Nang mailapag ko ang bag ko sa sofa sa sala ay mabilis akong umakyat sa kwarto ko.
Napa-buntong hininga ako, kung ano ano ang pinagagawa ko at kung saan saan ako pumunta maiwasan ko lang si Damon. Hirap na hirap akong umiwas dahil buong maghapon siyang nasa room.
Pero hindi ko talaga yata siya maiiwasan ng tuluyan, tignan mo ngayon at kasama ko na naman siya, at nasa iisang bahay kaming dalawa.
Pahirapan na naman ang pag-iisip ko kung paano ako iiwas sa kaniya.
Sa tuwing umiiwas ako ay nandiyan naman siya sa paligid, pasulpot sulpot. Kung nasaan ako ay nandoon din siya. Hindi yata mabubuo ang araw ng isang 'yon kapag hindi ako nakita na naiinis o galit sa kaniya. Napaka-annoying.
Umiling ako, gagawin ko na lang busy ang sarili ko para may dahilan ako para hindi siya kausapin ngayon.
Mabilis akong nagpalit ng damit, kinuha ko ang laptop at dumiretso na pababa.
Nakita ko sila sa sala na nanonood ng tv. I fake a cough. Buma
