Chapter 4 - Overdose

Chapter 4 - Overdose

Bagamat madilim sa loob ng kuwarto ko, alam kong maya't maya ay sinisilip ako ni Kuya Phillip. Mahal talaga ako ng Kuya Phillip ko.

Dalawang Linggong, araw at gabi na akong hindi lumalabas ng aking kuwarto. Pinapaakyat na lang ni Mama sa katulong ang aking pagkain na hindi ko naman masyadong nagagalaw. Tanging tubig lang ang aking iniinom. Ang mga kaklase ko, mga teammates ko sa basketball, maging si Emma na bestfriend ko ay panay ang tawag at text sa akin. Lahat yun ay di ko sinasagot. Nahihiya ako sa kanila. Wala akong mukhang ihaharap sa kanila.

Nag-aalala na ang aking Mama kung kaya't kinausap niya ako ng masinsinan. “George, nag-aalala na ako sa iyo! Hindi ka lumalabas ng kuwarto, hindi ka kumakain! Tingnan mo ang mga mata mo, maitim na ang paligid. Ang payat payat mo na! Ano ba ang problema mo? Bakit bigla bigla na lang na naging ganyan ka? Magkakasakit na ako na pag-aalala sa iyo!” maluha-luhang sabi ni Mama habang naka-upo sa gilid ng kama ko. “May problema ka ba sa school? May naka-away ka ba? Sa pag-ibig ba? Ano???”

“Wala po ito, Mama. Sige, bukas lalabas na ako ng kuwarto at kakain para hindi ka na mag-alala pa.” sagot ko. “I love you, Ma!”

Tuluyan kong napahinuhod ang aking ina upang hindi na siya mag-alala at niyakap ko siya ng mahigpit na tila ba gusto kong kumuha ng lakas mula sa kanya.

Hatinggabi ng pumasok sa kuwarto ko si Kuya Phillip. Nagkuwento siya sa akin. Pasikreto pala siyang nag-imbestiga kung sino ang occupant ng room 1103 sa Makati Shangrila at kung pwedeng makita ang CCTV footages sa pasilyo ng kuwarto nung gabing ma-rape ako. Ang sabi niya ayaw magbigay ng impormasyon ang hotel sa kung sino ang occupant ng mga kuwarto dahil sa confidentiality. Pero kung may nangyaring krimen at may court order ay puwede silang mag disclose ng information at CCTV footages.

Subalit, sa pakiusap at pagkukumbinsi ni Kuya Phillip sa lalaking nasa front desk kahit pangalan lang ng ay malaman niya. Pasikreto niyang binigyan ng limang libong piso ang lalaki sa frontdesk ng hotel at hinintay niya ito sa lobby ng hotel para hindi halata.

Isang Paul Valdez ang nagpareserba sa room 1103 noong araw na iyon hanggang kinabukasan ng tanghali ang reservation. “Di ba ang naka-engrave sa gold ballpen na naiwan ay JJ?” tanong ni Kuya Phillip sa sarili. “Baka ang Paul Valdez na yun lang ang nagpareserba at nagbayad, pero ang pumasok sa kuwarto ay si JJ? Isa pa napaka common ang pangalan ng Paul Valdez na yun”

“Hindi ko alam Kuya at ayaw ko nang maalala ang gabing iyon.” umiiyak kong sabi.

“Siyanga pala, nasaan na yung kumot na galing sa hotel. Baka may DNA sample tayong makuha doon. May kakilala akong puwedeng mag test noon. Kaya lang kanino naman natin ikukumpara yun? Hangga't hindi tayo nagsasampa ng reklamo, hindi natin malalaman kung sino ang lalaking nang-rape sa iyo.” paalala ni Kuya.

“Di ba sabi ko sa iyo, ayaw ko!!!! Ayaw koooooo! Makakalkal ang nangyari sa akin!!! Baka ikamatay pa iyon nina Papa at Mama!!! Pati kayo ni Kuya Hunter ay mapapahiya sa lipunan!!” impit kong sabi.

“O siya! Tumahan ka na! Hindi ko na babangitin ulit ito.” pangako ni Kuya Phillip. “May dala nga pala akong Subway sandwich. Paborito mo ito di ba?. Kumain ka kahit kaunti.”

Paglabas ni Kuya Phillip ay napa-isip na naman ako. Sino si Paul Valdez? Napaka-ordinaryo ng kanyang pangalan. Sino naman si JJ na nang rape sa akin? “Arrrghh! Ayoko ng ganito!!!” sabi ko sa sarili habang umiiyak.

Patuloy pa rin ako na pagkulong sa aking kuwarto. Bihirang kumain at puro tubig lang ang aking iniinom. Laging tulala. Pagod na pagod na ang aking katawan at kaisipan.

Kulang tatlong linggo na akong nagkukulong sa kuwarto. Hirap na hirap na ang aking utak sa kaiisip. Konti lang ang tulog, konti rin ang pagkain kaya pati katawan ko ay nanghihina na rin. Alas kuwatro na ng madaling araw, hindi pa rin ako nakakatulog. Para makatulog ako at hindi na mag-isip, uminom ako ng sleeping pills. Dati ay isa lang ang iniinom ko pero paminsan minsan lang. Umiinom lang ako kung kakagaling ko sa paglalaro ng basketball. Hyper pa kasi ang isip ko pag ganun kaya imiinom ako ng isang tableta. Ngunit ngayon, sa kagustuhan kong makalimot kahit pansamantala, ma-relax at makatulog agad, limang sleeping pills ang ininom ko agad.

Alas sais ng umaga ng marinig kong nagkakagulo sa loob ng kuwarto ko.Hindi ko mawawaan ang nagyayari dahil parang lantang gulay ang katawan ko na hindi ko maikilos. Naghihisterya ang Mama ko samantalang dali dali akong binuhat ako ni Kuya Phillip pababa, sinakay sa kotse at dinala sa ospital. Mabuti na lang at malapit lang ang Makati Medical Center sa bahay kaya doon ako sinugod.

Bakit ganun? Naririnig ko ang pinag-uusapan nila pero parang napakalayo nila at bakit parang nakalutang ko sa ere? Patay na ba ako?

“Mama, Papa! Kuya Phillip, Kuya Hunter! Bakit kayo umiiyak???” sigaw ko. “Nandito ako sa tabi ninyo!” Sa aking pagka-usap sa kanila ay nakita ko ang aking sarili na nakahiga sa kama at pinagkakaguluhan ng mga duktor at nurses. “Hala! Bakit ako nandoon?”