakausap at kinukumusta pa rin siya ng lalake. Pilit nitong inilalapit ang sarili sa kanya. Si Elias ay itinuring na ng kanyang ama na parang sariling anak. Ito ang namahala sa kanilang Hacienda nang hindi kayang pamahalaan iyon ng kanyang ama. Sa pagmamasid niya sa lalake ay masasabi naman niyang mabait ito at responsable. Kung hindi, sana ay napabayaan na ang kanilang hacienda. Sana ay naghirap na ang kanyang ama. Ngunit talagang ipinagtaka niya na parang napabayaan na ang mansiyon nila. Kaya isang hapon na may pagkakataon siyang makausap si manang Fe at wala ang ama ay nagtanong siya. "Muntik maremata ang lupain ninyo ng banko, Maxine. Kaya mas inuna nilang unt