ตกเย็น...“หายไปไหนของเขานะ...ทำไมไม่รับสายเนี่ย” ว่านบ่นอุบอิบก่อนจะพยายามโทรหาลุงพงษ์อีกครั้งก่อนหน้านี้เขาบอกว่าไปเที่ยวกับเพื่อนเสร็จให้โทรหาเขาแล้วเขาจะมารับ แต่ตอนนี้กลับติดต่อไม่ได้ ปกติเขาไม่เคยแบบนี้ ถ้าไม่ว่างก็จะโทรมาบอกก่อนตลอด คิ้วเรียวจึงขมวดเข้าหากันมุ่น กระหน่ำโทรหาเขาอย่างร้อนใจ“คงไม่ใช่ว่าเกิดอุบัติเหตุอะไรหรอกนะ...” เธอเอ่ยเสียงเบาอย่างเป็นกังวล เดินวนไปวนมาในห้องได้ไม่กี่นาทีก็ตัดสินใจ ปั่นจักรยานไปหาเขาที่ร้านค้าเสียเลยปั่ก! ผลัวะ!“ไอ้พงษ์ ใจเย็นๆ เดี๋ยวมันก็ตายห่าก่อนหรอก” เสียงของ ‘ก้อง’ เอ่ยปรามพี่ชายของตนพร้อมกับดึงแขนให้ออกห่างจากร่างหนาที่นอนฟุ่บอยู่กับพื้นซีเมนต์สภาพเลือดอาบเต็มหน้า“มึงไม่ต้องมาห้ามกู กูจะเอาเลือดกะบาลของมันออก” ว่าแล้วเขาก็สะบัดแขนออก แล้วพุ่งตัวเข้าไปหาคนเมาที่หมดสติอยู่บนพื้นอย่างเดือดดาลผลัวะ!“ลุงพงษ์! นี่ลุงทำบ้าอะไรน่ะ” ว่านเบิกตาโตกับภาพสยดสยองตรงหน้า ทิ้งจักรยานล้มไปกับพื้นอย่างไม่ไยดีแล้วปรี่เข้าไปห้ามเขาเอาไว้ไม่ให้กระทืบร่างสะบักสะบอมบนพื้น“มึงไม่ต้องเข้ามายุ่งอีว่าน กูจัดการเอง”“ลุงพงษ์! ตั้งสติหน่อยได้ไหม เดี๋ยวก็ได้กล
Última actualización : 2025-12-27 Leer más