“เมื่อไหร่เราสองคนถึงจะได้เข้าผับของพ่อละฮะ ในนั้นมันคงสนุกมากเลยสินะ คนถึงพากันจับมือเข้าไปในนั้น” ฉันหันมองหน้าบี ขณะที่ขับรถผ่านผับของเรา
“ผมอยากจับมือใครสักคนเข้าไปในนั้นบ้าง”
“โตก่อนไหม หื้มม~”
“เกรปก็อยากจับมือกับผู้ชายหล่อๆเหมือนคนนั้น เข้าไปในนั้น~”
“กูยิงไส้ไหล!”
“บี!”
“..พ่อ พ่อหมายถึง บีบให้ไส้ไหลไปเลย ขนมเบื้องในมือ”
“….”
“จริงๆนะ พ่อหมายถึงแบบนั้นจริงๆ”
“ดูก็รู้ว่าโกหกทั้งเพ พ่อชอบใช้ความรุนแรงและน้ำเสียงที่ดังกว่าอีกฝ่ายเพื่อให้ตัวเองอยู่เหนือกว่า.. วิธีการโจรป่าชัดๆเลย!”
“เดี๋ยวนะบรีฟ คือแต่นี้พ่อกลายเป็นโจรป่าในสายตาลูกไปแล้ว?”
“เป็นหัวหน้าโจรป่าด้วย!!” หน้าของบีคือสิ้นหวังมาก ฉันจะขำก็กลัวว่าคุณเฮียเขาจะน้อยใจฉันเพิ่มไปด้วย แค่ถูกบรีฟพูดว่าเหมือนโจรป่า คนแข็งนอกอ่อนในอย่างบี กระเทือนความรู้สึกอยู่แล้ว
“ลูกยังเด็กน่า ถ้าบีไม่อยากเป็นโจรป่า ก็เป็นพ่อที่ใจดีซะสิ^^”
“..ฉันยอมเป็นโจรป่า”
“เอ้า!”
“ถึงมันจะดูนิสัยไม่ดี แต่ฉันก็อยากให้ทุกคนมองฉันแบบนั้น”
“..เพื่ออะไร?”
“เพื่อที่จะคอยแสกนคนที่เขามาหาลูกเราไง”
“….”
“ลูกได้เธอเยอะเกินไป ฉันคงต้องทำหน้าที่คุณพ่อใจร้ายแบบนี้ไปเรื่
