Ang tagal naman ni Denver bumalik, Dalawang araw pa lang kami rito sa Korea pero parang ilang linggo na akong nakakulong sa loob ng napakalaki niyang condo.
Hindi ko alam kung matutuwa ako o maiinis.
Una, ayaw niya akong isama sa mga lakad niya. Pangalawa, iniwan pa niya ako rito na parang… ano ba? Tagabantay ng unit niya? Hello, secretary niya ako ayaw niya ba ng tulong? Tsaka hindi taga-dilig ng indoor plants niya!
“Ugh!” reklamo ko habang pabagsak akong umupo sa sofa. Napaikot ang mga mata ko sa kisame habang sinusubukan kong huwag mainis, pero wala, talagang kumukulo na ang dugo ko sa inip.
Ginapang ako ng pagkainip, hindi rin ako makapanood dahil mas gusto kong gumala rito sa Korea – Denver kasi eh, mga ilang saglit hindi ko na talaga kinaya ang inip. Padabog akong tumayo at naglakad papunta sa kwarto ko. Syempre, hiwalay pa rin kami ng kwarto—hindi pa rin ako sanay na katabi siya sa pagtulog. Tsaka, hello? Naiinis pa nga ako sa kaniya!
Pagkapasok ko sa kwarto, dumiretso agad ako
