บททั้งหมดของ วายุเป็นของซัน My sunshine: บทที่ 11 - บทที่ 20

ซันเตรียมของขวัญและจัดห้องแบบน่ารัก ๆ ไว้รอวายุ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเขากับวายุซึ่งบังเอิญตรงกัน เขาได้ซื้อเค้กก้อนใหญ่มา สั่งแบบพิเศษที่มีรูปเขาสองคน เขียนหน้าเค้กว่า ‘Love wayu & sun’ อย่างสวยงามรอบห้องเต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีแดง รวมทั้งในอ่างอาบน้ำ คืนนี้ซันจะให้รางวัลวายุชุดใหญ่ รับรองได้ว่าอีกฝ่ายน่าจะชอบแน่นอน เพราะเขาทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อแฟนหนุ่มอย่างเต็มที่ จึงออกมาดูโรแมนติกอย่างที่เห็นทางด้านวายุเองก็โดนเพื่อน ๆ คะยั้นคะยอให้ไปฉลองวันเกิดที่ร้านเหล้าเพราะกำลังเสี้ยนกัน ทว่าชายหนุ่มปฏิเสธและบอกว่าจะไปฉลองที่ห้องเอง ทั้งสองพยายามเซ้าซี้ยังไงแต่เขาก็ไม่อยู่ ยืนกรานว่าจะกลับอย่างเดียว เพื่อนที่เตรียมเซอร์ไพรส์ไว้แล้วจึงปล่อยเลยตามเลยเมื่อมาถึงห้องวายุก็ได้กลิ่นหอมของเทียนหอมที่ซันจุด โชยมาแตะจมูกเข้าอย่างจัง จนเขาทำหน้าเคลิ้มตาม พอลืมตาขึ้นก็หันมองไปรอบ ๆ ห้องจึงเห็นว่าถูกตกแต่งด้วยดอกกุหลาบอย่างสวยงาม แล้วไหนจะมีไฟสีแดงสลัว ๆ อีก ทำให้ดูโรแมนติกที่สุดทั้งหมดนี้คงจะเป็นฝีมือของซันสินะ !สักพักเห็นซันเดินออกมาจากห้องนอน อีกฝ่ายใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของวายุ สีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสเ

หลังจากซันและเพื่อน ๆ ได้ลงชื่อไปทำกิจกรรมในวันนั้น วันนี้จึงเข้าร่วมประชุมที่ลานใหญ่ของมหาวิทยาลัยเพื่อรับฟังคำชี้แจงเรื่องกิจกรรมต่าง ๆ ที่จะทำกัน แล้วก็จัดแบ่งรายชื่อว่าใครจะได้ขึ้นรถตู้คันไหนบ้างกลุ่มของวายุกับกลุ่มของซันนั่งห่างกันไม่เท่าไร ทั้งคู่หันมองกันเป็นระยะ ๆ ด้วยสายตาหวานซึ้ง โดยที่คนอื่น ๆ ไม่ได้สังเกตเพราะมัวแต่ฟังหัวหน้าที่รับผิดชอบกิจกรรมในครั้งนี้ชี้แจง“ก็อย่างที่ทุกคนรู้กันนะครับ ว่าทางมหา’ ลัยของเราจะมีกิจกรรมช่วยเหลือน้อง ๆ บนดอย ซึ่งพวกเราก็ได้ลงชื่อไปเข้าร่วมกิจกรรมหลายคนเลย เราในฐานะที่เป็นหัวหน้าที่รับผิดชอบก็รู้สึกดีใจนะ ที่ทุกคนอยากมีส่วนร่วม เราจะนำสิ่งของที่จำเป็นไปช่วยน้อง ๆ รวมทั้งผู้ใหญ่ที่อยู่ที่นั่น พวกเขาอยู่ในถิ่นทุรกันดาร จะไปในตัวเมืองทีก็ลำบาก เพราะฉะนั้นเราทุกคนจะต้องช่วยเหลือเท่าที่ช่วยได้”“ถือว่าเป็นกิจกรรมที่ดีมาก ๆ เลยนะ” นักศึกษาชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น“ได้ช่วยเหลือน้อง ๆ และผู้คนที่นั่น ถือว่าเป็นเรื่องราวดี ๆ” นักศึกษาชายอีกคนกล่าว“ได้บุญด้วยนะคะ” ดาวมหา’ ลัยของปีนี้พูดยิ้มแย้ม“ใช่” หัวหน้าที่รับผิดชอบพยักหน้า “อ้อ วันที่จะออกเดินทางคือว

ในคืนนี้ทุกคนนั่งล้อมกองไฟร้องเพลงซึ่งจัดกิจกรรมรอบดึก กลุ่มของวายุไปนั่งข้าง ๆ กลุ่มนักศึกษานิเทศศาสตร์ที่ใคร ๆ ก็คิดว่าแอบชอบชายหนุ่ม ทำให้เขากับผู้หญิงคนนั้นได้อยู่ใกล้กัน ส่วนซันเพื่อนก็จัดให้นั่งตรงข้ามจะได้มองเห็นวายุชัดซันได้นั่งใกล้กับเดือนคณะบริหารที่แอบชอบเขามานานแล้ว เพื่อน ๆ เลยใช้โอกาสนี้ในการล่อซื้อวายุ และเป็นไปตามคาดเพราะมีหลายจังหวะที่วายุหึงจนไม่เก็บอาการ“โว๊ะ !”“เป็นอะไรคะวายุ” ลดาวัลย์เอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะจู่ ๆ อีกฝ่ายก็ถอนหายใจดัง“เราแค่…” วายุปรายตาไปทางซันแวบหนึ่ง ก่อนส่ายหัว “ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกเซ็งนิดหน่อยเท่านั้นเอง”“ถ้าเซ็งก็ร้องเพลงดิ จะได้หายเซ็งไง” เพื่อนคนหนึ่งเสนอแล้วอีกหลายคนก็เริ่มเห็นด้วย พากันเชียร์ให้วายุร้องเพลง เจ้าตัวทำหน้าอิดออด ทว่าสุดท้ายก็ผงกหัว“ก็ได้” แล้วหันไปบอกคนดีดกีตาร์ “กูจะร้องเพลง…”จากนั้นเสียงกีตาร์ดังขึ้น ในขณะที่วายุเริ่มขับร้องบทเพลงพลางหันไปมองซันเป็นระยะ ๆ หาญที่สังเกตเห็นก็สะกิดบอกตุลย์“มึงดูดิ ไอ้วายุมันเลือกร้องเพลงรักซะด้วย” เขากระซิบเบา ๆ“แล้วมันแปลกตรงไหนวะ” ตุลย์ไม่เข้าใจ“นี่มึงคงไม่ได้สังเกตตอนที่ไอ้ว

เช้าตรู่ของวันใหม่เพื่อน ๆ ของกลุ่มวายุและซันออกมานั่งรออยู่ตรงจุดนัดรวมตัว โดยล้อมวงเมาท์มอยเรื่องของทั้งคู่อย่างออกรสออกชาติหลังจากได้เจอเหตุการณ์เมื่อคืน จนลืมสิ้นว่าเคยเป็นอริกันมาก่อนตอนนี้กลายเป็นว่าคุยถูกคอกันซะอย่างนั้น !“นี่ถ้าเมื่อคืนพวกเราไม่ออกมาก่อนนะ ไม่งั้นได้ดูหนังสดแน่ เกือบไปแล้ว” แจ็คเอ่ยขึ้น“มันสองคนไปรักไปชอบกันตั้งแต่เมื่อไร นานแค่ไหนแล้ววะ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไอ้วายุกับไอ้ซันเกลียดกันยังกับอะไรดี” ตาต้าสงสัยอองตวนจึงบอกว่า“กูก็คอยจับผิดและสังเกตมันทั้งคู่มานานแล้ว และเป็นคนแรกที่รู้ว่าไอ้ซันกับไอ้วายุแอบคบกัน แต่กูไม่ยอมบอกใครเท่านั้นเอง”“กูต่างหากที่รู้เป็นคนแรก” หาญโต้เถียง “กูไปเห็นไอ้วายุกับไอ้ซันนอนกอดกันในสภาพ เอ่อ…สภาพแก้ผ้าล่อนจ้อนในคืนวันเกิด”“ไม่จริง กูต่างหากเว้ย ที่เห็นและรู้เป็นคนแรก กูเห็นมันสองคนแอบจูบกันที่มอแบบจะ ๆ” อีกฝ่ายสวนทันควันอย่างไม่ยอม“เออ ใช่ กูก็เห็น” ตาต้ายกมือขึ้นส่วนแจ็คก็ยืนยันอีกเสียง“กูก็ด้วย”หาญเลยเถียงไม่ออกทีนี้ ได้แต่ทำหน้าเซ็งแล้วก็เงียบไป ในขณะที่อองตวนหัวเราะชอบใจก่อนถามว่า“ไง เถียงไม่ออกอะดิ๊”“…” คนถูกถามเงี

หลังกลับมาจากค่ายอาสาก็ติดกับเสาร์อาทิตย์พอดี วายุเอาแม่มาอ้างเพื่อให้ซันนอนที่บ้านนี้ต่อจนสำเร็จ บอกว่าแม่อยู่คนเดียวคงเหงาน่าดู ไหน ๆ เป็นวันหยุดแล้วก็อยู่เป็นเพื่อนท่านซะเลยตั้งแต่เปิดตัววายุอ้อนเก่งมาก ชอบเอาแต่ใจทว่าไม่ได้ท็อกซิกแบบให้ซันตามใจ ถึงกระนั้นอีกคนก็ไม่ได้รำคาญเท่าไรนัก ตรงกันข้าม…ออกจะชอบใจด้วยซ้ำไป“วายุ ทำไมมึงถึงไม่อนุญาตให้กูไปหาเพื่อนอะ” ซันเอ่ยถามแฟนหนุ่มขณะนั่งพิงไหล่กว้างบนเตียงนอน เพราะเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาแจ็คได้โทร. มานัดซันให้ออกไปเจอที่ผับ แต่วายุก็ไม่ให้ไป บอกผ่านมือถือเลยทีเดียววายุยิ้มกว้าง “ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะกูอยากนอนกอดมึงทั้งวันทั้งคืนไง ถ้ามึงไปแล้วกูจะกอดใครล่ะ จะให้กูกอดหมอนข้างหรือไง”“เหตุผลแค่นี้ ?”“แล้วจะเอาแค่ไหนล่ะ”ครืด ครืด !จู่ ๆ เสียงสั่นของมือถือก็ดังขัดจังหวะทั้งคู่ วายุกับซันหันมองหน้ากัน“มือถือของใครสั่นวะ”“ของมึงแหละวายุ เพราะมือถือกูตั้งเสียงเรียกเข้าเป็นเพลงที่กูชอบ แต่มึงอะตั้งระบบสั่น” ซันบอกวายุจึงหยิบมือถือของตัวเองที่วางอยู่ข้างหมอนขึ้นมา ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างแปลกใจกับเบอร์ที่โทร. เข้ามาเพราะไม่คุ้นเลย“เบอร์ใครวะเ