Semua Bab เมียบำเรอสุดรักของพ่อเลี้ยงเย็นชา: Bab 11 - Bab 20

บทที่ 12ตัวประกัน 2ปัง!!!เสียงประตูถูกผลักอย่างแรงจนเปิดออก ชายหนุ่มร่างสูงยืนหอบอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าที่โกรธมากจนแทบจะระเบิด เขาเดินกึ่งวิ่งเข้ามาในห้องพลางรีบพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น“พ่อเป็นบ้าเหรอ ไอ้แก้วบอกพ่อจะเอาผู้หญิงคราวลูกทำเมียเนี่ย!!!” เขาตะหวาดเสียงดังลั่น พิเชษฐ์จ้องมองนิ่งๆ พลางสูบซิก้าในมือต่อไป“คุณ..” อัญชันมองจ้องใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น เขาพยุงเธอนั่งบนเตียงพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อซับน้ำตาหญิงสาวอย่างแผ่วเบา“แกรู้จักเมียไอ้พ่อเลี้ยงศิวัชด้วยเหรอ!”“ถ้าผมบอกว่าใช่! พ่อจะเลิกหื่นกามเอาผู้หญิงไม่เลือกหน้าอีกมั้ย!!!”“ไอ้ชานนท์! นี่ฉันพ่อแกนะ” พิเชษฐ์กำมือแน่น ใบหน้าเริ่มแดงก่ำด้วยอารมณ์โกรธ พ่อเลี้ยงชานนท์เมินกับท่าทางนั้น เขายังคงเช็ดน้ำตาของหญิงสาวตรงหน้าอย่างถนอม“ผู้หญิงคนนี้ผมขอล่ะ พ่ออย่ายุ่งกับเธออีก...”ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง พ่อเลี้ยงพิเชษฐ์ค่อยๆ ดับซิก้าในมือพลางจ้องมองไปยังลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ชานนท์ไม่สนใจในแววตานั้นแต่อย่างใด เขาพยุงร่างบางขึ้นช้าๆ และทำทีจะพาเธอออกไปจากห้องรับรองนั้นแต่พิเชษฐ์กลับรั้งแขนเขาไว้เสียก่อน“ไอ้ลูกเวร!! ผู้หญิงข

บทที่ 14ปลอบโยนเสียงฝนโปรยปรายลงมากระทบกับระเบียงห้องของหญิงสาว อัญชันจ้องมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง เหตุการณ์ต่างๆ หมุนวนอยู่ในความคิดของเธอราวกับภาพวิดีโอ นับตั้งแต่วันที่เหยียบเท้าเข้ามาในไร่แห่งนี้ราวกับความสุขสงบในชีวิตเธอได้จบลงไปหมดแล้ว เธอเอื้อมมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลเอ่อ รสชาติของหยดน้ำตาแต่ละหยดขมจนยากจะกลืนลงอ้อมแขนแข็งแรงโอบเอวบางมาจากทางด้านหลังอัญชันกำลังจะร้องด้วยความตกใจแต่ก็ถูกปิดปากด้วยรอยจูบที่เร่าร้อนหนักหน่วงจนร่างทั้งร่างแทบจะหลอมละลาย มือหนาลูบไล้เนื้อตัวที่ร้อนผ่าวของหญิงสาวโลมไล้ไปทั่วเนื้อเนินอกอวบอิ่มก่อนจะสอดมือรั้งเอาสายเดี่ยวชุดนอนลง ใบหน้าคมคายหล่อเหลาของศิวัชสะท้อนแสงไฟนอกหน้าต่างเขาโน้มใบหน้าลงที่ยอดอกอวบอิ่มพลางกดริมฝีปากปดที่ยอดเต้านั้นอย่างดูดดื่ม“อ่า...อ่า...พอแล้วค่ะพ่อเลี้ยง” อัญชันพยายามดันใบหน้าของเขาออกแต่เขากลับกดเธอลงบนที่นอนและรวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ จ้องมองหญิงสาวในความมืด เสียงลมหายใจหอบถี่ของทั้งคู่ผสานกันจนแทบเป็นลมหายใจเดียวกัน“ฉันขอโทษที่ให้คนอื่นมารังแกเธอ...” เขาเอื้อมมือปาดรอยน้ำตาของเธอพลางก้มลงจุมพิตเบาๆ ที่แก้มเนีย

บทที่ 16เงื่อนไขเก่าๆรถแล่นกลับเข้าสู่ไร่ภายในรถตลอดทางกลับเต็มไปด้วยความอึดอัดและความเงียบ ศิวัชที่เคยมีรอยยิ้มใบหน้าในตอนนี้เย็นชาและเรียบสนิทไม่แตกต่างจากอัญชันที่หน้าดูเศร้าราวกับแบกบางอย่างไว้เต็มหัวใจ เขาพยายามเอื้อมมือไปจับมือบางไว้ในจังหวะที่ลับสายตาแต่เธอก็ปัดออกอย่างไร้เยื่อใย มันยิ่งทำให้หัวใจเขารู้สึกเจ็บปวดยิ่งขึ้นไป“อัญชันขอไปฝึกชงชาต่อที่ห้องพักชานะคะ...” ทันทีที่รถจอดสนิทที่หน้าบ้าน อัญชันก็รีบออกตัวเพื่อหลบหนีจากทุกอย่าง เธอเปิดประตูรถและเดินกะเผกลงไปอย่างรีบๆ โดยไม่รอฟังคำตอบใดๆ จากใคร ศิวัชพยายามจะรั้งเธอไว้แต่คำพูดทุกคำก็ถูกกลืนลงคอไปเสียก่อน“ฉันมีตรวจคนไข้ต่อรอบบ่าย ขอตัวก่อนนะพ่อเลี้ยง” ศิวาหยิบกระเป๋ายาและเดินลงจากรถ ศิวัชพยักหน้าตอบรับและเก็บของเตรียมจะลงจากรถ แต่รันทร์ลดาก็พูดขึ้นบนรถอีกครั้ง“วัช! เราต้องคุยกันนะคะ”“รินทร์...ผมเข้าใจนะว่าคุณร้อนใจเรื่องพ่อแต่เรื่องที่เราเคยตกลงกันไว้ ผมว่ามันใหญ่เกินไป” เขาหันกลับไปมองหน้าหญิงสาวที่บัดนี้นิ่งขรึมจากคำพูดของเขา โดยไม่รอเธอพูดต่อเขาถือของและเดินลงจากรถในขณะที่รินทร์ลดาก็เดินตามลงมาเช่นกัน“แต่วัชเคยสัญญากั

บทที่ 18บทเพลงฝากรักรถแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านไร่ ทันทีก็ทั้งคู่ก้าวเท้าลงจากรถก็พบเงาของใครบางคนนั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน เงานั้นลุกขึ้นและเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของทั้งคู่“รินทร์จะมาลาน่ะค่ะ ขอโทษด้วยที่ทำให้คุณกับอัญชันรู้สึกแย่” รินทร์ลดาลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาใกล้ตัว เธอจ้องมองอัญชันสลับกับศิวัชด้วยสายตาที่ยอมจำนนกับทุกอย่าง“คุณรินทร์...”“ฝากวัชด้วยนะ...หวังว่าเธอคงรักเขามากพอที่จะไม่ทำให้เขาเสียใจ” เธอยิ้มบางๆ ให้อัญชัน หญิงสาว พงักหน้าตอบรับ รินทร์ลดาจึงหันมองศิวัชที่ทำสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่“ผมขอโทษครับรินทร์...”“รินทร์จะกลับไปแต่งงานค่ะ ในเมื่อคุณเจอคนที่รักคุณจะรักได้แล้ว ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ” ศิวัชทำทีจะเข้าไปช่วยถือกระเป๋าลากแต่รินทร์ลดาถอยหลังเชิงปฏิเสธ“เดี๋ยวรถจะมาถึงละค่ะ คุณ...รักษาตัวด้วยนะคะ” รินทร์ลดายิ้มอย่างผู้แพ้พลางเดินลากกระเป๋าเดินออกไปยังลานหน้าบ้านที่บัดนี้มีรถคันหนึ่งจอดรออยู่แล้วสายตาคู่หนึ่งยืนหลบมองอยู่ที่ริมระเบียงบ้านในเงามืด มองดูภาพเหตุการณ์ทุกอย่างที่ราวกับว่าผิดแผนไปเสียหมด คนบางคนที่ถูกจัดเตรียมไว้ตามแผนกลับไม่เป็นไปตามแผนการที่ถูกวาง

บทที่ 20ธุรกิจกับความรัก“คุณพ่ออยากให้คุณแจงเอกสารจำนวนการผลิตและพันธุ์ชาที่ทางคุณจะส่งให้เราทุกเดือนค่ะ” หญิงสาวเอ่ยปากขึ้นเสริมหลังประธานพูดจบ“ทราบแล้วครับ จริงๆ ผมเตรียมรายละเอียดมาแล้ว นี่ครับ...” ศิวัชยื่นเอกสารให้ท่านประธานและหญิงสาวข้างๆ ทั้งคู่อ่านเงียบๆ ในขณะที่ประธานพงักหน้าช้าๆ และเผยรอยยิ้มอย่างพอใจออกมา“ถ้าตามเอกสารที่คุณแจ้ง ค่อนข้างน่าสนใจนะคะ เตี่ยว่าไง...” หญิงสาวหันไปหาท่านประธาน เขาเองก็พงักหน้าตอบรับอย่างพอใจเช่นกัน สักพักประธานก็นำเอาเอกสารสัญญาออกมาเพื่อให้ศิวัชเซ็น ประธานแจงรายละเอียดเป็นภาษาจีนก่อนจะยื่นเอกสารให้“เดี๋ยวนะคะ...เตี่ย! สัญญาข้อนี้หมายความว่ายังไงคะ” หญิงสาวหันมองหน้าท่านประธาน ใบหน้าไม่พอใจอย่างที่สุด ประธานจึงหันไปพูดคุยกับศิวัชต่อ“คุณศิวัช...ยุติเซ็นสัญญาก่อนค่ะ ดิฉันไม่เห็นด้วยกับสัญญาข้อนี้”“ครับ ผมแจ้งท่านประธานแล้วครับ เดี๋ยวให้ทางเลขาของท่านประธานแก้สัญญาข้อนี้ออก เพราะผมเองก็ไม่เห็นด้วยกับข้อตกลงนี้” ศิวัชหันมองอัญชันที่นั่งหน้าซีดอยู่ พลางเอื้อมมือไปกุมมือบางไว้แน่น“ขอบคุณค่ะที่คุณไม่เลือกทำธุรกิจบนข้อตกลงคุมถุงชนแบบนี้”“ผมไม่ใช่