Chapter 175
Habang nagpatuloy kami sa pag-uusap, ramdam ko ang bigat ng mga saloobin ni Mommy. Inisip ko na hindi madali ang mga desisyon na kinakaharap niya, pero alam ko na hindi siya nag-iisa.
"Mom," sabi ko nang mahinahon, "huwag mong gawing lahat ng bigat sa sarili mo. Lahat tayo may pagkakataon na nagkakamali o nagkakaroon ng alalahanin, pero magkakasama tayo."
Si Kiera naman ay tumingin kay Mommy at nagbigay ng malambing na ngiti. "Walang masama sa magpahinga at maglaan ng oras para sa sarili. Minsan, kailangan nating alagaan ang ating sarili bago natin kayang alagaan ang iba."
"Oo nga po, Lola," sabi ni Jenny, "huwag po kayong mag-alala, hindi po kayo nag-iisa."
Si Mommy ay tumango at tumingin sa amin. "Salamat, mga anak. Tinutulungan niyo ako na makita ang mga bagay nang mas malinaw. Hindi ko naman kayang ipakita sa inyo ang lahat ng nararamdaman ko, pero masaya akong narito kayo."
Nagbigay kami ng mga ngiti, at si Kiera ay dumukot ng isang piraso ng prutas at iniabot kay Mom
