BREE'S POV
Umingay ang cart nang ilapag ko ang tatlong patong ng canned meatloaf sa loob nito. “Nakakainis talaga!” sabi ko kasabay ng pagpadyak ko sa sahig.
Tinutulak ni Rainer ang cart kasunod ko habang ang mga kamay ko ay hindi matigil sa pagkuha ng mga delata.
“Siya ‘yung may gusto ng kasal for a business deal but he doesn’t want to make it work?” reklamo ko kay Rainer na palagay ko ay hindi naman nakikinig. Tumuloy pa rin naman ako. “Ano, itatali niya kaming dalawa sa buhay na pareho naming hindi gusto? Tabingi yata talaga utak no’n.”
Lumipat kami sa kabilang aisle kung nasaan ang mga condiments. Ang mga pinakamalalaking size ang pinagkukuha ko.
“In love din ba siya do’n sa babaeng ‘yun? That… that Rosetta?” Hindi ko naman balak na bitbitin pa ‘yung galit ko sa abogado ni Heath, pero sa inis ko nadadamay pa siya. “Secretly in love kaya sila sa isa’t isa?”Humarap ako kay Rainer at napaayos siya ng tayo na parang alam niyang ine-expect ko na may isasagot siya sa’kin. “Wala bang inutos sa’yo si daddy na mag-background check ka on Heath and everyone involved in his life?”
Umiling si Rainer.
Bumalik ako sa paglalakad. “Nung ni-research ko siya, I learned that his father passed two years ago. Ever since then siya na ang nagm-manage ng hotel nila. Wala rin namang na-associate sa kaniya na babae sa mga balita. That’s why I thought it would be okay if I married him.”
At somehow, at some point, naisip ko na baka may chance naman na maging magkaibigan kami.
“Hindi naman ako ilusyunada,” pagdepensa ko sa aking sarili nang maalala ko kung anong sinabi sa’kin ni Heath bago niya ko pagsarahan ng pinto kanina. “Hindi ko din naman iniisip na magkakaroon kami ng happy ever after ‘no? Excuse me lang ha. Hindi ko naman siya type!”
Humarap akong muli kay Rainer. “Kaya ikaw, kung pwede lang naman, ‘wag mong dagdagan ang sakit ng ulo ko. Be cooperative with me. I just want to live amicably dahil hindi ko naman din ginusto ang kasal na ‘to. Okay?!”
Parang naalarma ang mga mata ni Rainer pero tinalikuran ko na siya bago pa siya makapagtanong. I don’t think I’m in the mood to tell people kung paano ako pinwersa ng daddy ko na magpakasal.
Alam ko naman na sinabi niya lang na mas gusto ni Heath si Maeve para lang mag-volunteer ako. My sister is only eighteen for crying out loud! Ano, very pedophile lang ang datingan ni Heath na twenty-seven na?
Nalipat na kami sa meat section ng grocery at nagsimula na akong mamili.
“Hindi mo ba tinanong kay Heath kung bakit niya gustong magpakasal? Malay mo naman hindi lang dahil sa business ‘yun,” suhestiyon ni Rainer.
“Paano ko nga tatanungin eh hindi nga kami nag-uusap? Nakita mo naman kung paano niya ko tinaboy kanina, ‘di ba? Masyado siyang segurista pero parang hindi naman kailangan na maging ganito ang sitwasyon namin. To be honest, I don’t think that we should’ve gotten married. Masyadong mababaw ang rason.”
Rainer cleared his throat. Akala ko may sasabihin pa siya pero bumalik na siya sa hindi pag-imik. Kinuha ko na ang mga pinamili ko at naglakad na kami sa counter.
“Well, never mind,” sabi ko. “If he plans to continue this way, wala namang problema sa’kin. We’d just be two strangers living in the same house. I guess I only have to make him hate me enough that he would be the one to want divorce earlier. Two can play this game.”
Sa dulo ng mga mata ko, nakitang kong umiiling si Rainer. Hindi na ko nagtanong kung iyon ba ay dahil naririndi na siya sa pinagsasabi ko, o dahil hindi siya naniniwalang magagawa ko talaga.
Tinulungan naman ako ni Rainer na maglagay ng mga pinamili sa counter. Habang inii-scan ang mga item, ngumiti ang kahera sa’ming dalawa ni Rainer. “Matagal na po ba kayong mag-asawa, ma’am?”
Binalik ko ang ngiti niya at sumagot, “Last week lang.”
“Ang gwapo at ang ganda po siguro ng mga magiging anak niyo.”
Lalo lang lumawak ang ngiti ko. “I think so too,” sabi ko at sumulyap kay Rainer.
Muntikan na kong matawa nang makita kong namumula ang mga pisngi niya.
——
I am fairly good in the kitchen—nope, scratch that. I am one of the best in the kitchen. Sikat ang channel kong “Cooking is a BREEze” na may tumataginting na five hundred thousand subscribers.
Karamihan ng ipon ko ay nakuha ko mula sa aking channel at kalaunan lang ay nakapagbukas ako ng maliit na restaurant malapit sa aking dating kolehiyo.
“Hey, bakit hindi ka masyadong kumakain ng gulay?” tanong ko kay Rainer dahil nakita kong inusog niya ang mga ito sa kabilang parte ng kaniyang plato.
“Kakainin ko naman, uunahin ko lang ‘tong isang ulam,” sabi niya na may kasamang singhap.
“Is there anything that you don’t eat?” sumubo na din ako. “Para alam ko kung may dapat ba kong hindi ilagay sa mga ulam.”
Umiling siya. “Bawal ang pihikan sa pagkain noong nasa academy ako. You have to eat whatever is served.”
Napaangat ang ulo ko nang marinig kong bumukas ang main door. Wala pang ilang segundo, pumasok na si Heath sa dining area.
“Aga mo ha,” komento ko at hindi ako gumalaw para paghainan siya. “I’m sorry I didn’t cook enough. Akala ko kasi mamayang gabi ka pa.”
Parang nagkaroon naman ng delubyo sa mga mata ni Heath at mas lalo lang nagliyab ang mga ito nang tumama sa likod ni Rainer.
“This is the bodyguard,” sabi ko lang. “Rainer, Heath. Heath, Rainer.”
Tumango lamang si Rainer kay Heath bago ito bumalik sa kaniyang pagkain. It’s nice to know na hindi lang ako ang binibigyan niya ng silent treatment.
“Talagang pangdalawa lang niluto mo when I told you earlier that I would be home by dinnertime?”
Nagkibit-balikat ako sa kaniya. “I thought you hire maids to do menial things for you?”
“Eh wala pa ngang maid eh.”
Tinuro ko ang isang kabinet sa kaniya. “May mga delata diyan. Magbukas ka. If you don’t want them, you can always order.”
Isang pilit at galit na ngiti lang ang binigay sa’kin ni Heath. “No thanks.”
“Okie,” sabi ko at dinala na ang aking plato sa lababo. “I thought about making the dish three servings but maaga kasi ako tomorrow eh. It would’ve taken a lot of time since two slices lang ng meat ang kasya sa pan.”
“Anong mayroon bukas?” tanong ni Heath at humilig sa pintuan.
“I have to go to an event,” sabi ko na medyo proud. “I am one of the speakers for a culinary school’s nutrition fair.” Pinunasan ko na ang mga kamay ko at nilagpasan siya palabas ng kusina. “So if you don’t mind, get your own food and I’ll be sleeping because I need my beauty rest. Good night!”
Tawa-tawa pa ko ngayon. Pero ang hindi ko alam, ang pagbanggit ng event na ‘yun kay Heath ay pagsisisihan ko lang pala.
HEATH’S POVAkalain mo nga namang sa ganitong babae pala ako maikakasal?Nakatingala ako sa stage at sumabay sa masagabong palakpakan ng mga taong nakikinig sa pinagsasabi ng asaka kong si Brianna. Hindi ko naman maiwasan ang hindi mapangiti.To be honest, I thought that she would be someone who is a good-for-nothing spoiled brat. Mataas ang posisyon ng tatay at kasangkot sa madaming negosyo. Mayaman ang pamilya nila. Hindi naman siguro masama na in-assume ko ‘yung worst.Nag-ikot-ikot na ko bago pamandin makababa ng stage si Brianna. Naka-disguise ako ngayon pero wala pa kong intensyon na magpakita sa kaniya. Busy ang araw ko dapat sa opisina, pero ewan ko ba, paggising ko kaninang umaga naintriga ako dito sa event na nabanggit niya kagabi.
BREE’S POVIlang araw na din ang lumipas simula nang mag-usap kami ni Heath doon sa event. Simula noon, halos hindi na kami nagpapansinan. Mabuti nga. At least ngayon alam ko na wala talaga siyang intensyon na magkaroon kami ng maayos na pagsasama.Hihintayin ko na lang na magsawa siya sa ganitong sistema o hindi naman kaya ay ipamadali ko na ang pagpapagawa ng lintek na building na ‘yan para maghiwalay na kami.Dahil hindi kami nag-uusap, hindi din kami nag-aaway. It’s kind of a win-win situation for me. Pero ewan ko din ba sa nararamdaman ko. Parang mas gusto pang magpaka-martyr at subukan pa rin na makipagkaibigan kay Heath.“Patay na ‘yan,” sabi ni Rainer nang hindi inaangat ang mga mata ni
BREE’S POV“Hibang ka ba?” ang tangi kong nasagot kay Heath.Umatras siya at nanlisik ang mga mata sa’kin. “Kakasabi ko lang na kailangan natin mag-effort para gumana ‘to, tapos ‘yan ang sasabihin mo sa’kin?”Kinuha ko na ang pagkakataon at tumayo na ko. Sinandal ko ang aking sarili sa lababo dahil parang hinugot niya lahat ng hangin ng sistema ko.“Ang random mo naman kasi!” sabi ko sa kaniya. “Bigla-biglaan kang nagiging romantiko. Hello? Eh hindi nga tayo nagpapansinan simula nung kinasal tayo.”Sa pagkakasabi ko no’n, ako ay napasinghap. “Oh my goodness,” paghawi ko sa buhok ko. “Ano
HEATH’S POV “I hava a hotel to manage. A mafia organization to run. Now, I have a wife to put on top of it all.” Natawa si Elijan sa’kin. “It’s not always going to be this bad.” “Kaibigan ba talaga kita o ano?” tanong ko sa kaniya at lumiyad sa upuan. Si Elijah ang kanang-kamay ko sa lahat ng aking ginagawa. Siya din ang aking nag-iisang kaibigan na nakakaalam ng mga sikreto ko. “Syempre, kaibigan,” sabi ni Elijah nang may isang ngisi. “The problem is, I don’t think your wife would appreciate getting kidnapped.” Napakamot ako sa aking kilay. “Eli, you’re not really helping. Sinusubukan ko na ngang i-justify kung bakit ko siya kailangan kidnapp-in eh. Kontra ka naman. I’m just trying to keep her safe.”  
BREE’S POVDalawang araw na ang nakakalipas nang umalis si Heath. Kung tahimik ang bahay namin noon, parang sementeryo na ito ngayon sa katahimikan.Hindi ko din maintindihan. Gusto ko na wala si Heath sa bahay pero ako naman ‘tong hindi mapakali na alam kong kami lang ni Rainer ang tao do’n.Ang naging ending ko tuloy, masyado na kong nananatili dito sa Nifty Canteen. Ang mga bagay na ang manager ko ang gumagawa, ay ako na ang nag-aasikaso. Maaga ko nang pinapauwi ang mga trabahador ko at ako na din ang nagsasara ng restaurant.Maga-alas dose na ng gabi at hinatak ko na ang roll-up pababa. Kahit na nasa paligid kami ng unibersidad, wala na ding tao sa labas ng ganitong oras.
BREE’S POVParang ilang minuto ang tinagal bago pa matigil si Heath sa kakabaril, pero alam kong ilang segundo lang talaga ito. Nakapikit pa ko at nagulat nang maramdaman ang mainit niyang kamay.He inclines his head to the side. “Let’s go.”Napabangon ako kaagad nang marinig ang pagmamadali sa kaniyang boses. Tinulungan niya kong makatayo at hinawakan ang kamay ko. Bago kami tuluyang makalabas ng kwarto, lumingon ako. Dalawa lang ang nakahiga sa sahig na may bakas ng dugo sa iba’t ibang parte ng katawan.“We have to go back,” sabi ko sa kaniya. “Si Rainer.”Gumawa siya ng naiiritang tunog sa kaniyang bibig. “Wala akong pakialam sa ka
BREE’S POVNaintindihan din ng katawan ko na wala na kami sa peligro. Madaming tao ang sumalubong sa’min ni Heath. Karamihan ay binati siya ng “boss”. Lahat sila ay madalang mga baril at mukhang seryoso ang mga mukha. Ni wala manlang suot ng mga bullet proof vests at tanging angas lang ang proteksyon laban sa kung sino pang nasa loob.I rest my forehead against the nape of Heath’s neck.“Si Rainer,” sabi ko pero parang bulong na lang ang lumabas.“You just stepped into safety,” malamig niyang tugon sa’kin. “Stop thinking about your stupid bodyguard for once.”Napapikit na ko sa pagod. Bago pa man niya ko madala sa nag-iint
HEATH’S POV“She’ll wake up tomorrow,” sabi sa’kin ng doctor. “More than anything, she needs rest. She’s going to be fine.”Nagpasalamat na ko sa buong medical team at lumabas ng bahay. Pinagbantaan ko ang mga guard na nasa labas ng aming pinto, “If something happens to my wife, I’m going to take all of your heads.”Tumango lang sa’kin ang mga ito at sumakay na ko ng kotse.It’s been a long f*cking night.Napakuskos na lang ako sa’king mukha.Dahil alanganing oras na, hindi naging ganoon katagal ang biyahe ko papunta ng headquarters. Tumango lang ako sa lahat ng bumati sa’kin papa