Chapter 88
Habang pinagmamasdan ko ang mga anak namin, naramdaman ko ang hirap at saya sa bawat sandali. Parang isang mabilis na agos ng ilogβmabilis tumakbo ang oras, pero masaya akong alam ko na kami pa rin ay magkasama sa bawat hakbang ng buhay.
"Nag-aalala ka pa ba, Heart?" tanong ko sa kanya habang umupo ako sa tabi niya. "Wala na tayong dapat ipag-alala. Ang mga anak natin, matututo sila mula sa mga desisyon nila."
Tumingin siya sa akin, may halong pag-aalala pa rin, pero ngumiti rin. "Siguro, Brandon. Minsan lang kasi, hindi ko matanggal sa isip ko ang mga panganib sa paligid nila. Lalo na si Jimmie, may mga panahong parang ang bilis nilang tumanda."
Niyakap ko siya at tinanggal ang mga pag-aalala sa kanyang mga mata. "Heart, kahit anong mangyari, magsasama tayo. Hindi natin sila papabayaan. At hindi lang silaβtayo rin. Alam ko na kaya natin 'to."
Tumango siya at humugot ng malalim na hininga. "Minsan, iniisip ko kung tamang desisyon ba ang lahat ng ginawa natin. Pero sa t
