แปะ!
เจ้าของคำพูดที่กำลังหัวเสียอยู่ชะงักไปหันไปมองคนในอ้อมแขนเมื่อจู่ๆ ก็มีฝ่ามือน้อยๆตะปบลงมาบนริมฝีปากเต็มแรงทันทีที่พูดจบประโยค แต่ก็ไม่ได้สร้างความรู้สึกเจ็บปวดให้เขาเลยสักนิดแค่ตกใจเฉยๆ
"ปูดม่ายเปราะเยยจุนแม่ม่ายซอบ (พูดไม่เพราะเลยคุณแม่ไม่ชอบ)" เพลงพิณชักสีหน้าไม่สบอารมณ์ใส่คนที่ช่วยตัวเอง พร้อมกับดึงมือที่ยื่นไปตบปากเขากลับ หันมองคนเป็นแม่ที่ยืนน้ำตาไหลอยู่โดยมีพี่สาวกำลังเช็ดน้ำตาออกให้
"อึก..พะ..เพลิงนี่นายยังไม่ตาย?" ยังไม่ทันที่โจรหนุ่มจะได้ตอบโต้อะไรกลับเด็กหญิงตัวน้อยเนเน่ก็ถามแทรกขึ้นมาก่อนอย่างไม่สนใจอะไร ใช่ คนที่ช่วยลูกสาวเธอนั้นคือเพลิงพ่อของลูกทั้งสองคนที่ผู้เป็นพ่อบอกว่าได้ฆ่าตายไปแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังมีชีวิตอยู่หรือสิ่งที่ท่านบอกนั้นเป็นแค่คำโกหก แล้วจะโกหกเธอไปเพื่ออะไร
ยิ่งไม่เข้าใจใหญ่ในเมื่อรู้เรื่องทั้งหมดหมดแล้ว ยังปล่อยเขาให้รอดมาได้ สรุปทั้งหมดมันเป็นยังไงกันแน่เธองงไปหมดแล้ว ในใจตั้งคำถามมากมายอยากจะถามออกไป
"....." เพลิงละสายตาจากลูกสาว หันกลับมามองเธอด้วยท่าทีเริ่มใจเย็นลง ก่อนจะตอบกลับไป "อืม ฉันยังไม่ตาย" ฟังไม่ผิดหรอกเขายังไม่ตายจริงๆทั้งที่ตอนนั้น
