@ อพาร์ทเม้นท์ JJ
“เฮียขา~~”
“อือ!” ผมขานรับด้วยเสียงปนหงุดหงิดหน่อยๆ พร้อมกับวางร่างบางลงยืนทรงตัวบนพื้นโดยมีผมประคองอยู่เพื่อจะหากุญแจในกระเป๋าเธอเพื่อไขเข้าห้อง
“งุ้ยย ดุหนูอีกแล้วววว~” เสียงเล็กเอื้อนเอ่ยขณะที่ผมกำลังพาเธอไปยังห้องนอน และคือจะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไง เรียกเสียงแบบนี้มาตลอดทาง แล้วผมก็เป็นผู้ชายเปล่าวะ ลำพังไม่เมาเรียกเสียงอ้อนแบบนี้ผมก็อ่อนระทวยไปหมดแหละ พอเมาปุ๊บ...คือระดับความหวานของเสียงมันก็เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าไหมล่ะ คิดถูกคิดผิดวะเนี่ย ถ้าให้เพื่อนเขามาส่งเอง เหมือนจะปลอดภัยกว่านะ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ
ผมวางร่างสะลึมสะลือลงบนเตียงนอนที่ถูกปูด้วยผ้าสีหวานแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างให้ ก่อนจะหมุนตัวเพื่อจะเดินออก กะจะไปจัดการไอ้สองตัวข้างล่างซะหน่อย ไม่รู้แม่งเฝ้าอีท่าไหน ปล่อยให้ออกไปโผล่อยู่ที่ผับได้เฉย แต่...ฝีเท้าก็ต้องหยุดกึกลงทันทีที่หันกลับมาเห็นรูปตัวเองที่ถูกอัดใส่กรอบบานใหญ่แขวนไว้บนผนังด้านข้าง
รูปนี้มันตั้งแต่ผมเรียนมหาลัยเลยนะ...ยัยเด็กนี่คงชอบผมมานานมากแล้วจริงๆนั่นแหละ
