Chantria
Bumuntonghininga ako habang nakatitig sa kawalan. Hindi mawala sa isip ko ‘yong lalaking sumugod kay Gab.
I’m worried for Gab. Baka kasi bumalik iyon at kung ano na naman ang gawin sa kaniya. Paano kung wala nang ibang dumating para tulungan siya? Paano kung hindi na lang isang lalaki ang c-um-orner sa kaniya at isang dosena na? How can he defend himself then?
Napatingin ako sa kinakain ko nang lagyan iyon ni Iwatani ng isang parte ng manok. “Eat,” ani niya. “Kanina ka pa nakatulala. Matatapos na ang break time natin.”
“Sorry.”
“Bakit ka naman nag-so-sorry?”
“Magkasama tayo pero nakatulala ako rito mag-isa. Pasensiya na. I was being rude.”
“I don’t care about that. Kahit hindi mo ako kausapin, ayos lang sa ‘kin. Ang akin lang, kumain ka dahil buong hapon pa ang klase natin ngayong araw.”
Napangiti ako at nagsimulang kumain. Hindi ko maiwasang titigan siya habang kumakain. Masyado na ba akong mababaw kung sa ganitong pagkakataon lang ay napapangiti ako? I just like watching hi
