Chapter 3 – Marumi na ako! Sino pang lalaki ang papatol sa akin?
Bago kami tuluyang umuwi ng bahay ay pinakain muna ako ni kuya sa isang fastfood chain. “Kumain ka muna para maylaman ang tiyan mo.” sabi ni kuya.
“Wala akong gana, kuya.” sagot ko.
“Kahit itong black coffee, inumin mo para mainitan ang tiyan mo.” alok ni kuya.
Sinunod ko naman si kuya subalit kahit anong pilit kong uminom ay parang may nakabara sa aking lalamunan.
Maaga pa ng dumating kami sa bahay. Tahimik pa ang lahat kaya't tuloy tuloy na ako sa aking kuwarto. Maya maya ay sumilip ang kuya ko sa kuwarto. “Are you alright? May nararamdaman ka bang kakaiba sa katawan mo? Binugbog ka ba niya? Baka may pasa ka sa katawan? Gusto mo ipa-duktor kita para makapagsampa tayo ng reklamo sa mga pulis?” sunod-sunod na tanong ni kuya.
Muli na naman akong umiyak. “Ayoko kuya! Ayoko!!! Isang malaking kahihiyan ang idudulot nito sa ating pamilya!” palahaw kong sabi.
Niyakap ulit ako ni kuya at pilit na inaalo. “Kung iyan ang pasya mo, sige. Alam kong traumatic sa iyo ang nangyari pero ipangako mo sa akin na hindi ka mag-iisip o gagawa ng bagay na ikapapahamak mo. Maawa ka sa mga magulang natin.” payo ng Kuya Phillip ko.
“Oo kuya, pangako.” sabi ko sabay tingin sa kanyang mga mata.
“Basta tandaan mo, pag may kailangan ka, tawagan mo lang ako. Sige magpahinga ka na.” paalam ni kuya.
Tanghali na ng gisingin ako ng Mama ko. “George! Gising na! Tanghali na!” sabi ng Mama ko habang nyuyugyog ang balikat ko. “Kakaain na tayo ng tanghalian! Sumunod ka na sa kumedor.”
“Opo, Ma.” sagot ko. Bumangon ako na sobrang sakit ng katawan ko. Bukod kasi sa championship ng basketball namin kahapon, may iba pang masakit sa akin. Nagshower muna ako at kagaya kaninang madaling araw, umiyak na naman ako ng maalala ko ang pagrape sa akin. Kuskos, sabon, banlaw ang ginawa ko sa aking katawan ng paulit-ulit. Para bang ang dumi dumi ko at nais kong linisin...alisin ang mga bakas ng pagrape sa akin.
Pagbaba ko sa hapag kainan, wala akong ganang kumain. Tanging tubig lang ang aking ininom. “O, bakit hindi ka kumain? Paborito mo pa naman ang pinaluto ko, sinigang na pata.”
“Wala akong gana, Ma. Masakit lang ang katawan ko.” sabi ko.
“Ano nga pala ang nangyari sa basketball championship ninyo kahapon?” tanong ng Mama ko.
“Nag champion po kami, Ma.” sabi ko.
“Ganun naman pala! E bakit para kang malungkot? Para kang namatayan diyan.” pabirong sabi ng Mama ko. “Di ba sabi ng Coach ninyo, magbabakasyon ang buong team ninyo sa Hongkon pag nag champion kayo?”
“Wala po ito, Ma. Masakit lang talaga ang buo kong katawan.” malungkot kong sabi. “Baka hindi na po ako sasama sa Hongkong. Dito na lang ako sa bahay tutal tapos na ang school year.”
“Ha!!!! Hindi ka sasama? Excited ka pa nga noon ng malaman mong ang premyo sa inyo kapag nag champion kayo ay trip to Hongkong! Tapos ngayon hindi ka sasama?” nagtatakang tanong ng Mama ko.
“Iyon po ang gusto ko, wag nyo na akong tanungin pa!” padabog kong sagot sabay akyat sa aking kuwarto.
Sa aking kuwarto, maghapon akong nakatulala na nakatanaw sa labas ng bintana. Paminsan minsan ay umiiyak. Ang hindi ko namalayan ay biglang pumasok si Mama sa kuwarto ko at dinatnan akong nakatalungko at umiiyak.
“Anak, may nangyari ba? May problema ka ba?” malumanay na tanong ng Mama ko habang inakbayan ako.
“Mama, wala po ito. Huwag po kayong mag-alala. Wala po ito.” sagot ko.
“Hindi ka nananghalian kanina, may inakyat akong juice at sandwich, kumain ka.” paalala ng Mama ko at lumabas ng ng kuwarto.
Pasado alas diyes na ng gabi ng pumasok ang Kuya Phillip ko sa aking kuwarto. Dinatnan niya akong nakatalukbong ng kumot na akala mo ay bata na takot na takot sa momo. “George, tulog ka? Hindi ka raw kumain maghapon sabi ni Mama. Nakita ka pa raw niyang umiiyak na nakatulala. Nag-woworry si Mama.” sabi ni Kuya Phillip.
Maya maya ay pumasok rin sa kuwarto ko ang aking Papa at si Kuya Hunter. “George! Congrats! Kayo pala ang nag champion sa UAAP!” excited na pambungad ni Kuya Hunter.
“I am so proud of you, Georgina! Ikaw na naman ang highest pointer. Sorry hindi kami nanood pero panonoorin namin ang replay! ” bati naman ng Papa ko. “O bakit namumugto ang mga mata mo! Umiyak ka ba? May problema ba?
“Hindi po namumugto yan! Maghapon lang akong natulog dahil sobrang sakit ng katawan ko.” katwiran ko sabay tingin kay Kuya Phillip. “Salamat po sa pagbati.”
“Sige po, magpapahinga muna ako!” sabi ko sa kanila para lumabas na sila ng kuwarto ko.
Lumabas na sila Kuya Hunter at Papa ko sa kuwarto pero naiwan si Kuya Phillip. “Gusto mo samahan kita dito sa kuwarto mo para hindi ka matakot?” tanong ni Kuya Phillip.
“Hindi na kuya, kaya ko ito.” sagot ko.
“Yung paalala ko sa iyo, wag na wag kang gagawa ng masama. Kungano man yang nasa isip mo, wag mong ituloy! Nandito kami para sa iyo!” paalala ni Kuya Phillip.
Buong gabi akong di nakatulog sa kakaisip ng nangyari sa akin. Wala na akong kuwentang babae, marumi na ako. Sino pang lalaki ang papatol sa akin? Paano kung mabuntis ako? Dagdag problema at kahihiyan na naman yun. Magpakamatay na lang kaya ako para hindi mapahiya ang pamilya ko sa nangyari sa akin lalung lalo na ako.
Sa aking pagtulog ay muling kong napanaginipan ang rape na nangyari kaya pabiling-biling ako sa higaan habang umiiyak. Nagpasya akong magising na lang upang hindi ko na mapanaginipan ang nangyari.
