บทที่ 208 อดีตของหัวใจ มันก็คืออดีต

สามปีต่อมา

มีโฮมสเตย์ที่ค่อนข้างไม่เป็นทางการอยู่ริมฝั่งของเอ๋อไห่ แทนที่จะเป็นโฮมสเตย์จริง ๆ แล้วมันเป็นเพียงบังกะโลเล็ก ๆ สามชั้นเท่านั้น เมื่อเทียบกับโฮมสเตย์อื่น ๆ รอบ ๆ แล้วมันเล็กมาก

แม้ว่ามันจะตั้งอยู่ริมฝั่งเอ๋อไห่ แต่ทำเลก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก โฮมสเตย์ที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปอย่างน้อยหลายร้อยเมตร

ผู้หญิงคนหนึ่งสวมท่อนบนและกางเกงขายาวผ้าฝ้ายทรงหลวมที่หาได้ทั่วไปในสถานที่แห่งนี้กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้โยกไม้ไผ่แบบดั้งเดิมที่ระเบียง เก้าอี้โยกไปมาพร้อม ๆ กับตัวของผู้หญิงทีโยกไปด้วย เก้าอี้ทรงสี่เหลี่ยมข้างเก้าอี้โยกนั้นมีหม้อชาผู่เอ๋อร์สีเขียวแต้มด้วยสีทองและถ้วยน้ำชาที่ถูกดื่มไปแล้วครึ่งหนึ่ง บ่อยครั้งที่จะมีนกน้ำบินผ่านผิวน้ำของทะเลสาบเอ๋อไห่ เพื่อล่ากุ้งแม่น้ำตัวเล็ก ๆ ที่เป็นอาหารพิเศษของที่นี่

ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าจนดูน่าสัมผัส ราวกับว่าคุณสามารถเอื้อมมือไปจับเมฆสีขาวปุยได้สักกำมือ มีต้นไม้เก่าแก่ล้มอยู่ริมตลิ่ง ระดับน้ำในทะเลสาบจะต้องเพิ่มสูงขึ้นแน่ ๆ เพราะในตอนนี้ยังสามารถมองเห็นตอไม้เก่าแก่ในน้ำ และมีนกแก้วตัวหนึ่งบินมาเกาะอยู่ที่นั่น อาจจะเป็นเพราะหนีออกจากบ้านของใครบางคน