AUDREY
Nasa loob ako ng opisina ni Sir Harris habang ako ay nakaupo sa sofa niya at nakayuko ayokong makita nila ang mga namumulang gilid ng mga mata ko, mas lalong hindi pwedeng makita ni bossing na napaiyak niya ako saka si Ms. Cassandra edi pupurihin niya ang sarili na napaiyak niya ang isang Audrey? No way! At alam kong napaka-immature ng ugali kong ito, wala naman ako sa tamang lugar para makaramdam ng pagkainis o selos sa kaniya.
Dahil una at huli, sino ba ako? Bukod sa dakilang alalay at utusan ni bossing ay wala nang iba, nagsumbong na nga ng tuluyan si Ms. Cassandra kay bossing, aminado naman ako na umatake ang pagiging ma-attitude kong ugali pero sa mga nagdaan na araw ay stress ako sa buhay at nandidilim ang tingin ko sa lahat ng tao. Kaya pati siya nadamay kasi nagpapakita araw-araw eh wala naman dito sa bossing, ilang beses ko na iyon sinabi sa kaniya.
"Can you please be nice to her?! I never thought na ganyan pala ang paguugali mo,
