Semua Bab ล่ามรักร้ายนายคาสโนว่า: Bab 1 - Bab 3

ชมจันทร์...."ชมเที่ยงนี้กินอะไรดี" พินเพื่อนพยาบาลถามฉันเพราะนี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว"ไม่รู้อ่ะคิดไม่ออกแกอยากกินอะไรล่ะ""อืมมม อาหารญี่ปุ่นดีมะชั้นอยากกินซูซิ""ร้านไหนล่ะ" ฉันถามอย่างไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะกำลังยุ่งอยู่กับเอกสารตรงหน้า"จะร้านไหนอีกล่ะจ๊ะก็ร้านคุณอาร์ตไง""ไม่ไปอ่ะถ้าแกไปจะกินร้านนายนั่นแกก็ไปคนเดียวฉันขอกินก๋วยเตี๋ยวแถวนี้ดีกว่า""ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิเมื่อก่อนแกชอบกินไม่ใช่เหรอทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ชอบแล้วล่ะ""กินบ่อยๆ ก็เบื่อมั้ยล่ะ""เบื่ออาหารญี่ปุ่นหรือเบื่อเจ้าของร้านกันแน่จ๊ะ อิอิ^^""เบื่อเจ้าของร้านจบมะ" ฉันหันไปตอบตามความจริงเพราะถึงจะโกหกยัยพินก็เซ้าซี้ถามอยู่ดีนั่นแล่ะ"แกนี่ก็นะฉันเห็นคุณอาร์ตตามจีบแกมาตั้งนานเมื่อไหร่แกจะใจอ่อนสักทีล่ะ""ฉันไม่มีวันใจอ่อนให้คนอย่างนายนั่นเป็นอันขาดถ้าเธอรู้ว่าเมื่อก่อนนายนั่นทำอะไรกับฉันแกจะไม่เชียร์เขาแบบนี้หรอก""ถ้าให้เดาคงจะเป็นเรื่องที่เขาเคยล้อว่าแกไม่สวยตอนสมัยแกเรียนใช่ป่ะ""แกรู้ได้ไงยัยพินฉันยังไม่ได้เล่าให้เธอฟังเลยนะ""ก็คุณอาร์ตเล่าให้ฉันฟังน่ะสิจ๊ะ คุณอาร์ตบอกว่ารู้สึกผิดที่เคยล้อแกตอนนั้น""เหอะคนอย่างนายนั่

กลับมาที่ปัจจุบัน....สุดท้ายฉันก็ต้องมานั่งกินอาหารญี่ปุ่นที่ร้านของอาร์ตด้วยความจำใจและจำยอม"อยากกินอะไรสั่งเลยไม่ต้องเกรงใจ""แน่นอนสิฉันจะเกรงใจนายทำไม" ฉันตอบโดยไม่มองหน้าคนถาม สายตาของฉันตอนนี้กำลังหาเมนูที่ชอบกิน อยากจะบอกว่าฉันชอบกินอาหารญี่ปุ่นเป็นชีวิตจิตใจไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เมื่อก่อนตอนที่ยังเรียนอยู่ฉันมักจะชอบไปเดินตลาดนัดแล้วฉันจะซื้อซูชิคำละสิบบาทยี่สิบบาทมากินตลอดเพราะมันอร่อย จนกระทั่งฉันเรียนจบมีงานทำมีเงินเดือนใช้ฉันก็เลยอยากมาลองกินอาหารญี่ปุ่นแพงๆ ดูบ้างว่ารสชาติมันจะต่างกันมาแค่ไหน สรุปคือก็ต่างกันพอสมควรโดยเฉพาะวัตถุดิบและตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาฉันก็มักจะเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นเป็นประจำแต่ไม่ใช่ว่าฉันไม่ซื้อที่ทำขายตามตลาดนัดนะฉันก็ยังซื้อกินอยู่ดีเพราะมันราคาถูกและอร่อย"ชม""อะไร""เธอเคยมีแฟนหรือเปล่า""ถามทำไม""ก็ถามดูเผื่อว่าฉันจะได้เป็นแฟนคนแรกของเธอไง^^""ฝันไปเถอะ""ฉันจะทำให้เธอใจอ่อนให้ได้""ถ้าทำได้ก็ลองดู""อย่าท้านะเว้ย""ฉันไม่ได้ท้าเพราะฉันมั่นใจว่าฉันไม่มีทางชอบผู้ชายแบบนายแน่""หึ""หึทำไม""เปล๊า"ฉันมองหน้าอาร์ตที่ทำท่าทางกวนๆ ใส่อย่างไม่สบอารมณ์