CHAPTER 17

AUDREY

Papunta na ako ngayon sa Conference room ng kompanya dahil i-aassist ko raw si Sir Harris, ni hindi ko nga siya iniimik eh at kinakausap kapag hindi kailangan. Ano siya? Sinuswerte? Ha! Neknek niya! Masama pa rin ang loob ko sa kaniya. Dala-dala ko rin ang fifteen moroccos na pinaprint niya nuong isang araw.

Pagkarating ko doon ay nakita kong nakasandal si Sir Harris sa harap ng pintuan ng conference room na parang kawawang bata na iniwan ng kaniyang ina at ng makita niya ako ay sinalubong ako ng irap kaya ganon din ang ginawa ko sa kaniya, hindi ako magpapatalo dito.

"Bakit ang bagal mo?" tanong niya ngunit mahihimigan sa tono niya ang pagkainis kaya huminga ako ng malalim saka pinaalala sa sarili ko na boss ko ang kaharap ko ngayon hindi ang kung sino-sino. "Eh ang bigat-bigat ng mga pinakuha mo, bossing. Try mong buhatin, tutal lalaki ka naman diba, boss," sarkastiko na pagkakasabi ko sa kaniya at ibinig