Share
บทที่ 206 ฉันมาที่นี่ เพื่อหัวเราะเยาะนาย
Related chapter
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 207 ฉันมาที่นี่เพื่อดื่มกับนายจนถึงรุ่งเช้า
นั่นเป็นคำพูดที่ต่อสู้กันอย่างชัดเจน แต่ฌอนเพียงแค่ยืนอยู่บนสุดของบันได ดวงตาสีดำสนิทของเขาจ้องไปบนใบหน้าที่เย้ยหยันของผู้มาเยือน เขาไม่ได้พูดตอบกลับแม้แต่คำเดียวความเงียบขยายออกไปอย่างน่าขนลุกราวกับความสงบก่อนที่จะเกิดพายุลูกใหญ่พ่อบ้านโอ้คส์รู้สึกอยากจะวิ่งหนีด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่เท้าของเขารู้สึกหนักมากราวกับว่าพวกมันถูกตอกลงกับพื้น เขาไม่สามารถยกพวกมันขึ้นได้เลยเขาตำหนิ ไฮด์ โซรอส ผู้มาเยือนอย่างลับ ๆ เขาหยาบคายขนาดนี้ได้ยังไง? ยิ่งในช่วงเวลาที่อ่อนไหวเช่นนี้ด้วย พ่อบ้านโอ้คส์เป็นพ่อบ้านมาหลายปีแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นใครตั้งใจที่จะต่อสู้ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้“ทำไมนายถึงอยากหัวเราะเยาะฉัน? บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรมยังคงยืนอยู่ และสจ๊วตก็มีพลังอำนาจเหมือนเช่นเคย ถ้าเราย่ำเท้าแม้แต่นิด ทั้งเมืองเอสก็จะสั่นสะท้าน”ไฮด์เพียงแต่หัวเราะเยาะเขามากยิ่งขึ้น “ใช่แล้ว สจ๊วตยังคงเป็นผู้นำ ไม่ต้องถึงขนาดย่ำเท้า เพียงแค่สจ๊วตจามเมืองเอสนี้ด็สั่นสะเทือนแล้ว” เขาโค้งริมฝีปากของเขาอย่างกล้าหาญ “แต่คุณชาย ฌอน สจ๊วต นายไม่สามารถควบคุมภรรยาของนายได้! ฮ่า ๆ ๆ ขอให้ฉันหัวเราะสักห
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 208 อดีตของหัวใจ มันก็คืออดีต
สามปีต่อมามีโฮมสเตย์ที่ค่อนข้างไม่เป็นทางการอยู่ริมฝั่งของเอ๋อไห่ แทนที่จะเป็นโฮมสเตย์จริง ๆ แล้วมันเป็นเพียงบังกะโลเล็ก ๆ สามชั้นเท่านั้น เมื่อเทียบกับโฮมสเตย์อื่น ๆ รอบ ๆ แล้วมันเล็กมากแม้ว่ามันจะตั้งอยู่ริมฝั่งเอ๋อไห่ แต่ทำเลก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก โฮมสเตย์ที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปอย่างน้อยหลายร้อยเมตรผู้หญิงคนหนึ่งสวมท่อนบนและกางเกงขายาวผ้าฝ้ายทรงหลวมที่หาได้ทั่วไปในสถานที่แห่งนี้กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้โยกไม้ไผ่แบบดั้งเดิมที่ระเบียง เก้าอี้โยกไปมาพร้อม ๆ กับตัวของผู้หญิงทีโยกไปด้วย เก้าอี้ทรงสี่เหลี่ยมข้างเก้าอี้โยกนั้นมีหม้อชาผู่เอ๋อร์สีเขียวแต้มด้วยสีทองและถ้วยน้ำชาที่ถูกดื่มไปแล้วครึ่งหนึ่ง บ่อยครั้งที่จะมีนกน้ำบินผ่านผิวน้ำของทะเลสาบเอ๋อไห่ เพื่อล่ากุ้งแม่น้ำตัวเล็ก ๆ ที่เป็นอาหารพิเศษของที่นี่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าจนดูน่าสัมผัส ราวกับว่าคุณสามารถเอื้อมมือไปจับเมฆสีขาวปุยได้สักกำมือ มีต้นไม้เก่าแก่ล้มอยู่ริมตลิ่ง ระดับน้ำในทะเลสาบจะต้องเพิ่มสูงขึ้นแน่ ๆ เพราะในตอนนี้ยังสามารถมองเห็นตอไม้เก่าแก่ในน้ำ และมีนกแก้วตัวหนึ่งบินมาเกาะอยู่ที่นั่น อาจจะเป็นเพราะหนีออกจากบ้านของใครบางคน
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 209 เปลือกนอกที่หดหู่
โจโจ้หยิบถ้วยชาขึ้นมาจากเก้าอี้ทรงสี่เหลี่ยมทันที เธอยื่นถ้วยพร้อมจานรองให้ผู้หญิงคนนั้น เมื่อผู้หญิงคนนั้นยืนขึ้นผมของเธอดูยาวอย่างน่าประหลาดเกือบที่จะถึงเอวของเธอ และมัดด้วยยางมัดผม เธอรับถ้วยจากโจโจ้แล้วเปิดฝาออกจิบชาก่อนจะใส่ฝากลับเข้าไปที่เดิม“ไปเอาสัญญา และตามฉันมาโจโจ้” จากนั้นหญิงสาวก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน เธอก้าวอย่างเชื่องช้า“ฉันมาแล้ว นายท่าน” โจโจ้วิ่งราวกับสายลมไปที่เคาน์เตอร์ และนำซองหนังออกมา ก่อนที่จะวิ่งกลับไปหาผู้หญิงคนนั้น หลังจากนั้นเธอก็เดินตามนายจ้างไปทีละก้าว ผู้หญิงคนนั้นเดินช้ามากโจโจ้ก็เลยเดินช้าด้วย โดยปกติคนปกติจะใช้เวลาสองหรือสามนาทีในการเดินจากระเบียงไปยังชั้นสอง แต่ทั้งสองคนใช้เวลาอย่างน้อยสองเท่า อย่างไรก็ตามโจโจ้ไม่ได้ขอให้ผู้หญิงคนนั้นเดินเร็วขึ้นเลยเมื่อพวกเขามาถึงชั้นสอง พวกเขาก็สามารถได้ยินทั้งคู่โต้เถียงกันอย่างดุเดิอดจากทางเดินผู้หญิงคนนั้นหยุดเดิน การมองที่ไร้กังวลเลือนหายไปจากใบหน้าของเธออย่างช้า ๆ และถูกแทนที่ด้วยสายตาที่เย็นชา โจโจ้ไม่รู้ว่าทำไม แต่ทุกครั้งที่แขกของพวกเขาทะเลาะกันที่โฮมสเตย์ เจ้านายที่แสนขี้เกียจของเธอแทบจะไม่มีอารมณ์ที
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 210 สามปีนั้น และ สามปีกับไวรัล โพสต์
ไม่มีคำใดที่จะอธิบายถึงความตกใจที่เอลิออร์รู้สึกได้ในขณะนี้ เขาได้ยินเพื่อนของเขาพึมพำอย่างงุนงงในหู “ถ้าฉันไม่ทำโทรศัพท์หล่น…” และ “ถ้าฉันไม่ได้ขยับลิ้นชักตอนไปหยิบ…” ด้วยเหตุนี้เอลิออร์ก็คิดออกแล้ว เพื่อนของเขาขยับลิ้นชัก เมื่อเขาพยายามจะหยิบโทรศัพท์ แต่นั่นทำให้เขาค้นพบความลับนี้ซึ่งซ่อนอยู่มานานหลายปี“ถ้าเพียง แต่ฉันไม่วางโทรศัพท์…“ถ้าเพียง แต่ฉันไม่ได้หยิบมันขึ้นมา…”เอลิออร์กำหมัดแน่น ฟังคำพูดซ้ำซากที่น่าหดหู่ของเพื่อนของเขา ที่เอาแต่พูด “อาจจะ” และ“ อาจจะ” ตอนนี้ฌอนเป็นเหมือนชายวัยกลางคนที่ภรรยาของเขาหอบผ้าหอบผ่อนหนีเขาไป เขาดูเหมือนคนแก่ที่หมดสิ้นทุกอย่าง เอลิออร์อยากจะตบหน้าเขาจริง ๆ และบอกให้เพื่อนสนิทของเขาพูดจาดี ๆ แต่…เขาพาตัวเองไปทำเช่นนั้นไม่ได้!“ถ้า…ถ้าฉันสังเกตเห็นก่อนหน้านี้!” ชายผู้เต็มไปด้วยการปฏิเสธ และความหดหู่ หวาดกลัว วิ่งหนีจากความจริง และลงเอยด้วยการส่งเสียงบ่งบอกถึงความเสียใจที่ฝังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเขา!ถ้าเขาสังเกตเห็นก่อนหน้านี้ ตอนจบของเรื่องนี้จะเปลี่ยนไปหรือไม่?เขาจะมีภรรยาที่สวยงามและลูก ๆ ที่น่ารักกับเขาหรือไม่?เอลิออร์มองชายตรงหน้า พ
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 211 นายท่านเรามีแขก
รถจี๊ปเดินทางไปตามท้องถนนบนภูเขา ไม่จำเป็นต้องเปิดเครื่องปรับอากาศในรถ หลังจากเปิดหน้าต่างแล้วสายลมก็พัดพาอากาศบริสุทธิ์เข้ามาภายในตัวรถ"นี่ไง?" รถค่อย ๆ มาหยุด บนเบาะหลังของรถมีชายคนหนึ่งสวมชุดลำลอง คิ้วที่ดูดีของเขาขมวดลงเล็กน้อย เขาสำรวจสภาพแวดล้อมรอบ ๆ และพึมพำในใจว่า "ที่นี่ไม่ไกลไปหน่อยหรอ?"เอ๋อไห่ใหญ่โตมีโฮมสเตย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่สร้างขึ้นริมทะเลสาบ อย่างไรก็ตามคนส่วนใหญ่ชอบที่จะอยู่ในเขตเมืองเก่าริมเอ๋อไห่ แม้ว่าพวกเขาจะค่อนข้างไม่เต็มใจเพราะเมืองเก่านั้นแออัดมาก ๆ ตรงกันข้ามสถานที่แห่งนี้อยู่ห่างไกลเล็กน้อยจากเมืองเป็นเพราะเหตุนี้ โฮมสเตย์ที่นี่จึงไม่ได้เป็นเชิงพาณิชย์และอากาศบริสุทธิ์กว่าในเมืองมาก“ผมแน่ใจว่าถูกต้องครับนายท่าน นี่คือสถานที่ในโพสต์นั้น” ผู้ช่วยที่มีผมเกรียนมากับชายในชุดลำลอง “นี่คือโฮมสเตย์ เมมโมรีโฮมสเตย์ โฮมสเตย์แห่งความทรงจำอย่างนั้นหรือ”“ขับรถเข้าไปที่นั่น”"ครับ นายท่าน"เครื่องยนต์ของรถได้รับขับเคลื่อนอีกครั้ง เพื่อขับไปยังโฮมสเตย์ที่ชื่อ เมมโมรีโฮมสเตย์ในโฮมสเตย์โจโจ้ได้เห็นรถที่ใกล้เข้ามาสักพักแล้ว เธอก็ตื่นเต้นร่าเริงพลางเอ่ยขึ้นด้วย
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 212 สวัสดี
มีสายตาแปลก ๆ ในสายตาของผู้ชายที่มีเสน่ห์คนนี้ เขายิ้มอย่างไม่ค่อยน่าไว้วางใจนัก และพยักหน้า “มีห้องว่างไหมครับ?”"มี มี มี มี!" ใครก็ตามที่ทำเกี่ยวกับธุรกิจโฮมสเตย์มักจะได้พบเจอผู้คนมากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกของโจโจ้ที่ได้พบกับชายหนุ่มรูปหล่อที่มีออร่าที่เป็นเอกลักษณ์และมีเสน่ห์เช่นนี้ชายคนนั้นเดินตามโจโจ้เข้าไปในล็อบบี้ เขาสังเกตเห็นหน้าต่างที่สว่างสดใส และโต๊ะทำงานที่สะอาดสะอ้านทันทีที่เข้ามาในล็อบบี้ ในขณะที่เขายืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับ เขาสามารถมองเห็นวิวของลานภายใน และทะเลสาบเอ๋อไห่ที่อยู่ห่างออกไปเล็กน้อยผ่านประตูกระจกอย่างไรก็ตามแนวการมองเห็นของชายคนนั้น ก็หยุดลงที่เก้าอี้เอนกายแถบไม้ไผ่บนระเบียงของลาน หลอดไฟดับลงในหัวของเขาในชั่วพริบตา“คุณผู้ชายคะ เรามีข้อตกลงการเข้าพักที่โฮมสเตย์ของเรา ลองดูสิว่าคุณรับได้ไหม?” โจโจ้มอบข้อตกลง แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมเจ้านายของเธอถึงสร้างข้อตกลงแปลก ๆ เช่นนี้ แต่ก็ไม่มีข้อยกเว้นใด ๆ เกิดขึ้นตั้งแต่วันที่เธอเริ่มทำงานที่นี่แขกทุกคนต้องยอมรับข้อตกลงนี้ก่อนจึงจะสามารถเข้าพักที่นี่ได้ชายคนนั้นรับข้อตกลงด้วยนิ้วเรียวของเขา เขาดูสับสนเล
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 213 ช่างน่าสนใจ
การจ้องมองของไมเคิลไม่ละสายตาจากผู้หญิงตรงหน้าเขาเลยเขาสามารถมองเห็นความสับสน และงุนงงในรูม่านตาที่สดใสเหล่านั้นได้อย่างชัดเจน เขาหัวเราะเบา ๆ ในใจ…ใช่ผู้หญิงคนนี้จะจำเขาได้อย่างไร?เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ การดำรงอยู่ของเขาช่างน่าอึดอัดอย่างแท้จริงในสายตาของครอบครัวสจ๊วตที่ยิ่งใหญ่และร่ำรวย เขาเป็นเพียงลูกนอกสมรส การได้รับตำแหน่งลูกนอกสมรสของครอบครัวที่ร่ำรวยไม่ใช่สิ่งที่น่าภาคภูมิใจเท่าไหร่นักดังนั้นการดำรงอยู่ของเขาจึงถูกกำหนดให้ดูอึดอัดและขัดแย้งมีใครอยากเป็นลูกนอกสมรสของครอบครัวที่ร่ำรวยไหม?โลกต้องการสายเลือดของครอบครัวสจ๊วต แต่เขาไม่สามารถรอวันที่เขาจะปล่อยให้เลือดทั้งหมดของเขาสะอาดได้!ผู้หญิงคนนี้ไม่ทราบถึงการมีอยู่ของเขา เขาไม่ได้อยู่ในความทรงจำของเธอ แม้ว่าเขาจะทำเช่นนั้นเขาก็จะดำรงอยู่แค่ในฐานะ ‘ไมเคิล ลูเธอร์’ ที่น่าอับอายซึ่งใคร ๆ ก็ต่าวซุบซิบนินทากันอย่างไรก็ตามในความทรงจำของเขาผู้หญิงคนนี้มีอยู่จริงตอนที่เขายังเด็กมาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่มีพ่อ ต่อมาแม่ของเขาได้พาเขาไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ แม่ของเขาซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้ข้างอาคาร แม่ของเขาชี้ไปที่รถที่ขับผ่
บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 214 ดาเมจรุนแรง
"ฉันขอโทษ"ชายคนนั้นวางถ้วยน้ำชาลงอย่างสง่างามมันคืออะไร? ผู้หญิงคนนั้นมองเขาด้วยความงุนงง นั่นคือถ้วยของเธอ เธอไม่เคยเจอใครทำแบบนั้นมาก่อน ถ้วยชานั้นเป็นของใช้ส่วนตัว ของใช้ส่วนตัวเช่นนี้สามารถใช้ร่วมกับคนแปลกหน้าได้หรือไม่?ตอนนี้เธอรู้สึกรำคาญเล็กน้อย "คุณลูเธอร์…ใช่ไหม? ฉันสามารถให้คุณยืมเก้าอี้เอนกายของฉันได้ แต่ฉันไม่คิดว่าเป็นความคิดที่ดีที่คุณลูเธอร์จะใช้ของใช้ส่วนตัวเช่นถ้วยชาของฉันโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน หรือว่าคุณมีนิสัยหรือรสนิยมที่ชอบดื่มถ้วยชาของคนแปลกหน้าใช่หรือไม่?”“อย่าโกรธสิ” ไมเคิลยกมือขึ้นพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ และมองเธอด้วยรอยยิ้ม เขาปลอบโยนและพูดว่า “ตอนนี้ฉันกระหายน้ำและไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้ถ้วยนี้อยู่ ไม่เช่นนั้นฉันจะขออนุญาตจากคุณก่อน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม หากสิ่งนี้ทำให้คุณไม่สบายใจฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”คำพูดของเขาฟังดูจริงใจมากในตอนแรก แต่ถ้าใครตั้งใจฟังเขา ก็จะรู้ว่าผู้ชายไมเคิลคนนี้ไม่จริงใจกับคำขอโทษของเขาเลยเขาจะขออนุญาตฉันหรอ? นั่นหมายความว่าอย่างไร? เมื่อเขารู้ว่าถ้วยนี้เป็นของเธอ ทำไมเขาถึงต้องขออนุญาตเธอด้วยล่ะ? นี่เป็นการบอกนัย ๆ ว่า แ
Latest chapter
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 331 เรื่องราวพิเศษ: จุดจบ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 330 เขากักขังร่างกายของเธอ เธอกักขังหัวใจของเธอ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 329 เจน ดันน์ สิ่งที่เธอทำคือเอาแต่วิ่งหนี
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 328 บังคับเธอทีละขั้น
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 327 แขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 326 ฉันเหนื่อยกับเกมนี้เต็มทนแล้ว
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 325 ฉันรักคุณ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 324 ในที่สุดเจนก็ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
- บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย บทที่ 323 เขาสร้างเรือนจำอีกแห่งให้กับเธอ
