Chapter 129
Ngumiti ang matanda, pero halata ang lungkot sa kanyang mga mata. "Walang anuman, iha. Basta't alagaan mo ang sarili mo at ang mga bata."
Tumango si Kiera, sabay halik sa pisngi ng kanyang tiyahin. "Pangako po, Tiya. Hindi ko kayo makakalimutan."
Hindi ko napigilang mapansin ang init ng relasyon ni Kiera sa kanyang tiyahin. Lumapit ako at bahagyang yumuko bilang pagbibigay-galang. "Maraming salamat po sa pag-aalaga kay Kiera at sa kambal," sabi ko.
Ngumiti ang matanda sa akin. "Kayo po ba ang ama ng kambal?" tanong nito, habang tumitingin nang diretso sa akin.
"Opo," sagot ko, walang pag-aalinlangan. "At sisiguraduhin kong maibibigay ko ang lahat ng kailangan nila."
Tumingin ito kay Kiera at ngumiti nang bahagya. "Iha, mukhang nasa mabuti ka nang mga kamay," sabi niya kay Kiera. "Sige na, mag-ingat kayo sa biyahe."
Muling nagpasalamat si Kiera bago kami bumalik sa sasakyan. Habang naglalakad siya pabalik, napansin ko ang bahagyang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata.
"Baki
