Chapter 143
Bigla siyang lumingon sa akin, dahilan upang mahuli niya akong nakatitig sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat, at bago pa ako makaiwas, nakita ko ang sumilay na ngiti sa kanyang labi—isang ngiting hindi mapagkakailang may halong paglalambing.
Dahil doon, mabilis akong umiwas ng tingin, at agad kong naramdaman ang init sa aking mga pisngi. Ano ba ito, Kiera? Para kang bata! saway ko sa sarili ko habang pilit na tinatago ang pamumula ng mukha ko.
"Kiera," tawag niya, ang boses niya ay may bahagyang kasiyahan. "Bakit parang namumula ka?"
"A-ah, wala," sagot ko nang mabilis, pilit na inilalayo ang tingin. "Mainit lang siguro."
Napansin ko ang munting pagtawa niya. "Kung mainit, bakit parang ang lakas pa rin ng aircon?"
Halos gusto ko nang malusaw sa upuan ko sa sobrang hiya. Hindi ko alam kung paano ako aamin na huli niya akong nakatitig sa kanya, kaya pilit kong binago ang usapan. "Saan na ba 'yung pagkain? Gutom na kasi ako."
Napailing siya, pero hindi na
