Nathaniel/Nathanelle
November 16, 2018
Mahigit dalawang linggo na ang nakakaraan magmula ng.. Magmula ng pagkawasak na naman ng puso ko. Mahigit dalawang linggo naring naninirahan si Janelle at si Nathanie-- Nathanelle sa bahay..
At puro adjustments ang ginagawa ko, mas lalo akong nagigising ng maaga para ipagluto ang asawa ko at pati narin si Janelle.. Ni hindi na nga ako makapagsabay sa pagkain tapos ako din ang nagluluto ng pagkain ni Nathanelle, magtitimpla ng gatas niya, at minsan pa.. Pinapatulog siya..
Hindi naman ako umaangal at sa totoo lang kagustuhan ko din naman na pagsilbihan ang bata.. Ewan ko ba, pakiramdam ko kasi responsibilidad ko iyon.. At nakakaramdam din ako ng kasiyahan sat'wing ginagawa ko iyon.
Janess' POV"Manang Mina! Tara na po." tawag ko kay manang Mina at dahan dahang inayos ang baby carrier na suot ko para maging maayos ang pagkakapwesto ng anak ko habang nakasandal ito sa dibdib Ko. Naglulumikot ang mga kamay nito na may suot na gloves at gumegewang din ang ulo.Nakakatuwa iyong panoorin.Hanggang ngayon ay nag uumapaw parin sa dibdib ko ang saya at pakiramdam na di makapaniwala nung ipanganak ko ang first child namin ni Nathan na si Baby Nathaniel.Every time na nasusulyapan ko ang anak ko ay hindi na mapuknat ang ngiti sa mga labi ko.. Nakakatunaw lang ng puso.Ang sarap lang sa pakiramdam
Kinakalikot ko ang kuko ko habang nasa gitna kami ng byahe ni Bryan."Ano ba yung ipapakita mo sa'kin at kailangan talaga na ngayon agad?" tanong ko sa kanya.Nilingon niya naman ako at saka ko lang napansin na para bang r-u-melax ang itsura niya. Kanina kasi ay parang tense na tense siya pero 'di ko lang pinapansin."S-secret nga lang yun." aniya.Hindi naman na ako umimik pa. Ilang minuto lang ang nakalipas pero miss na miss ko na agad ang anak ko.Hayy.. Don't worry baby, sandali lang naman si mommy eh.. Babalikan agad kita..Napabuntong hininga ako
Kinabukasan ay nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas at para bang nagsisigawan ang mga tao doon.Napilitan akong bumangon at ramdam ko pa talaga ang panghihina at pagkapagod ko hanggang ngayon. Ramdam ko parin kasi ang bigat sa dibdib ko dahil sa panganinip ko Kahapon, kaya nagbalik tuloy sa alaala ko ang nangyari'ng s-sunog..Pero ang labis na nakakapagtaka at nagpapagulo sa isip ko ay.. Ay kung bakit nasama si Janelle sa panagininip ko na 'yun.. Kung bakit.. Hawak niya ang anak ko?Napabuntontong hininga na lamang ako saka iniling-iling ang ulo ko. Kailangan ko ng kalimutan na iyon..Pumunta ako sa banyo tsaka naghilamos at nagsepilyo, pagkatapos ay tinitigan ko a
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at Mukha ni Shirley ang nabungaran ko.Nakatunghay ito sakin habang umiiyak na para bang hinihintay akong magmulat ng mata.Nanlaki ang mga mata nito ng tuluyan ko ng buksan ang mga mata ko at niyakap ako ng sobrang higpit. Humagulgol ito.."N-Ness.. Patawarin mo'ko.. Hindi ko sinasadya.. Please.." aniya."*cough* Ley.. I can't breath.""Sorry.. Huhu.. Nesssss." aniya at tsaka inalis ang pagkakayakap sakin. Tinakpan nito ang mukha at mas humagulgol, "Ghad.. I'll never forgive myself! Huhuhu." humikbi ito.Inabot ko naman ang braso n
Kung masakit na, tumigil ka na.Kung 'di mo na kaya, sumuko ka na.Kung nakakapagod na, ipahinga mo na.Kung nahihirapan kana, pakawalan mo na.Dahil may mga bagay na kailangan mo nang bitawan kapag mabigat na.May mga bagay na sadyang nakakasakit na.. Sa puntong hindi mo na kaya.Mga bagay na kailangang ipaubaya nalang sa iba kapag alam mong hindi mona matatawag na iyo pa.O... Naging pagmamay-ari mo ba talaga?Masakit man isipin.. Masakit man damh
JANESS"Hello?" napapaos ang boses kong bungad sa tumawag."Hi J! Gooood mooorrniiing! Hihihi." masiglang bati nang sa kabilang linya.Natawa ako ng marinig ang matinis niyang boses. Ang babae'ng to talaga, ke aga aga."Good morning din Shirley" nakangiti kong sabi habang napapikit-pikit pa. Inaantok pa 'ko eh. Six palang ata ng umaga."Hihi sareh, nabulabog ko ata tulog mo." tumawa pa siya "I just called to inform you na may mangyayaring munting handaan dito sa bahay mamayang gabi."Minulat ko na an
"Our baby won't surely like it if I hurt you.." He says.Our baby...Just the mention of our baby makes me want to cry my heart out. Ramdam ko na naman ang sakit. Hinagpis. At pangungulila.Pero wala akong karapatan maramdaman ang lahat ng 'yun.. Dahil ako..Dahil Ako ang may kasalanan.Just the thought of it bring new Tears to my eyes. Napapikit ako ng mariin. Kumikirot ang puso ko..My baby.. Mommy's sorry.."But I deserve it.. Saktan mo'ko, Nate.. Deserve ko iyon. Dahil kasalanan ko.. Diba? Kasalanan ko Nate.
"Janess! Thank God at sa wakas ay tumawag ka din! Ano ba'ng nangyari sa'yo ha? Kagabi pa kita Tinatawagan pero hindi ka sumasagot!! Nag-alala ako alam mo ba yun? Ha?? Hello? Janess! Sumagot ka! Ja--""Huminahon ka nga Ley." putol ko sa pagsisigaw ni Shirley sa kabilang linya. Ang ingay talaga ng babae'ng 'to. Pagkasagot ko palang sa tawag niya ay sigaw niya agad ang bumungad sakin.Pagkatapos ko kasing kumain mag-isa kanina ay pumunta ako dito sa kuwarto para maligo. Pagkalabas ko naman nang banyo ay naalala ko ang cellphone ko kaya kinuha ko ito at pagka-on ko palang nun ay sandamakmak na texts at tawag agad ang bumungad sakin. At lahat ng yun ay kay Ley galing."Aba't-- Hoy Babae! 'Wag mo 'kong ginaganyan! At huminahon?? Paano ako hihinahon h