*****
Prologue
I was betrayed by one of my men and for that reason, I couldn’t control the anger that was invading in my whole body, it’s summoning out the monster inside me. I clenched my teeth and curled my fist into a tight ball as I rationalized how the poor man who’s at the mercy of my foot deserved to cough blood. I spared him a little breath until his body finally gave up.
I sighed. Why did my underlings betray me despite the good salary I was giving them?
I couldn’t believe what that man did. I trusted him yet he chose to be a traitor.
Hindi naman ako ganoon ka sama. Tinu-torture ko ang mga traydor sa hanay ko at iniiwanan ng kunting hininga hanggang sa mamatay dahil sa hindi na kaya ng katawan ng mga ‘to. Kapag nakayanan well, it’s a good thing pero kinukulong ko ang mga traydor sa Isla na pag mamay-ari ko kaya nasisigurado niyang hindi na ito makakatakas.
Sumakay ako sa sasakyan at nag-drive papuntang company ko. I needed to go to my company to show my happy side, ang personalidad na ginagamit ko para itago ang pinakalayunin ko, bago ko pa maisipang mang-massacre ng ibang grupo.
"Ring.ring.ring," tunog ng cellphone ko.
“Hello! Yes, Manang?”
“Sir! Napaalis ko na po ang maid na gusto niyong matanggal.”
“Good!”
“Pero, Sir! Tigil-tigilan niyo na po ang magtanggal ng mga maid baka wala na ho akong mahanap na kapalit sa susunod.”
Natawa ako, “If they promise that they will not flirt with me, I will not fire them.”
“Sir! Saan naman kaya ako makakahanap ng babae na tatanggi sa kagwapuhan niyo, sir?”
“Well, good luck, Manang!”
Binabaan ko na ito ng tawag baka kung ano na naman ang masabi no’n.
Sumasakit ang ulo ko sa mga babae. Nakikipagtalik naman ako sa tamang lugar pero ni minsan hindi ako nagdala ng babae sa bahay namin. Kaya palaging may maid na natatanggal ay dahil hindi trabaho ang pinunta kundi ako. Wala akong magawa kundi sisantehin ang mga ‘to.
Then suddenly a sad memory appeared in my mind. The memory that I wanted to forget, the memory that changed me and my life.
“Happy Birthday to you! Happy birthday to you!” his mother and father greeted him.
His parents held a small party for his 15th birthday. They only invited their family relatives. “Happy Birthday, Travis!” His Mom kissed his forehead.
“Thank you! Mommy.” He smiled at her.
“Happy Birthday, son!” Ginulo naman ng Dad niya ang kanyang buhok.
“Thank you, Dad! I love you both.” He kissed both of their cheeks.
“Make a wish muna, anak, before you blow the candle.” Tumango siya sa mom niya.
He closed his eyes and wished for his family to be like this forever, a happy one, yet the moment he opened his eyes to blow the candle, a deafening explosion shattered his world and turned his wish the other way around.
Umiling-iling ako para mawala sa isipan ko ang ala-ala na bumabangongot sa akin tuwing gabi. Ayaw ko nang balikan ang mapait na pangyayaring iyon.
Pagdating ko sa sariling kompanya ko, binati kaagad ako ng mga empleyado ko. And I started showing my fake side again.
CHAPTER 1 MAGANDANG BUHAY MGA KAMARE! Another great day isn’t it? Another day to find a job again! “Apo! Gising na.” “Gising na po ang maganda niyong apo!” Actually, kanina pa ako gising nakaligo na nga ako, sadyang trip ko lang talaga na ‘wag munang lumabas. Naghahanap kasi ako ng trabaho na nakapaskil sa dyaryo. Kanina pa ako pero puro pang-opisina ang nakikita. Hindi naman ako matanggap dahil hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral. Ang isa kasi sa mga qualifications sa mga nabasa ko ay dapat naka-graduate ng kolehiyo. Ayos na sana ang trabaho ko sa factory dahil stable na ko roon. Sapat naman ang suweldo ko sa pang-gastusin nila namin ni Lola araw-araw. Kaya lang medyo lamang ang bilang ng mga lalaking nagta-trabaho roon at nagrereklamo ang mga asawa nito sa kadahilanang inaakit ko raw ang mga ‘
CHAPTER 2 Sophia’s POV. Gumising ako nang maaga dahil ngayon ang unang araw ng trabaho ko. Baka unang araw ko pa lang may masabi na naman ang iba kong kasamahan rito. Pagdating ko kasi kahapon, hindi muna ako pinagtrabaho ng mayordoma, ngayon na lang daw magsimula. Ang sabi ni Manang Elen madalang lang daw bumisita ang amo namin, kaya kahapon hindi ko pa ito nakilala. Baka ngayong araw raw dahil tuwing Lunes lang ito bumibisita. Nalaman ko rin kay Manang Elen na ang amo ko ngayon ang siyang may-ari ng T.A.C sa Masbate. Tingnan mo nga naman hindi man ako pinalad magtrabaho roon at least andito ako sa bahay niya, katulong nga lang. Pero okay lang, ang rinig ko kasi roon sa amin ay guwapo raw ang may-ari ng T.A.C. Kinilig ako nang malaman kong siya ang magiging amo ko
*****Chapter 3Sophia's POV.Pagkatapos kong ilagay ang mga gamit pang linis sa stock room, pumunta ako sa kusina. Nadatnan ko sina Ashey at Rica na nag-chi-chikahan.Andito pa rin ang dalawang 'to.“Hindi pa kayo tapos kumain?” Kumuha ako ng plato dahil kakain ako.“Dzai! Hinintay ka lang namin dahil lalabas tayo.” Tinaasan ko ito ng kilay.Pagkatapos kong kumuha ng pagkain umupo ako sa harapan nila, “Saan naman tayo pupunta?”“Sa Divisoria! Mag ukay-ukay tayo.” si Rica ang sumagot.“Ay! Kayo na lang wala akong pera.” Nakangiwi kong sagot sa kanila.“’Wag kang mag-alala libre ka namin. Kasya naman kasi sa budget natin pag sa Divisoria tayo pumunta dahil ang mura lang ng ukay-ukay doon, mura na pang fashion pa.&r
*****Chapter 4Sophia’s POV.Excited akong pumunta sa Divisoria dahil first time ko sa mga ganitong pamilihan although ang sabi nila may pag ka pareha naman daw ang tiyanggi sa Divisoria, mas malaki lang talaga ang Divisoria.Habang nasa sasakyan kami si Rica lang at si Ashey nag-uusap sapagkat ayaw ko munang magsalita dahil tina-tamad na bumuka ang bibig ko.Utak ko lang ngayon ang gumagana. Iniisip ko kasi ang kakaibang aksyon ng amo namin. Baka hindi na naman siguro ako magtagal ngayon.Huminga ako ng malalim.“Naks! Ang lalim no’n ah!” kasasabi ko lang eh. Tiningnan ko lang si Rica na parang hindi ako interesado sa usapin nila ngayon.“Ay! Ayaw mag talk ni ganda.” Sinegundahan pa talaga ni Ashey.Nag smile lang ako sa kanila wala talaga akong gana makipag usap ngayon.
*****Chapter 5Sophia’s POV.Nagpa-pasalamat ako nitong mga nakara-ang araw na wala ang amo namin. Ewan ko, kung na saan ito pero okay na rin ‘yon dahil wala ng manggu-gulo sa akin.Nitong mga nakara-ang araw, ako palagi ang naglilinis ng kuwarto nito. Dahil tumawag daw ito kay Manang Malou na para paalalahanan ako lang daw ang pa linisin sa kuwarto.Alam ko naman ‘yon dahil ito na mismo ang nag-sabi bakit kailangan pang i-remind.Napa-irap na lang ako. At ito pa, nitong mga nakaraang araw ‘pag tapos na ang trabaho nila palagi silang pumupunta sa Divisoria.At ‘yong leave ni Manang Malou tatlong araw lang dahil nga sa umalis si Sir Travis.Hindi naman daw sa walang tiwala kay Manang Elen pero kasi si Manang Malou talaga ang totoong taga-pangalaga nitong bahay ‘pag wala daw si Sir.Nandito ako nga
*****Chapter 6Sophia’s POV.Sabay kaming tatlo na pumunta sa living room. Pagdating namin doon, nakita kong naka-hilira ang iba pa naming kasamahan. Kaya sa takot namin, ay dali-dali din kaming pumila at umayos ng tayo.Tiningnan kami ni Manang at parang nagbilang ngunit sa isip lang nito. Ng masiguradong kompleto na kami ay para itong nakahinga ng maluwag.Kina-kabahan ako sa inaakto ng mga kasamahan ko. Pinagpa-pawisan na ako.Tumingin ako sa may pintuan ng binuksan ito at may pumasok na dalawang babae.Ang isang babae ay medyo may edad na pero sa itsura nito na parang dalaga pa rin at ang isa naman ay dalaga at sexy kung manamit ito. Parehong pula ang lipstick ng dalawa.Nagsiyukoan ang mga kasamahan ko nataranta ako ng na huli na akong yumuko. Ay! Aba! Hindi ko naman ang alam na may ganito pala. Hindi rin naman sinabi nila Manang sa akin.Sumulyap ako kay Rica at pini
*****Chapter 7Sophia’s POV.Sinampal ako nito. Nasi-siguro kong na mula ang pisngi ko dahil sa lakas ng sampal nito na napatagilid ang mukha ko. May nalasahan din akong dugo.“How dare you?” Sigaw nito.Malapit na akong umiyak. Mali bang ipaglaban ang karapatan ko? Mali ba ang sumabat? Tama ba ang magpa-api?Iyan ang mga i-ilang tanong na pumasok sa isipan ko. Tinaas ko ang mukha ko at lakas loob ko itong hinarap.“What’s happening here?” Nanlaki ang mga mata kong tumingin sa pintuan ng pumasok ang Donya.“Grandma!” Sigaw nito at lumapit kay Donya.“Donya!” mahinang sigaw ko.Nagkasabay pa kaming magsalita. Tiningnan ako nito ng masama.“Grandma! Siya ang nauna.” Tinuro ako nito. Ang mga kasamahan ko din ay nagulat sa sinabi nito.Tumingin ang Donya sa akin, ang lakas ng tibok ng puso k
*****Chapter 8Sophia's POV.Mahigit isang taon na kaming nagta-trabaho dito sa restaurant bilang serbedora. Naging mahirap man noong una pero kinaya ko. Nawala ang pagiging mahiyain ko. Dahil kailangan talaga ito rito sa trabaho namin lalo na at marami kaming costumer pa minsan minsan.Ang sahod naming mga serbedora ay sakto lang. Ganoon din si Ashey at Rica, serbedora din sila. Ilalagay sana ako bilang kahira pero tumanggi ako dahil ayaw kong palitan ang nauna.Ang kahira kasi namin ay elementary graduate lang pero marunong naman ito sa math. Sa katunayan nga ay favorite subject nito ang math kaya ayaw ko na lang palitan. Nahiya naman grade ko sa math noong nasa high school pa ako.Tuwing break time salit-salitan kami kung sino ang mauuna 'pag tapos na saka naman papalit ang isa 'yon ang naging routine namin sa loob ng isang taon.